Πρώτο κείμενο μετά τις διακοπές… Οι κλειδώσεις των δακτύλων σκουριασμένες ακουμπούν στο πληκτρολόγιο. Το μυαλό ναρκωμένο από το βουητό των κλιματιστικών, τα αντανακλαστικά - που εξ αντικειμένου δεν διέπρεψαν και ποτέ - εν πλήρει και απολύτω υπνώσει. Γκαρσόν, ένα μεξικάνικο σομπρέρο στο 12!
Τι καλοκαίρι κι αυτό…
Μια σαχλαμάρα και μισή, ένα αργό σούρσιμο στις πυρωμένες λεωφόρους, κάτι νύχτες που βλέπεις εφιάλτη την τρόικα, ξυπνάς ουρλιάζοντας και θέλεις τη μαμά σου. Η οποία μαμά για να ρημαδοταΐσει το υπόπτου διαγωγής μελάτο στο παιδί, το απειλεί: «Φάε γιατί θα φωνάξω τον ΦΠΑ!».
Και ενώ βουτυρώνεις το ψωμί με σαλμονέλα, κάνεις τον απολογισμό:
***
Μετά το τούρκικο στον Αnt1, το σίριαλ με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση ήταν το παγκοσμίου φήμης αριστούργημα, «Νερό με όζον»! Οπου πατούσες το τηλεκοντρόλ, έβλεπες τον κυριούλη να πίνει τα οζονισμένα, «στην υγεία μας». Το εν λόγω ωφελεί νεφρά, καρδιά, ήπαρ, γοφό, κνήμη, ταρσό και μετατάρσιο. Καταπολεμά κυτταρίτιδα, πονοκέφαλο, ημικρανία, κόπωση, δυσκοιλιότητα, ευκοιλιότητα, εμμηνόπαυση, την πρόωρη εκσπερμάτωση, βουλιμία, νευρική ανορεξία, πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Σε βελτιώνει ως άτομο, σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, φιλαλήθη, φιλεύσπλαχνο και μεγαλόθυμο. Στην υγειά σας!
***
Οι ειδήσεις βαριόντουσαν τη ζωή τους. Διεκπεραίωναν! Τα χοντρά, τα πάνω πάνω, όσα βλέπει η πεθερά… Καλά που μπήκε σφήνα ο Καντάφι και τους έφυγε η μουργέλα. Αγόρι μάλαμα, ο πρώην κολλητός του Ανδρέα. Μία μία σκάνε μύτη οι ανατριχιαστικές μαρτυρίες των σκλάβων - διότι περί σκλάβων πρόκειται - του! Ο Καντάφι «με τους εννιά του γιους και με τη μια του κόρη, την κόρη την πεντάμορφη τη μοσχαναθρεμμένη», ζούσαν στην απόλυτη χλίδα… Και στο μεταξύ, τις δουλάρες τις κακοποιούσαν, τις βίαζαν, τις έκαιγαν ζωντανές. Γενικώς, είχαν μετατρέψει τη Λιβύη σε Ντίσνεϊλαντ του Μεσαίωνα, τα κτήνη τα όρθια, οι εγκληματίες!
***
Οι υπουργοί - που και καλά δεν θα έφευγε κανείς από το πόστο του - τσακίσανε τα ουζάκια σε παραλίες και ταβερνάκια. Εγκωσε το μάτι μας από κοιλιές που πάθαιναν κρίσεις κλειστοφοβίας μέσα σε μαύρες βερμούδες. (Γιαούρτια, πάντως, δεν τους πέταξε κανείς! Βαριόταν ο πολίτης; Ακρίβυνε το γιαούρτι; Εβλεπε την κοιλιά σαν οχυρωματικό έργο και σκιαζότανε; Τρέχα γύρευε…)
***
Καταργήθηκε ο Οργανισμός Παρακολούθησης Κάπρων. (Οχι «κάΦρων, κάΠρων). Δεν γνωρίζω τι ακριβώς έκαναν οι υπάλληλοι εκεί. Παρακολουθούσαν τους κάπρους, υποθέτω. Εβαζαν μαύρα γυαλιά και καμπαρντίνα και έπαιρναν τους κάπρους στο κατόπι να ξετρυπώσουν τη γιάφκα τους!
***
Μες στο χάος, οι γερμανοί πλούσιοι με εισόδημα πάνω από 500.000 τον χρόνο, ζήτησαν από την κυβέρνηση να τους φορολογήσουν περισσότερο. Καλά διαβάσατε, δεν πληκτρολόγησα λάθος: περισσότερο, όχι λιγότερο. Ταμάμ με τους έλληνες πλούσιους… Τα δικά μας τα παλικάρια που δεν τα κουνάει - ούτε αυτά ούτε τις καταθέσεις τους - καμία κυβέρνηση. Το αυτό έπραξε, σου λέει, και η γαλλίδα πρόεδρος επιχειρηματικού κολοσσού που ασχολείται με βαφές μαλλιών και όχι μόνον.
***
Είπα «βαφές» και θυμήθηκα τον κύριο Ευθύμιο Λυμπερόπουλο των ταξιτζήδων. Που ξεκίνησε την καριέρα του ασπρομάλλης. Συνέχισε στο κόκκινο ακαζού. Και όσο φούντωναν οι κινητοποιήσεις, ήταν μισός άσπρος μισός κομοδινί. Οταν τον έβλεπα, έτσι, μου 'ρχοταν να πάρω βαφή και πινέλο και να του περάσω τη ρίζα! Τι τραβάν κι αυτοί οι συνδικαλιστές!
Αυτά εν ολίγοις. Ενα καλοκαίρι ουδόλως αξιομνημόνευτο… Ενα θέρος αλήστου μνημ-ονίου…
Και για να πούμε και μια μαλακία να περνάει η ώρα: Αντε βρε, καλό μας φθινόπωρο!
