Σημαντική ανάλυση για τα όσα συμβαίνουν αυτές τις ημέρες στην Αίγυπτο έκανε ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Μπεγλίτης κατά την διάρκεια συν/ξης του στον ρ/σ "Αθήνα 9,84" αποσπάσματα της οποίας και παραθέτουμε... ένα μικρό απόσπασμα:
EΡ:Να επικαλεστούμε και για όσους ακροατές μας δεν το θυμούνται, την τεράστια εμπειρία του κ. Μπεγλίτη στο Υπουργείο Εξωτερικών και να τον ρωτήσουμε βεβαίως εάν θεωρεί ότι τα πράγματα ενδεχομένως να ξεφύγουν, να πάμε δηλαδή σε σενάρια εξαιρετικά ανησυχητικά. Υπάρχουν εκτιμήσεις ακόμα και στο διεθνή Τύπο για το ενδεχόμενο ενίσχυσης την Ισλαμιστών στην ευρύτερη περιοχή. Είναι ένα θέμα το οποίο ανησυχεί την ελληνική κυβέρνηση;
Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Επειδή παρακολουθώ κι εγώ τα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης, υπάρχει μια φοβική αντιμετώπιση. Ο φόβος δηλαδή του Ισλαμισμού στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Όμως, δεν αντελήφθησαν πολλοί και πρωτίστως οι ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια, την κοινωνική δυναμική που αναπτυσσόταν σε χώρες και σε κοινωνίες οι οποίες έζησαν κάτω από αυταρχικά καθεστώτα. Έχουμε να κάνουμε μ’ ένα κοινωνικό φαινόμενο, με μια κοινωνική δυναμική στις χώρες αυτές.
Θα σας πω ότι ήδη είχε χτυπήσει το καμπανάκι η ριζοσπαστικοποίηση της παλαιστινιακής κοινωνίας, καθώς και στην Τυνησία και στις χώρες της Μέσης Ανατολής. Όλες αυτές οι εξελίξεις είχαν σε συντριπτικό βαθμό προδιαμορφωθεί.. Αναπτύσσεται λοιπόν τα τελευταία χρόνια μια ισχυρή κοινωνική δυναμική σε κοινωνίες μεσανατολικές, μουσουλμανικές, οι οποίες επιχειρούν να απελευθερωθούν από τα αυταρχικά καθεστώτα.
Προοίμιο όλης αυτής της εξέλιξης σήμερα, ήταν και η ίδια η παλαιστινιακή κοινωνία με την δημοκρατική άνοδο, μέσα από ανοιχτές δημοκρατικές εκλογές της Χαμάς στην Παλαιστίνη. Δυστυχώς πολλές από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι ΗΠΑ δεν είδαν αυτές τις εξελίξεις, αυτά τα μηνύματα. Πιστεύω σήμερα ότι είναι μη αναστρέψιμη η πορεία αυτών των κοινωνιών και αυτών των χωρών.
Γνωρίζοντας σε σημαντικό βαθμό τις εξελίξεις, τις πολιτικές δυνάμεις, τα κοινωνικά στρώματα που σήμερα επιχειρούν ν’ απελευθερωθούν από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό αυτών των αυταρχικών καθεστώτων, πιστεύω ότι είναι μια πορεία προς την ανατροπή αυτών των καθεστώτων με ό,τι αυτό σημαίνει για τις περιφερειακές ισορροπίες, και τη σταθερότητα στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.
EΡ: Αυτό που λέγαμε κ. Υπουργέ είναι ότι στην ευρύτερη λεκάνη πλέον της Μεσογείου, πόσο κρίσιμο και σημαντικό είναι να υπάρχουν σταθερές δυνάμεις οι οποίες μάλιστα να έχουν και μια ματιά να ξέρουν να προσεγγίζουν τα πράγματα επί της ουσίας. Γιατί εδώ που τα λέμε, οι ΗΠΑ αιφνιδιάστηκαν από τις εξελίξεις αυτές. Και αναφέρομαι στη χώρα μας για να το πω ωμά δηλαδή, πόσο σημαντικές είναι ορισμένες σταθερές δυνάμεις στην περιοχή.
Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Πρώτον, είναι γεγονός ότι πράγματι για τη γενικότερη ασφάλεια και σταθερότητα, πρέπει να έχουμε σταθερά καθεστώτα στην ευρύτερη Μέση Ανατολή προκειμένου να υπερασπιστούμε την ειρήνη, την ασφάλεια, τη σταθερότητα σε μια περιοχή εξαιρετικά ευαίσθητη, σε μια περιοχή όπου εκφράζονται ή αποτυπώνονται ισχυρά συμφέροντα. Ιδιαίτερα τη σημερινή περίοδο με το ενεργειακό ενδιαφέρον που παρουσιάζει η περιοχή.
Από την άλλη πλευρά τον αιφνιδιασμό, τον αντιλαμβάνομαι βλέποντας τα διεθνή Μέσα. Είναι ένας αιφνιδιασμός κυρίως από την πλευρά της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Όμως θέλω να πω ότι εάν κανείς παρακολουθούσε στενά τις εσωτερικές, κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις, δε θα έπρεπε να αιφνιδιαστεί. Το μοντέλο της ευρύτερης Μέσης Ανατολής, του «εκδημοκρατισμού» που υποστήριζε και ουσιαστικά επιχείρησε να υλοποιήσει η κυβέρνηση Μπους την προηγούμενη περίοδο, τελικά αποδεικνύεται ότι αυτή ήταν μια στρατηγική κι ένα σχέδιο, ανέφικτο.
Σήμερα πηγαίνουμε σ’ ένα σχέδιο το οποίο καθοδηγείται από τις ίδιες τις κοινωνικές δυνάμεις στις χώρες αυτές. Άρα λοιπόν είναι πολύ πιο σημαντικό. Δεν είναι μια εξέγερση κοινωνική που θα σβήσει γρήγορα, γιατί αυτή η κοινωνική δυναμική φέρνει στην επιφάνεια εναλλακτικές πολιτικές δυνάμεις με ισχυρό τον ισλαμικό χαρακτήρα.
ΕΡ: Μα νομίζω ότι εκεί εντοπίζεται και η φοβικότητα της Δύσης κ. Υπουργέ. Διότι υπάρχει και το παράδειγμα του Ιράν και ο τρόπος με τον οποίο υιοθετήθηκε το καθεστώς στην αρχή από τη Δύση και ιδιαίτερα από την Αμερική και εξελίχθηκε έτσι όπως εξελίχθηκε.
Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Εάν πάμε λίγο πίσω στην ιστορία, είναι η τυφλότητα των ΗΠΑ τη δεκαετία του ’50 που ανέτρεψε μια δημοκρατική μεταρρυθμιστική κυβέρνηση του Μοσαντέκ για να φέρουν το Σάχη στην εξουσία και το πλήρωσαν πολύ αργότερα, το 1979 με την ισλαμική επανάσταση.
Άρα βλέπουμε την αδιέξοδη, τα τελευταία χρόνια, στρατηγική της Δύσης, που ουσιαστικά φέρνουν στην εξουσία κοινωνικές δυνάμεις, οι οποίες παλεύουν και για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και για την επιβίωσή τους. Γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με φτωχές κοινωνίες και με αυταρχικά καθεστώτα τα οποία, ουσιαστικά, εκμεταλλεύονται αυτές τις χώρες και αυτές τις κοινωνίες. Δείτε την περίπτωση της Τυνησίας ή την περίπτωση της Αιγύπτου σήμερα.
Βρισκόμαστε κατά την προσωπική μου ανάλυση, στην αρχή μεγάλων εξελίξεων, αναταράξεων και ανακατατάξεων στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Θα μου πείτε ότι αυτό είναι θετικό; Μπορεί ν’ αποδειχθεί θετικό, εάν η Δύση επιτέλους έχει το μυαλό για να βοηθήσει σε μια δημοκρατική μετεξέλιξη αυτών των χωρών. Θα μπορούσε όμως ν’ αποδειχθεί ταυτόχρονα αρνητικό αν επιχειρηθεί η βίαιη ενσωμάτωση αυτής της κοινωνικής έκρηξης σε νέα καθεστώτα τα οποία θα είναι σε μεγάλη απόσταση, θα είναι μακριά από τις προσδοκίες των λαών.
EΡ:Σε σχεδιασμούς ουσιαστικά από τα πάνω. Και αναρωτιέμαι αν η Ευρώπη μπορεί να βρει έναν κοινό τόπο. Εδώ πέρα δε μπορεί να βρει για το ευρώ, θα βγει για το πώς θ’ αντιμετωπίσει τη Μέση Ανατολή;
Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Η Μέση Ανατολή, είναι μια περιοχή, πυκνή από στρατηγικά συμφέροντα που η Ευρωπαϊκή Ένωση αποδέχεται ότι τα τελευταία χρόνια δε μπορεί να τα διαχειριστεί. Δεν έχει ενιαία στρατηγική. Το είδαμε στο Παλαιστινιακό. Η Ευρώπη δεν έχει μια ενιαία στρατηγική για πολλά κρίσιμα ζητήματα της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
