Φέτος το καλοκαίρι ο μπαμπάς, η μαμά, ο παππούς, η γιαγιά, ο αδελφός μου κι εγώ πήγαμε στην Κω. Λεφτά για διακοπές δεν είχαμε, αλλά η μαμά μου έστελνε μηνύματα με το κινητό της σε όλες τις εκπομπές κι έτσι το κερδίσαμε. Το δώρο ήταν για 2 άτομα, αλλά ο μπαμπάς κι η μαμά κοιμήθηκαν..
στο δίκλινο, εγώ στο πάτωμα πάνω στις πετσέτες και του αδελφού μου που είναι κοντός του στρώσαμε στην ντουσιέρα.
Ο παππούς κι η γιαγιά μάς περίσσεψαν. Αλλά ο παππούς θυμήθηκε ότι είχε έναν φίλο από την εποχή του 114 και την προίκα στην Παιδεία (114 είναι σαν το 166 αλλά πιο μικρό ασθενοφόρο. Προίκα στην Παιδεία είναι που αγόραζαν οικόπεδο για να παντρέψουν την Παιδεία μ' ένα καλό παιδί). Κι αυτουνού του φίλου ο παππούς μου του έσωσε τη ζωή που τον δέρναν οι μπάτσοι. Κι αυτός μετά πήγε στο πατρικό του στην Κω, που οι μπάτσοι είναι πιο ευγενικοί. Κι έσπερνε ντοματούλες κι αγγουράκια, αλλά μετά ήρθε ο τουρισμός κι άνοιξε sushi bar.
Και τον πήρε τηλέφωνο ο παππούς και του είπε, «σύντροφε Αγαθοκλή πολύ σε πεθύμησα!». Και ο σύντροφος Αγαθοκλής του είπε, «σύντροφε, θα 'ρθω τον Οκτώβρη Αθήνα για να πάρω βραβείο Χρυσό Σκούφο». Κι ο παππούς στράβωσε γιατί το θέμα δεν είναι να έρθει ο σύντροφος εδώ, είναι να πάνε εκείνοι εκεί! Και του είπε, «μέχρι Οκτώβρη ποιος ζει, ποιος πέθανε, έχω υπέρταση, ζάχαρο, χοληστερίνη και χοληστερόλη, άσε, με το ένα πόδι στον τάφο…». Κι ο σύντροφος Αγαθοκλής του είπε, «τι λες, βρε σύντροφε, εσύ έστυβες την πέτρα!». Κι ο παππούς του είπε, «σύντροφε, ό,τι στύψαμε, στύψαμε κι όσο πηδήξαμε πηδήξαμε». Κι ο σύντροφος γέλασε κι είπε, «σωστός ο σύντροφος! Σύντροφε, δεν έρχεσαι με τη συντρόφισσα στην Κω να θυμηθούμε τα παλιά;». Κι ο παππούς είπε, «ούτε που μου πέρασε απ' το μυαλό, σύντροφε, αλλά τώρα που το λες…». Κι έτσι πήγαμε όλοι στην Κω.
Η Κως είναι πολύ ωραίο νησί κι έχει και το Ασκληπιείο. Εμείς αυτό το δεν είδαμε γιατί η μαμά μου φορούσε ψηλοτάκουνα και γλίστραγε πάνω στα αρχαία. Αλλά μπήκαμε μετά στο Ιντερνετ και είδαμε εικόνες. Κι ο μπαμπάς μου είπε να λέμε σε όλους τους φίλους ότι κυρίως μας άρεσε ο ναός. Κι η μαμά μου είπε, «ποιος ναός συγκεκριμένα;». Κι ο μπαμπάς μου είπε, «πες εσύ "ναός" κι είσαι μέσα!».
Και πήγαμε και σε ένα χωριό που λέγεται Κέφαλος γιατί έχει μεγάλη κεφάλα και ωραία ψάρια. Και ο αδελφός μου κι εγώ παραγγείλαμε χάμπουργκερ. Η γιαγιά μου είπε, «φάτε ψάρι, έχει φώσφορο». Κι εγώ δεν ήθελα να φάω φώσφορο και να φωσφορίζω τη νύχτα. Αρκετά γελοία είμαι με τη σαγιονάρα και το άσπρο καλτσάκι!
Και πήγαμε και στη Ζια που έχει, λέει, το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα. Αυτό με το ηλιοβασίλεμα καθόλου δεν το καταλαβαίνω. Κάθε μέρος έχει τον δικό του ήλιο; Ή παζαρεύουν κι όποιος δώσει τα πιο πολλά του δίνουν το καλύτερο; Γι' αυτό στο Γαλάτσι το ηλιοβασίλεμα δεν λέει και τίποτα;
Και μετά η γιαγιά ήθελε να πάμε εκδρομή στην Αλικαρνασσό που είναι στην Τουρκία για να πάρει δερμάτινο. Και τα εισιτήρια γράφανε «εκδρομή στο Bodrum» κι η γιαγιά μου είπε, «ποιο μπουντρούμ' καλέ, εγώ Αλικαρνασσό θέλω»! Και πήγαμε και περάσαμε χάλια γιατί είχε μόνο τσάντες μαϊμούδες και ροζ παιδικές στολές με φλουριά για χορό της κοιλιάς. Κι αφού ξεροσταλιάσαμε 6 ώρες σαν τους κολασμένους, γυρίσαμε με μια τραγιάσκα δερμάτινη για τον παππού για να μην του βαράει ο ήλιος την καράφλα!
Και το βράδυ γυρίσαμε, μαζέψαμε βαλίτσες, αντηλιακά, πετσέτες, και τον αδελφό μου που είχε πάθει λουμπάγκο μέσα στην ντουσιέρα και φτάσαμε σπίτι μας! Κι όλο λέγαμε στους φίλους μας, «όλη η Κως είναι μαγεία, αλλά σαν το Ασκληπιείο τίποτα!!!». Κι η γιαγιά μου είπε: «Ολο το Ασκληπιείο είναι μαγεία, αλλά σαν το Ασκληπιείο Βούλας τίποτα!».
Και μετά δεν ξαναμιλήσαμε…
Τα Νέα on line
