Και ο καιρός περνά! Και βρίσκει την χώρα «παγωμένη φωτογραφία»!
Ένα επιτυχημένο στοπ καρέ!
Με το υπουργικό να συνεδριάζει μονίμως, να αποφασίζει και να μην εφαρμόζει ποτέ!
Με τον Σαμαρά να προετοιμάζει εδώ και μήνες το Ζάππειο 2,αφήνοντας και «καβάτζα» για το Ζάππειο 3...
Τον Στρος Καν να αιφνιδιάζει την ασθενική ούτως ή άλλως πολιτική ζωή του τόπου μας με τις αποκαλύψεις του και τα εφημερεύοντα νοσοκομεία να τρέχουν για οξυγόνο.
Την Διαμαντοπούλου να κάνει σχέδια επι χάρτου και να ανοιγοκλείνει σχολεία και πανεπιστήμια με την βοήθεια Πανάρετου που αρέσκεται να σοκάρει την εκπαίδευση, την κοινωνία και πολλάκις και την ίδια την υπουργό.
«Παγωμένη» φωτογραφία αναγνώστη μου η χώρα …
Τίποτα δεν κινείται !Ούτε οι απεργοί, ούτε καν οι πορείες..Η ίδια συμμετοχή, σχεδόν τα ίδια ρούχα !
Το καρτ ποστάλ για την επόμενη απεργία τώρα εκτυπώνεται!
Η κρίση έχει παγώσει τα πάντα. Παγώνει και την σκέψη μας..
Η οποία περιορίζεται στα ερασιτεχνικά κι απαίδευτα οικονομικά,κλείνοντας ασφυκτικά και ηθελημένα τον ορίζοντα της.
Μια χώρα αδαής περί των οικονομικών παίζει την αναδιάρθρωση στα δάχτυλά της ,παίζει με την επιμήκυνση στους υπολογισμούς της ,μετρώντας τα ψιλά από τις τσέπες της..
Ο ορίζοντας χλωμός ,δυσδιάκριτος, λες, για να προχωρήσει η σκέψη ,να ανασάνει ο νους.
Η εθνική μας περισυλλογή αρκείται στον «άρτον ημών τον επιούσιον» κι ενδεχομένως δικαίως, αφού είναι το πρώτο ,το φλέγον.
Αδικαιολόγητα όμως παραιτείται, κλειδαμπαρώνεται κι αρκείται στο καθημερινό «ανάθεμα» των άλλων ,δίχως μια στάλα προοπτικής, μιας υπόσχεσης δράσης κι αντίδρασης για ένα βήμα εμπρός.
Μια χώρα δίχως αυτοκριτική, κρύβοντας το πρόσωπο από τις δικές της ευθύνες και μην έχοντας την διάθεση πρωτοβουλιών κι αντίστασης ,παραδίδεται άνευ όρων, σχεδόν μοιρολατρικά, στις βουλές και στα «μαντάτα» των καιρών..
Παρακολουθεί ,αιφνιδιάζεται ,καθυβρίζει κι απαξιώνει τους πάντες ,μην έχοντας την δύναμη την εσωτερική, να τους αναλύσει ,να τους κρίνει και εν τέλει να μπορεί δυναμικά και συνειδητοποιημένα να τους ακυρώσει.
Ένας λαός που αφήνει το υποσυνείδητο κοιμώμενο, είναι επικίνδυνος να πράξει τα ίδια λάθη.
Ένας λαός απενεργοποιημένος, μην σκεπτόμενος κι εξαιρετικά εύκολος κι απλοικός, είναι επικίνδυνος να βάλει άλλους δυσβάσταχτους αφέντες στο κεφάλι του.
Ένας λαός που προσπαθεί να πατάξει τις δικές του ευθύνες, στέκει σε στάση αναμονής περιμένοντας τα νέα!
Ποια νέα;
Λησμονήσαμε κιόλας πως την ιστορία την γράφουν οι πολλοί;
Καιρός λοιπόν, από το stop να πατήσουμε επιτέλους το play!
