Με ιδιαίτερη επιτυχία πραγματοποιήθηκε χθες το βράδυ στην Κόρινθο, η παρουσίαση των βιβλίων του Νίκου Μουρατίδη και της Στεργιας Καββάλου ,απο τις εκδόσεις Τετράγωνο.
Ανήσυχο πνεύμα ο ίδιος και πολυσχιδής προσωπικότητα,τώρα κάνει το μεγάλο τόλμημα!Δημιούργησε.. τον δικό του εκδοτικό οίκο και μπαίνει δυναμικά στο χώρο του βιβλίου!
ΕΡ: Απόψε μας παρουσίασες τα βιβλία σου, τις εκδόσεις «Τετράγωνο» και μια νέα συγγραφέα. Μπαίνεις στον χώρο των εκδόσεων. Ποιος ο βασικός στόχος σου και ποιο το στίγμα που θα ήθελες να δώσεις στο χώρο του ελληνικού βιβλίου;
Θέλω να δώσω βήμα σε νέα παιδιά, σε νέους συγγραφείς που συνήθως «τρώνε πόρτα» στους μεγάλους εκδοτικούς οίκους, οι οποίοι κυνηγούν πια μόνο τα best sellers. Επίσης θέλω να διαχειρίζομαι μόνος μου τα δικά μου βιβλία.
ΕΡ: Γιατί «Τετράγωνο»;Γιατί είναι ένα σχήμα που μου αρέσει, είναι στέρεο… αλλά αν προσέξεις οι εκδόσεις Τετράγωνο έχουν σήμα τον κύκλο!! Σαν να τετραγωνίσαμε τον κύκλο λοιπόν… [γέλια] Μπες όμως στο site μας σε παρακαλώ www.ekdoseistetragono.gr να δεις τι καλή δουλειά κάνουμε.
ΕΡ: Η εποχή που διανύουμε είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Η χώρα βιώνει μια πρωτόγνωρη και πολυεπίπεδη κρίση. Ο χώρος του βιβλίου σαφώς πλήττεται κι αυτός. Συνήθως σε περιόδους κρίσης η τέχνη βρίσκει το ρόλο της, τον πραγματικό εαυτό της. Θα τρόμαζε η διαπίστωση πως στερέψαμε από συγγραφικά ταλέντα και κυρίως από ιδέες, έμπνευση. Ποια η γνώμη σου και βεβαίως ποια η εικόνα που υπάρχει σήμερα;
Το έθεσες πολύ σωστά. Είμαι και εγώ από αυτούς που πιστεύουν ότι σε εποχές κρίσης ο κόσμος στρέφεται σε πιο πνευματικά πράγματα. Πάντως ο χώρος του βιβλίου είναι ένας χώρος που θέλει πολύ αγώνα, πολύ τρέξιμο και μόχθο για να μπορέσεις να επικοινωνήσεις στον κόσμο νέους συγγραφείς που ναι, υπάρχουν και γράφουν καλά και έχουν πολύ ενδιαφέρον. Αυτόν τον αγώνα κάνω και γι’ αυτό με βλέπεις να τρέχω. Με ενδιαφέρει αυτή η δουλειά και δεν πρόκειται να την αφήσω στην τύχη της.
Κατ’ αρχήν πιστεύω ότι μέσα από την πρόκληση γίνονται πράγματα. Πραγματοποιείται μια «ταραχή» που μόνο καλό κάνει. Μετά, γράφοντας το δεν σκέφτηκα καθόλου… «και τώρα θα τους σοκάρω». Γράφοντας αυτές τις ιστορίες ήθελα να μεταφέρω την εποχή μας, που είναι σκληρή, ωμή και κυνική. Ήθελα να ανακαλύψω τι ψάχνουν αυτοί οι δέκα τύποι; Το χρήμα, τον έρωτα, την ουτοπία των ναρκωτικών ή την ματαιότητα του life style.
Σ’ αυτό το μυθιστόρημα μιλάω για την φυγή. Εκείνη που βρίσκεται πάντα στο μυαλό μας, αλλά δεν ενεργοποιεί το σώμα. Θέλω να πω ότι υπάρχει μια ευκαιρία να διορθώσουμε, να ξηλώσουμε, τη βαριά, ψεύτικη, θαμπή και πνιγηρή ζωή μας. Στέκομαι και παρατηρώ το άθλιο αστικό τοπίο, τις άθλιες ζωές μας, και θέ¬λω να μας δώσω, να μας επισημάνω, ότι υπάρ¬χει διέξοδος. Βάζω τον ήρωα μου να είναι πνιγμένος στους λογαριασμούς. Η οικογένεια του να βασανίζεται. Όλα αυτά στην πόλη. Σ' ένα ασφυκτικό, αφιλόξενο περιβάλλον. Ώσπου θυμάται ένα μικρό νησάκι κοντά στην Μυτιλήνη και «γεννά» την ακραία, αλλά σωστή σκέψη. Τη μετοίκηση σ' αυτό το μικρό νησάκι, στην άκρη του Αιγαίου που μοιάζει με βραχονησίδα…. και το πείραμα μοιάζει να πετυχαίνει μέχρι που τους ανακαλύπτουν τα media, και όπως είναι γνωστό όπου ανακατεύονται τα media τα κάνουν όλα μπάχαλο!
ΕΡ: Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσης σου;
Η ίδια η ζωή. Ότι παρατηρώ, ότι ακούω, ότι μου συμβαίνει, ότι πλάθει η φαντασία μου και φυσικά τα θέλω μου και τα δεν θέλω μου.
ΕΡ: Τι γράφεις αυτή την στιγμή;
Μόλις τέλειωσα ένα ερωτικό μυθιστόρημα που λέγεται «1972, το τελευταίο καλοκαίρι». Ένας ανεκπλήρωτος εφηβικός έρωτας που ξαναζεί μετά από 40 χρόνια. Άσε πολύ κλάμα… το έγραψα σχεδόν συνέχεια βουρκωμένος.
Κάποτε έψαχνα πολύ επισταμένα να βρω ένα ωραίο κτήμα, αλλά ποτέ δεν είναι αργά.
(Στιγμιότυπο απο το χθεσινό event στο bar restaurant OR..Ο Νίκος Μουρατίδης μαζί με τον δήμαρχο Αλέξανδρο Πνευματικό)
(Μαζί με την Στέργια Κάββαλου που εχθές παρουσίασε το βιβλίο της "Αλτσχάιμερ Τράνς " απο τις εκδόσεις "Τετράγωνο")
