Γράφει ο Κων/νος Μαργαρίτης
Είναι άξιον απορίας που ενώ η χώρα βαδίζει με μαθηματική ακρίβεια στην αναδιάρθρωση του χρέους της, ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του – υπουργοί αναλώνται σε δηλώσεις και όχι σε “management”.
Άκουσα τον Υπουργό Οικονομικών...
κ. Παπακωνσταντίνου να ανακοινώνει νέο πακέτο στήριξης - 30 δις ευρώ – για τις τράπεζες και να ακολουθεί τη λανθασμένη τακτική των προκατόχων του. Έτσι σε διάστημα μικρότερο των τριών ετών ενισχύσαμε τις τράπεζες με το ποσό των 100 δις ευρώ. Αν κάνουμε την καταγραφή των δεδομένων, θα διαπιστώσετε ότι από το ΔΝΤ και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης πήραμε 110 δις ευρώ και στις τράπεζες δώσαμε τα 100 δις ευρώ!
Είναι αδιανόητο οι κόποι και οι στερήσεις των μισθωτών, των συνταξιούχων και των ελεύθερων επαγγελματιών να πηγαίνουν χαμένοι. Πως θα αναπτυχθεί η μικρομεσαία επιχείρηση, πως θα κάνουμε καινοτομίες και έρευνα, όταν οι τράπεζες αρνούνται να διαθέσουν μέρος του πακέτου αυτού στην αγορά;
Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι, ότι το μεγαλύτερο μέρος του ποσού αυτού (100 δις ευρώ) έχει διοχετευθεί στις αγορές των Βαλκανίων, για να καλύψει τα εκεί ελλείμματα τους. Το κράτος δεν ελέγχει τις κινήσεις αυτές, η αγορά στενάζει και η ανεργία εκτοξεύεται στα ύψη.
Θα πρότεινα, ανάλογα με το ύψος του ποσού που θα παίρνει η κάθε τράπεζα από το κράτος, αντίστοιχο ποσοστό κοινών μετοχών να δεσμεύεται προς όφελος του κράτους.
Όμως αντί να προκρίνουμε αυτή τη λύση για τη στήριξη του τραπεζικού μας συστήματος, θα έπρεπε να οδηγηθούν όλες οι τράπεζες σε αύξηση του μετοχικού τους κεφαλαίου και αν δεν μπορέσουν να το καλύψουν, να προκύψουν αυτόματα συγχωνεύσεις. Έτσι θα είχαμε λίγες και δυνατές τράπεζες, που θα ήταν σε θέση να χρηματοδοτήσουν την επιχειρηματικότητα, τη κατοικία, τη καινοτομία και την έρευνα.
Σήμερα οι Έλληνες φορολογούμενοι παρακολουθούν ανήμποροι να αντιδράσουν, τις παλινωδίες της ελληνικής κυβέρνησης και θα κληθούν να ξαναπληρώσουν τα τεράστια ελλείμματα που δημιουργούν αυτές οι κινήσεις!
Δυστυχώς, οι τράπεζες ενώ το χρονικό διάστημα 2000-2008 παρουσίαζαν τεράστια κέρδη, δεν συνεισέφεραν στον κρατικό προϋπολογισμό, ούτε φρόντισαν να τακτοποιήσουν τα ανοίγματα τους. Αντιθέτως, προχώρησαν σε επενδύσεις εξωχρηματοπιστωτικών δραστηριοτήτων (ξενοδοχεία, ακίνητα) τα οποία εκμεταλλεύονται ακόμη και σήμερα, χωρίς να προχωρούν στη πώλησή τους, που θα τους απέφερε μεγάλα χρηματικά ποσά, ικανά να ενισχύσουν τη ρευστότητά τους.
Αυτό το τραπεζικό σύστημα έχει ανάγκη η Ελλάδα; Θα απαντήσουν ασφαλώς όχι και θα προέτρεπα τον Υπουργό Οικονομικών, με τη συμβολή της τρόικας, να απαιτήσει από τις τράπεζες να προχωρήσουν άμεσα σε αύξηση του μετοχικού τους κεφαλαίου και στη συγχώνευσή τους.
Η απορρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, η οποία θεωρείται μία από τις αιτίες της τελευταίας χρηματοπιστωτικής κρίσης, έχει δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα στις αγορές κατ’ επέκταση στις χώρες.
Ο νόμος της αμερικανικής κυβέρνησης για τη μεταρρύθμιση της Ουόλ Στρίτ, ο οποίος επιβάλλει αυστηρότερες κανονιστικές ρυθμίσεις στη χρηματαγορά και ενισχύει τα όργανα ελέγχου, μπορεί να αποτελέσει “οδηγό” για τις πρωτοβουλίες που θα αναληφθούν σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το “αόρατο χέρι” που επινόησε το 18ο αιώνα ο πατέρας του οικονομικού φιλελευθερισμού Άνταμ Σμίθ, έρχονταν με μαγικό τρόπο να εξασφαλίσει τις ισορροπίες στις αγορές! Σήμερα οι εποχές είναι διαφορετικές και δεν μπορούν τα ιδιωτικά συμφέροντα να δουλέψουν προς όφελος του γενικού συμφέροντος.
Κινδυνεύουν να πεθάνουν άνθρωποι, εξαιτίας των άτοπων οικονομικών πολιτικών που ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση.
Επιτέλους να σταματήσει το σύνδρομο του εκφοβισμού ότι θα “σκάσουν” οι Ελληνικές Τράπεζες. Ανάσα στους φτωχούς και αυστηρό έλεγχο στους πλουσίους.
ΠΗΓΗ: kafeneio-gr
