Ανάσα σε χιλιάδες δανειολήπτες δίνει απόφαση του Αρείου Πάγου, µε την οποία ακυρώνεται ένας ακόµη δυσβάστακτος όρος, από εκείνους που περιλαµβάνονται στα συµβόλαια των στεγαστικών δανείων.
Πρόκειται για τον όρο που προβλέπει... την τµηµατική χορήγηση του στεγαστικού δανείου αναλόγως της προόδου των οικοδοµικών εργασιών, οι οποίες ελέγχονται από µηχανικό της τράπεζας, από την πιστοποίηση του οποίου εξαρτάται η εκταµίευση µέρους του δανείου.
Σε περίπτωση που οι οικοδοµικές εργασίες δεν έχουν προχωρήσει, η τράπεζα αρνείται στον δανειολήπτη την εκταµίευση του δανείου, για το οποίο ωστόσο ο ίδιος υποχρεούται να καταβάλει τους τόκους για ολόκληρο το ποσό, το οποίο όµως δεν έχει εισπράξει.
Με την υπ’ αριθµ. 7/2011 απόφασή του το Ανώτατο ∆ικαστήριο χαρακτηρίζει καταχρηστικό τον συγκεκριµένο όρο, ο οποίος υποχρεώνει τους δανειολήπτες σε καταβολή τόκων για υπηρεσία που δεν τους έχει παρασχεθεί, καθώς έτσι διαταράσσεται η ισορροπία των δικαιωµάτων και υποχρεώσεων των συµβαλλοµένων – της τράπεζας και του καταναλωτή – εις βάρος του καταναλωτή.
Οπως αναφέρεται στη δικαστική απόφαση, ο εν λόγω όρος προβλέπει πλασµατική εκταµίευση του δανείου (µε την έγκρισή του) για την ενεργοποίηση και µόνον των υποχρεώσεων του δανειολήπτη, ο οποίος καταβάλλει τόκους για ποσό, που εξακολουθεί να έχει στην κατοχή της δεσµευµένο η τράπεζα.
Ο όρος αυτός παραβιάζει – σύµφωνα µε τον Αρειο Πάγο– και την αρχή της διαφάνειας που πρέπει να διέπει τους γενικούς όρους των συναλλαγών, καθώς οι δανειολήπτες δεν γνωρίζουν «κατά τρόπο ορισµένο, ορθό και σαφή», όπως απαιτεί ο νόµος, «το επιτόκιο µε το οποίο έχουν δανειστεί, δεδοµένου ότι στην ουσία τοκίζονται για δεύτερη φορά τα καταβαλλόµενα ποσά του δανείου».
Αυτό που συµβαίνει στην πράξη στις περιπτώσεις στεγαστικών δανείων που προβλέπουν τη σταδιακή εκταµίευση είναι να εγκρίνεται το δάνειο, να ξεκινούν οι υποχρεώσεις του δανειολήπτη και η καταβολή τόκων από την πρώτη ηµέρα, να λαµβάνει µέρος του δανείου, αλλά λόγω µη προόδου των οικοδοµικών εργασιών να αναστέλλεται η εκταµίευση, µε αποτέλεσµα να κρατάει η τράπεζα στην κατοχή της ποσό για το οποίο ο δανειολήπτης καταβάλλει τόκους και επιβαρύνεται µε επιπλέον έξοδα, χωρίς να µπορεί να χρησιµοποιήσει τα χρήµατα αυτά.
Κατά του όρου αυτού έχουν προσφύγει εδώ και χρόνια καταναλωτικές οργανώσεις και παρά το γεγονός ότι από τα κατώτερα δικαστήρια είχε κριθεί παράνοµος και καταχρηστικός, αρκετές τράπεζες εξακολουθούσαν να τον εφαρµόζουν στις συµβάσεις των στεγαστικών δανείων.
Σηµειώνεται ότι η απόφαση αυτή του Αρείου Πάγου, έρχεται να προστεθεί στην απόφαση του υπουργείου Εργασίας µε την οποία οι τράπεζες υποχρεούνται να καταργήσουν ακόµη οκτώ όρους που θεωρούνται καταχρηστικοί και έχουν κριθεί από τα δικαστήρια.
ΠΗΓΗ: τα νεα on-line
