Του Ρούσσου Βρανά
Δεν ζουν στα χρόνια του Ντίκενς.
Ή τουλάχιστον όχι ακόμα.
Ομως, οι Βρετανοί υποφέρουν από την υψηλή ανεργία και η φτώχεια απειλεί να «καταπιεί» τα παιδιά τους μέσα σε δέκα χρόνια.
Η κρίση έχει προκαλέσει πολλές...
φθορές στη βρετανική κοινωνία.
Με την καταστροφή 178.000 θέσεων εργασίας μέσα σε μόνο ένα τρίμηνο, 2,5 εκατομμύρια Βρετανοί έμειναν χωρίς δουλειά στο τέλος του Αυγούστου, δηλαδή το 8,1% του ενεργού πληθυσμού. Τόση ανεργία είχαν να δουν από το 1994.
Οι κυβερνητικές επιλογές επικρίνονται έντονα από φιλανθρωπικές οργανώσεις, που ανέλαβαν αυτές τη φροντίδα των φτωχών, όταν διαδοχικές κυβερνήσεις διέλυσαν το κοινωνικό κράτος. Μια από αυτές τις οργανώσεις, η «Σέλτερ», που εξειδικεύεται στη στέγαση των ανθρώπων, υπολογίζει σε έκθεσή της, ότι τα νοίκια έχουν γίνει πια απρόσιτα για τα νοικοκυριά της μεσαίας τάξης.
Στο Λονδίνο, ένα μέσο ενοίκιο για ένα δυάρι ανέρχεται σε 1.560 ευρώ τον μήνα και αντιστοιχεί στο 50% του εισοδήματος ενός μέσου νοικοκυριού. Δεν είναι παράξενο λοιπόν, που το 38% αυτών των νοικοκυριών κόβουν από το φαΐ τους για να τα βγάλουν πέρα.
Και το ένα τέταρτο των γονέων, σύμφωνα με την οργάνωση «Σώστε τα παιδιά», χρεώνονται στις τράπεζες για να πληρώνουν τα έξοδα περίθαλψης των μωρών τους. Ούτε αυτό είναι παράξενο, ύστερα από τις άγριες περικοπές που έκανε η κυβέρνηση στο εθνικό σύστημα υγείας για «να περιοριστούν οι σπατάλες».
Με τις πολιτικές λιτότητας, το Ινστιτούτο Φορολογικών Μελετών εκτιμά, πως το 47% των παιδιών θα ζουν μέσα στη φτώχεια έως το 2020 στη Βρετανία, που θα έχει γίνει πια το βασίλειο των φτωχών παιδιών.
Ούτε στην Ιταλία ζει καλύτερα η μεσαία τάξη.
Στη Ρώμη, στο «Ορος του ελέους», πρώην νεόπλουτοι καταθέτουν μαζί με τους φτωχούς ό,τι πολυτιμότερο τους έχει απομείνει, καθώς η μεσαία τάξη ισοπεδώνεται προς τα κάτω.
Χτυπημένοι από την κρίση, οι Ιταλοί δυσκολεύονται πια να τα βγάλουν πέρα από μήνα σε μήνα.
Στη Ρώμη, στο Μιλάνο, στο Παλέρμο, στη Γένοβα, μπαίνουν κάθε μέρα κλεφτά στα γραφεία του «Ορους του ελέους» και περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους για να βάλουν ενέχυρο οικογενειακά κειμήλια και άλλα πολύτιμα αντικείμενα.
Ελάχιστοι δέχονται να μιλήσουν για τους λόγους που τους οδήγησαν εκεί. Και όσοι μιλούν, λένε πάνω κάτω τα ίδια: η ανεργία, τα παιδιά, οι περικοπές στους μισθούς, τα νοίκια, τα δάνεια.
«Στην Ιταλία, η κρίση έσβησε τα σύνορα ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις», λέει ένας από αυτούς. «Γίναμε όλοι ίσοι».
Το «Ορος του ελέους» είναι ένα ενεχυροδανειστήριο που ιδρύθηκε τον Μεσαίωνα από φραγκισκανούς μοναχούς, για να μπορούν οι φτωχοί να δανείζονται φθηνότερα από όσο τους δάνειζαν οι τοκογλύφοι.
Αυτές είναι όλες και όλες οι επιλογές που έχουν σήμερα να προσφέρουν οι κυβερνήσεις της λιτότητας στους ανθρώπους: ο Μεσαίωνας και ο ζοφερός κόσμος του Ντίκενς.
ΠΗΓΗ: tanea.gr
