Η ρίζα του κακού βρίσκεται σε ένα προπατορικό αμάρτημα

Βαθιά ανάσα...
 Ετσι λένε, αυτοί που υποστηρίζουν ότι οι αγορές κατάφεραν μέχρι τώρα να απαλλάξουν τον κόσμο από έναν σωρό ψευδόμενους ή φαιδρούς πρωθυπουργούς. 
Μόνο που έχει πέσει μια μύγα μέσα σε αυτό το «γάλα», προειδοποιεί ο οικονομολόγος Ντέιβιντ Απγκαρ. Τώρα μπορεί να ανοίξει η όρεξη στους τοκογλύφους, να αρχίσουν επιθέσεις και στις υγιείς οικονομικά χώρες...


Οι τοκογλύφοι άρχισαν κιόλας να αποσταθεροποιούν τη Γαλλία, μολονότι αυτή έχει διαχειρίσιμο χρέος και σχετικά χαμηλό έλλειμμα. Γιατί;  
Η απάντηση είναι, πως οι τοκογλύφοι τα έχουν μέχρι τώρα καταφέρει μια χαρά, μποϊκοτάροντας τα ομόλογα πολλών χωρών του ευρώ. 
Παίρνουν πίσω σχεδόν τα μισά λεφτά τους, από χώρες που, αντί να φορτώνονται με ακόμη πιο βαριά χρέη, θα μπορούσαν να είχαν αρνηθεί την πληρωμή τους. 
«Η Πορτογαλία και η Ιρλανδία πληρώνουν», λέει ο Ντέιβιντ Απγκαρ. «Και η Ιταλία δεσμεύεται στη λιτότητα και στην πλήρη αποπληρωμή.
Στην πραγματικότητα (με τη φροντίδα των αποστόλων της λιτότητας), οι τοκογλύφοι έχουν σχεδόν εξασφαλίσει εγγυήσεις για τα λεφτά τους από όλες τις χώρες της ευρωζώνης, χωρίς να πληρώσουν οι ίδιοι ούτε δεκάρα». 

Στην περίπτωση των κυρίαρχων κρατών, οι τοκογλύφοι που τα δανείζουν, συνήθως παζαρεύουν με την κεντρική τράπεζά τους. 
Το καλό γι' αυτούς είναι πως η κεντρική τράπεζα παρεμβαίνει και αναχρηματοδοτεί το χρέος, αν δει πως οι δανειστές της έχουν αρχίσει να ανησυχούν. 
Το κακό γι' αυτούς είναι πως η κεντρική τράπεζα μπορεί να μειώσει μονομερώς την αξία αυτού του χρέους μέσω του πληθωρισμού (τυπώνοντας χρήμα). 

Στην περίπτωση των χωρών της ευρωζώνης, όμως, οι τοκογλύφοι δεν κινδυνεύουν ιδιαίτερα από τα μειονεκτήματα αυτού του παζαριού, επειδή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι αλλεργική στον πληθωρισμό. Ούτε φοβούνται μήπως χάσουν τα πλεονεκτήματά του, αφού εξαναγκάζουν την ΕΚΤ να αγοράζει ομόλογα. Με δυο λόγια, είτε έτσι είτε αλλιώς, οι τοκογλύφοι βγαίνουν κερδισμένοι.

Το ερώτημα τώρα είναι, τι θα τους εμποδίσει να δοκιμάσουν την τύχη τους και με άλλες χώρες της ευρωζώνης. Και είναι αυτό ένα ερώτημα ρητορικό. Επειδή, όσο η ευρωζώνη θα συνεχίζει τις ψευδεπίγραφες «διασώσεις» των χωρών της (με χρήματα που θα αφαιρεί από τις τσέπες των πολιτών για να ταΐζει με αυτά τους τοκογλύφους) τόσο πιο πολύ θα βάζει σε πειρασμό τους τοκογλύφους να διαπράττουν ένα κατά συρροή έγκλημα.

Η ρίζα του κακού βρίσκεται σε ένα προπατορικό αμάρτημα, εξηγεί ο οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν με αφορμή την Ιταλία. 

Οταν δάγκωσε το «μήλο», εγκατέλειψε το προνόμιό της να εκδίδει χρέος στο δικό της νόμισμα, προκειμένου να εκδίδει χρέος στο νόμισμα κάποιου άλλου (της Ευρώπης στη θεωρία, της Γερμανίας στην πράξη). Και ήταν εκείνο ένα μήλο που προσφέρθηκε φθηνά, αλλά σήμερα πληρώνεται πανάκριβα.

Του Ρούσου Βραννά
ΠΗΓΗ: tanea.gr