Του Νίκου Νικολόπουλου
Μένω απέναντι από το σταθμό των τρένων του ΟΣΕ. Μεγάλωσα με εικόνες από τον μουτζούρη που πλημμύριζε όλη την περιοχή αλλά και μυρωδιές από τα σουβλάκια που έψηναν στην καντίνα της εποχής. Αργά αλλά σταθερά αυτά τα λαμόγια όλων των κυβερνήσεων από το 1950...
έως και σήμερα πριόνισαν τον ΟΣΕ μέχρι που τον έφθασαν στο μαρασμό και το κλείσιμό του.
Εδώ και λίγα χρόνια αυτό το κόσμημα της Κορίνθου μετατράπηκε σε νεκροταφείο βαγονιών και ψυχών. Τα βαγόνια σάπιζαν ακίνητα ,βουβά, πληγωμένα. Μέσα έκρυβαν δεκάδες αλλοδαπούς που ζούσαν σαν τα ζώα ,κοινώς «άνθρωποι και ποντίκια» Κάποια στιγμή ο δήμος με πρωτοβουλία του δημάρχου Αλέκου Πνευματικού αποφάσισε να δώσει νέα πνοή στην περιοχή που είναι και (η είσοδος της πόλης) και νοίκιασε το κτίριο με τον περιβάλλοντα χώρο του σταθμού για λειτουργικές ανάγκες του δήμου αλλά κυρίως για την αναμόρφωση του. Άρχισε λοιπόν να τον ξεβρομίζει ώστε να μετατραπεί σε ένα χώρο αναψυχής ,όπου ξαφνικά εχθές ακούστηκε η βαριά κόρνα μιας ντιζελάμαξας που έφερνε τρία βαγόνια γεμάτα τουρίστες, όλοι βγήκαν στα μπαλκόνια και γέμισαν τις ψυχές τους αναμνήσεις .
Πλησίασα και ρώτησα τι συμβαίνει και μου είπαν πως δεκάδες φίλοι του σιδηρόδρομου κάνουν το γύρω της Πελοποννήσου και απ΄ ότι έμαθα είναι μια πρωτοβουλία τ ου ΟΣΕ που θα επαναληφθεί αρκετές φορές μέσα στο καλοκαίρι.
Να υπογραμμίσω ότι οι επιβάτες ήταν τουρίστες από την Ευρώπη ,μακάρι να γίνονται τέτοιες πρωτοβουλίες σε όλους τους τομείς γιατί η πατρίδα μας τις έχει ανάγκη. ΠΗΓΗ: PROTINEWS
