Αγανακτισμένη με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, εξοργισμένη, πραγματικά, η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη δεν κάνει απλώς πολύ καλά τη δουλειά της. Μεταφέρει στο θέατρο, στους ρόλους, αλλά και στην καθημερινότητά της ό,τι βιώνει... με όλο της το είναι. Την αγγίζουν όλα όσα πολλοί από εμάς προσπερνάμε ή προτιμάμε να μη βλέπουμε. Εκείνη λαμβάνει τα ερεθίσματα και τα μετουσιώνει στην τέχνη της.
Ενα πέρασμα από το κέντρο της Αθήνας τής είναι αρκετό για να τρομάξει με τις εικόνες που βλέπει και να ξυπνήσουν μέσα της την οργή, τον θυμό, την απογοήτευση.
Με αυτά τα συναισθήματα ερμηνεύει την Τσούγνκα, στο ομότιτλο έργο του Λιόσα στο θέατρο Επί Κολωνώ, για δεύτερη συνεχή χρονιά και με την ίδια πάντα επιτυχία. Με τα ίδια συναισθήματα βυθίστηκε και στη «Μήδεια» του Γκέοργκ Μπέντα, του μπαρόκ μελοδρά- ματος που κάνει απόψε πρεμιέρα στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
Η ίδια ήταν που έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας με τη ραψωδία Λ της Ιλιάδας, στα μέσα του περασμένου Ιανουαρίου στο Εθνικό Θέατρο. Και έτσι, στη συνέχεια, θα ξεκινήσει τις πρόβες της στον «Ηρακλή Μαινόμενο» του Ευριπίδη που θα σκηνοθετήσει (πάλι για το Εθνικό) ο Μιχαήλ Μαρμαρινός στην Επίδαυρο, αναλαμβάνοντας τη Μεγάρα. «Για μένα η Μέτζε (σ.σ.: τον ρόλο στο «Λα Τσούνγκα» που ερμηνεύει η Ηλιάνα Μαυρομάτη) είναι ένα από αυτά τα κορίτσια που βλέπουμε κάθε μέρα, μια ξένη, μια μαύρη, μια κοπέλα που έχει έρθει από τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ ή μια Ελληνίδα που έχει πέσει μέσα στον βούρκο.
Ολες αυτές που υφίστανται τη βία,την εκμετάλλευση ή κάνουν χρήση ναρκωτικών, σαν να μην υπάρχει για εκείνες διαφυγή και σωτηρία».
Ενάμιση χρόνο μετά την πρεμιέρα στο Επι Κολωνώ, αισθάνεται ότι το έργο είναι σήμερα ακόμη πιο επίκαιρο. «Η καθημερινότητά μας είναι άγρια και σκληρή.Το φάσμα της φτώχειας είναι μπροστά μας- στον Ελληναπου ανησυχεί,στον μετανάστη που είναι απελπισμένος. Βλέπεις γύρω τα ράκη,τους απόκληρους της κοινωνίας. Σοκαρίστηκα από την είδηση της κοπέλας που βρέθηκε νεκρή στο τούνελ της Αλεξάνδρας.Ηταν εκεί,ανάμεσα σε σκουπίδια και ζωντανούς, δίπλα μας, από όπου πετάγονται οι άνθρωποι σαντα φαντάσματα, σαν τις κατσαρίδες από τους υπονόμους...». Προβληματίζεται, αναρωτιέται: «Τι θα γίνει, κύριοι της Ευρώπης;». Περιμένει πολλά από τον καινούργιο δήμαρχο της Αθήνας, αλλά «τι να πρωτοκάνει κι αυτός μέσα στο χάος και χωρίς λεφτά;Εχει ξεσηκωθεί ο αραβικός κόσμος και ξέρουμε ότι όλες αυτές οι ορδές των απελπισμένων θα έρθουν στην Ελλάδα. Δεν αντέχει όμως η Ελλάδα. Αυτοί οι άνθρωποι πεινάνε, είναι εξαθλιωμένοι, δεν έχουν τίποτε να διακινδυνεύσουν. Αυξάνεται η εγκληματικότητα, ενώ βλέπεις το μίσος ανάμεσά τους. Και οι Ελληνες γίνονται ρατσιστές, σαν φυσική αντίδραση, αυτοάμυνα- είναι η εύκολη λύση». Γι΄ αυτό και θαύμασε τον Στέλιο Μάινα γιατί μετά το πρόσφατο προσωπικό περιστατικό του είπε: «Δεν εξαθλιώνουμε περισσότερο τους εξαθλιωμένους,δεν κυνηγάμε τους κυνηγημένους».
Γι΄ αυτό και η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη επιμένει: «Είναι καθήκον μας, καθήκον των καλλιτεχνών, να κάνουμε κάτι.Ας δούμε τον διπλανό μας που έχει μεγαλύτερη ανάγκη από εμάς. Η κρίση μπορεί να μας κάνει χειρότερους ανθρώπους αλλά κάπου ελπίζω ότι ίσως κάπου μας κάνει καλύτερους. Να σταματήσει η αλητεία που τόσα χρόνια μας οδήγησε εδώ.Το life style,το κυνήγι του χρήματος,η επίδειξη του πλούτου, τα κούφια πράγματα.Φτάνει πια» προσθέτει ενώ πάλλεται και εξωτερικεύει τις σκέψεις της. «Πρέπει να τα αντιμετωπίσει αυτά η κυβέρνηση.Δεν μπορεί να είμαστε συνέχεια υποχείριοι.Τα πράγματα είναι στο μη περαιτέρω.Ο κόσμος παίζει ξύλο.Βλέπει τους πολιτικούς στον δρόμο και τους επιτίθεται- έχει αγανακτήσει,από τη διαφθορά,τα σκάνδαλα.Προφανώς και το “τζάμπα” δεν είναι λύση,αλλά είναι κι αυτό μια έκφραση αγανάκτησης.Για να ανταποκριθεί ο κόσμος στις υποχρεώσεις του πρέπει να νιώθει ότι και το κράτος λειτουργεί και ότι δεν έχει να κάνει με μια παρέα αλητών και ληστών». Περιμένει τη μεγάλη κοινωνική αναταραχή: «Απορώ πώς και δεν έχει ξεσπάσει ακόμη...».
ΤΟ ΒΗΜΑ on line
