Του Γ. Δελαστίκ
Σοβαρότατες εξελίξεις στον πολιτικό, οικονομικό και τραπεζικό τομέα σημειώθηκαν την εβδομάδα που κύλησε.
Στον οικονομικό τομέα η συγκυβέρνηση των Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη, σε αγαστή συνεργασία με την τρόικα των επικυρίαρχων της ΕΕ και του ΔΝΤ, πέρασε έναν φορολογικό νόμο, που γδέρνει ακόμη περισσότερο κι από πέρυσι όλον τον ελληνικό πληθυσμό.
Θα παρακολουθήσουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την πορεία είσπραξης των φόρων τόσο το 2013 όσο και το 2014, για να διαπιστώσουμε, τι ποσοστό των καταλογισθέντων και των καταλογισθησόμενων φόρων θα εισπραχθεί, δεδομένου ότι οι πιο άγριοι κεφαλικοί φόροι της τουρκοκρατίας μοιάζουν με …φορολογικό παράδεισο μπροστά στη φορομπηχτική μανία του Σαμαρά και των άλλων «ληστών» της συγκυβέρνησης.
Παρόλ΄ αυτά, η κυβέρνηση της ΝΔ σημείωσε μία στρατηγικής σημασίας νίκη στο πολιτικό επίπεδο με την πυροδότηση της διαδικασίας διάλυσης του κόμματος των Ανεξάρτητων Ελλήνων του Πάνου Κομμένου. Οι λεπτομέρειες δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη σημασία, για όσους δεν είναι μέλη ή οπαδοί ή ψηφοφόροι του κόμματος αυτού. Η πολιτική ουσία είναι, ότι εξαφανίζεται από το πολιτικό σκηνικό ο αντιμνημονιακός πόλος της Δεξιάς. Μέχρι τώρα ένας παραδοσιακός δεξιός ψηφοφόρος της ΝΔ, που όμως ήταν εναντίον του Μνημονίου, μπορούσε να παραμείνει δεξιός στις πεποιθήσεις του και να ψηφίσει το κόμμα του Καμμένου, έναν πολιτικό που αποτελεί σάρκα εκ της σαρκός της ΝΔ, μετατοπιζόμενος έτσι στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο. Τώρα ο δεξιός αυτός στερείται αυτής της δυνατότητας. Για να ψηφίσει αντιμνημονιακά, πρέπει να περάσει στην ψήφιση κόμματος αριστερής ιδεολογίας, πράγμα πολύ δυσκολότερο. Με την αποσύνθεση του κόμματος του Π. Κομμένου είναι σαφώς πιο πιθανό, ότι οι 670.000 ψηφοφόροι που το ψήφισαν τον Μάιο ή οι 460.000 που του έριξαν την ψήφο τους τον Ιούνιο, θα επανακάμψουν στη ΝΔ, θα κατευθυνθούν προς τη Χρυσή Αυγή ή δεν θα πάνε καθόλου να ψηφίσουν, στον κύριο όγκο τους.
Με δεδομένο, μάλιστα, ότι στον βαθύτατα διεφθαρμένο χώρο του ΠΑΣΟΚ κανένα αντιμνημονιακά κόμμα δεν συγκροτήθηκε, η διάλυση και του δεξιού αντιμνημονιακού πόλου των Ανεξάρτητων Ελλήνων οδηγεί στη δραστική συρρίκνωση της πολιτικής και κομματικής έκφρασης των αντιμνημονιακών διαθέσεων μόνο στον χώρο των κομμάτων της Αριστεράς – και φυσικά εννοείται, ότι σε καμιά απολύτως περίπτωση δεν θεωρούμε τη ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη έστω και κατ” ελάχιστο ως αριστερό κόμμα. Ο περιορισμός του αντιμνημονιακού στρατοπέδου στα αριστερά κόμματα (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) σαφέστατα και δίνει βαθύτερα ταξικά χαρακτηριστικά στο στρατόπεδο αυτό. Ταυτόχρονα, όμως, αναντίρρητα το περιορίζει σε μειοψηφικό ρόλο σε πολιτικό επίπεδο, ενώ είναι βέβαιο, πως μέχρι τώρα η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού τάσσεται εναντίον της μνημονιακής πολιτικής.
Όπως δείχνει όμως και η πικρή εμπειρία της συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, καθόλου δεν ανησυχούν η ελληνική αστική τάξη και οι Γερμανοί επικυρίαρχοι, όταν αντιμνημονιακοί Έλληνες ψηφοφόροι ψηφίζουν μνημονιακά πολιτικά κόμματα. Δικαίως, γιατί περνούν ανεμπόδιστα τη γραμμή τους χωρίς κανένα σοβαρό πρόβλημα.
Αυτό απέδειξε, ήδη, όχι μόνο η …μαϊμουδίστικη πολιτική κωλοτούμπα του Σαμαρά, που έγινε έξαλλος «μνημονιολιγούρης» ή η ανενδοίαστη στάση του βαρυνόμενου με σοβαρότατα οικονομικά εγκλήματα εναντίον του λαού μας Βαγγέλη Βενιζέλου, αλλά και η «ξετσίπωτη» πολιτική του κάποτε δήθεν αριστερού Φώτη Κουβέλη, που τον φτύνουν περιφρονητικά οι πάντες.
Οι Έλληνες πολιτικοί, που παίζουν το ρόλο των σύγχρονων «γερμανοτσολιάδων», των συνεργατών των γερμανικών δυνάμεων κατοχής, δεν ορρωδούν προ ουδενός. Δεν έχουν άδικο, αφού κανένας τους δεν έχει τιμωρηθεί για τη στάση του. Γιατί επομένως να κάνουν πίσω; Θα ήταν ηλίθιοι, αν υποχωρούσαν τόσο εύκολα. Εδώ βγάζουν σε διαθεσιμότητα χιλιάδες υπαλλήλους των δήμων για να τους απολύσουν και αντί η κοινωνία να συγκλονίζεται από αυτό, τα μέσα ενημέρωσης σκίζουν τα ιμάτια τους, γιατί οι εργαζόμενοι–θύματα της ΠΟΕ-ΟΤΑ κράζουν άγρια τους δημάρχους που συνεργάζονται με τους Γερμανούς και στέκονται στην ουρά για να τους δώσει κάνα ευρώ ο Φούχτελ, ο ταμίας της Μέρκελ, ή επειδή κάποιος πέταξε ένα πλαστικό ποτήρι με καφέ κατά του Γερμανού προξένου στη Θεσσαλονίκη ή επειδή άλλος τράβηξε τη γραβάτα του γενικού γραμματέα του δήμου Αμαρουσίου.
Τι να περιμένει όμως κανείς, όταν η χώρα έχει μια τρικομματική κυβέρνηση που πανηγυρίζει, επειδή οι Γερμανοί της έδωσαν μια δανειακή δόση …έξι (!) μήνες αργότερα από όσο είχαν συμβατική υποχρέωση;
Αυτή η κυβέρνηση φτάνει στο σημείο να πανηγυρίζει, ότι μείωσε δήθεν το δημόσιο χρέος, τη στιγμή που αρπάζει 10 δισ. ευρώ από τις ελληνικές τράπεζες και τις παραδίδει ουσιαστικά στον έλεγχο των Γερμανών και των Ευρωπαίων.
Την ίδια ώρα φορτώνει στον ελληνικό λαό μέσω του δημόσιου χρέους δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ώστε να πληρώσουν οι Έλληνες, ακόμη και τα λεφτά που δανείζουν οι ξένοι επικυρίαρχοι στη χώρα μας, για να πάρουν υπό την κατοχή τους το ελληνικό τραπεζικό σύστημα!
Δημοσιεύθηκε στο ¨Πριν¨ της Κυριακής 16 Δεκεμβρίου 2012
