«Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης».
1ο Άρθρο της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα....
Δικαιώματα του Ο.Η.Ε.
Aπό το 1948, η 10η Δεκεμβρίου έχει οριστεί να εορτάζεται ως η Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σε ανάμνηση της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ.
Στόχος και όραμα των εμπνευστών της Διακήρυξης ήταν να καθορίζονται ρητώς τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων και οι ελευθερίες τους, χωρίς διακρίσεις –φυλετικές, χρώματος, διαφυλικές, γλωσσικές, θρησκευτικές, πολιτικές ή οποιεσδήποτε άλλες πεποιθήσεις, χωρίς διαχωρισμούς με βάση την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, την περιουσία ή τη γέννηση.
Από τα κράτη-μέλη που απάρτιζαν τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, τα 48 ψήφισαν υπέρ, κανένα κατά, ενώ 8 επέλεξαν την αποχή. Αυτά ήταν η Λευκορωσία, η Τσεχοσλοβακία, η Πολωνία, η Ουκρανία, η πρώην Σοβιετική Ένωση, η πρώην Γιουγκοσλαβία, η Νότια Αφρική και η Σαουδική Αραβία.
Το προσχέδιο της Οικουμενικής Διακήρυξης συνέταξε ο Καναδός νομικός Τζον Πήτερς Χάμφρεϋ, επηρεασμένος από το «Ναπολεόντειο Κώδικα». Τη δεύτερη και τελική μορφή του, την έδωσε ο επίσης νομικός Γάλλος Ρενέ Κασσίν, με τη συνδρομή της Ελεανόρ Ρούσβελτ, πρώτης κυρίας των ΗΠΑ, του Κινέζου φιλοσόφου Π.Σ. Τσάνγκ και άλλων.
Παρόλο που δεν είναι νομικά δεσμευτικό έγγραφο, η Οικουμενική Διακήρυξη έγινε η βάση για δύο νομικές συνθήκες: το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα. Παράλληλα, εξακολουθούν να γίνονται αναφορές σε αυτή από ακαδημαϊκούς, νομικούς και συνταγματικά δικαστήρια.
Σήμερα;
Διανύοντας την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, διαπιστώνουμε ότι οι αιτίες που ώθησαν στην ανάγκη της σύνταξης ενός καταστατικού, που να προστατεύει και να μπορεί να κατοχυρώσει εξάπαντος τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, υφίστανται ακόμη.
Η φτώχεια, η πείνα, οι πολεμικές συρράξεις, οι παράνομες φυλακίσεις και θανατώσεις ανθρώπων, η εκμετάλλευση και η σωματεμπορία καλά κρατούν. Παρά τις προσπάθειες που καταβάλουν οργανώσεις, φορείς και κράτη στα πλαίσια μιας διεθνούς προσπάθειας καταστολής τέτοιων φαινομένων, η πραγματικότητα έρχεται από μόνη της να αποδείξει το αντίθετο.
Στην Ετήσια Έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας για το 2010, γίνεται λόγος για πλήθος τέτοιων φαινομένων ανά την υφήλιο καθ’ όλη τη διάρκεια του προηγούμενου έτους. Το αίσθημα που προκύπτει από τις εκάστοτε καταστάσεις είναι η ανασφάλεια.
Στην Ελλάδα, ενδεικτικά, καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, συνεχίστηκαν οι καταγγελίες για κρούσματα κακομεταχείρισης μεταναστών από μέλη των σωμάτων ασφαλείας. Επίσης, ένα νέο Προεδρικό Διάταγμα στέρησε από τους αιτούντες άσυλο, το δικαίωμα αποτελεσματικής προσφυγής. Υπήρξαν καταγγελίες για αυθαίρετες επαναπροωθήσεις παράτυπων μεταναστών και πιθανών αιτούντων άσυλο από τον Έβρο.
ΠΗΓΗ: tvxs
