Φέτος, η παγκόσμια διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα περνά σε δεύτερο, για να μην πούμε σε τρίτο πλάνο. Δεν έχει πρωτοσέλιδα, πλήθος φωτορεπόρτερ, ούτε πρωτοκλασάτους πρωταγωνιστές. Κυρίως όμως, δεν έχει μεγάλες υποσχέσεις, σχεδόν ούτε καν βουβές προσδοκίες. Οπως φαίνεται, μετά την....
παταγώδη αποτυχία της περυσινής πολυαναμενόμενης διάσκεψης στην Κοπεγχάγη, φέτος οι περισσότεροι προτίμησαν να λάμψουν διά της απουσίας τους, είτε γιατί έχουν σοβαρότερες έγνοιες, είτε γιατί δεν επιθυμούν να συνδέσουν το όνομά τους με ένα νέο φιάσκο.
Οι λιγοστοί αρχηγοί κρατών που μπήκαν στον κόπο να ταξιδέψουν στο Κανκούν, όπως ο βραζιλιάνος πρόεδρος Λούλα, δεν κρύβουν την απαισιοδοξία τους για την τελική έκβαση. «Απουσία ηγετών», είπε, «δεν μπορούμε να αναμένουμε ουσιαστική πρόοδο».
Η ελπίδα, βέβαια, πεθαίνει πάντα τελευταία και οι επιστήμονες που βρίσκονται στο Κανκούν ελπίζουν ότι, έστω και την ύστατη στιγμή, θα επιτευχθεί μια ελάχιστη συναίνεση στα ζητήματα που άφησε μετέωρα η περυσινή διάσκεψη της Κοπεγχάγης: τη μείωση κατά 20% των αερίων που δημιουργούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου ώς το 2020 και την υπογραφή μιας σχετικής δεσμευτικής συμφωνίας, τη δημιουργία ενός «πράσινου» ταμείου που θα ενισχύσει τις φτωχές χώρες, καθώς και τη μεταφορά τεχνογνωσίας προς τις αναπτυσσόμενες χώρες προκειμένου να υοθετήσουν φιλικότερες προς το περιβάλον μορφές τεχνολογίας.
Το Πρωτόκολλο του Κιότο λήγει το 2012 και ακόμα δεν έχει βρεθεί η συμφωνία που θα το αντικαταστήσει. Μετά την αποτυχία της Κοπεγχάγης, οι επιστήμονες ελπίζουν, τουλάχιστον, ότι το Κανκούν θα δώσει μια προσωρινή μεταβατική λύση, ώς την επόμενη διάσκεψη στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής το 2011.
