Ας πούμε κατιτίς για τον καιρό... Οχι για να ντριπλάρουμε την πραγματικότητα και να την αποφύγουμε, αλλά για να τη δούμε έτσι ακριβώς όπως είναι - και όπως τη νιώθουμε: Δεκέμβρης μήνας και το πρώτο τρίτο του το περάσαμε με είκοσι βαθμούς και πάνω.
Εντάξει, το Σαββατοκύριακο θα πέσει αρκετά η θερμοκρασία, λένε οι μετεωρολόγοι, ίσως και να χιονίσει στα ορεινά της Αττικής, αυτό όμως δεν θα στερήσει από το 2010 το ρεκόρ του:
Οπως και πάλι οι μετεωρολόγοι προέβλεψαν (ο κ. Γκάσαμ Ασράρ, επικεφαλής του κέντρου ερευνών του Παγκόσμιου Οργανισμού Μετεωρολογίας), το 2010 θα παραδώσει τη σκυτάλη στο 2011, αφού πρώτα λάβει τον τίτλο του θερμότερου έτους στην ιστορία της καταγραφής των θερμοκρασιών.
Μάρτυρας αυτού το ρεκόρ άλλωστε είναι ο ανοιξιάτικος καιρός μες στον Δεκέμβρη, την ώρα που η υπόλοιπη Ευρώπη πολεμάει αμήχανα έναν βαρύτατο χειμώνα. Και μπορεί να χαιρόμαστε τη λιακάδα και να ’χουμε οικονομία στο πετρέλαιο, ωστόσο ο οιωνός παραμένει κακός:
Τέτοιος ζεστός χειμώνας δείχνει ότι τίποτα το υπερβολικό δεν υπάρχει στην προαναγγελία των επιστημόνων πως δεν είναι μακριά η εποχή που το Αιγαίο θα καίγεται διαρκώς το καλοκαίρι από 45 βαθμούς, με ό, τι σημαίνει αυτό για το «τουριστικό προϊόν» μας.
Στο Κανκούν του Μεξικού, λοιπόν, εκεί όπου διασκέπτεται μέρες τώρα ο ΟΗΕ, με τη συμμετοχή αντιπροσωπειών από 193 χώρες, οι ακτιβιστές, όπως μάλλον αμήχανα αποκαλούμε όσους δεν αρκούνται στη ρητορική της καταγγελίας, βρήκαν έναν έξυπνο τρόπο (μελοδραματικό θα τον έλεγαν οι πραγματιστές) να εικονίσουν σήμερα, αυτό που αναπόφευκτα θα έρθει μεθαύριο, αν οι διασκέψεις για την κλιματική αλλαγή συνεχίσουν να αποτελούν μια σκυταλοδρομία αμέριμνων και ανεύθυνων ευχολογίων:
Για να δείξουν, ότι το μέλλον είναι ήδη εδώ και ότι η αύξηση της στάθμης της θάλασσας δεν είναι αστήρικτη και αντιεπιστημονική εικασία, σκηνοθέτησαν και έπαιξαν σε ένα υποθαλάσσιο σκετσάκι διαμαρτυρίας, φορώντας στολή δύτη. Βουβοί συμπρωταγωνιστές τους, τα τετρακόσια αγάλματα ανθρώπων, σε φυσικό μέγεθος, που απαρτίζουν το Υποθαλάσσιο Μουσείο Τέχνης του Κανκούν.
Από το ύψος της εξουσίας τους, οι διασκεπτόμενοι πολιτικοί μάλλον δεν θα πήραν είδηση το υποθαλάσσιο συμβάν. Και αν κάτι πληροφορήθηκαν, ίσως υπέθεσαν ότι επρόκειτο για κάποιο ανώδυνο χάπενινγκ, που δεν τους αφορά.
Αλλά οι πάγοι στην Αρκτική και την Ανταρκτική λιώνουν πολύ πιο γρήγορα από ό, τι είχαν προβλέψει και οι πιο απαισιόδοξοι, με την ίδια ταχύτητα δηλαδή που εξατμίζονται οι δεσμεύσεις και οι υποσχέσεις των κυβερνήσεων, των οργανισμών, των ηγετών, του Μπαράκ Ομπάμα πρώτα πρώτα.
Και μπορεί η ζωή να βγήκε από τη μήτρα της θάλασσας, οι άνθρωποι όμως αδυνατούν πια να ζήσουν. Δεν είμαστε αγάλματα, όσο κι αν ώρες ώρες δείχνουμε να παρακολουθούμε μαρμαρωμένοι την ίδια τη μοίρα μας.
kathimerini.gr
