Σκεφτόμουν πολύ όλες αυτές τις ώρες.. Ήταν, βλέπεις, πολύ κοντά αυτό το φονικό. Ήλθε και έγινε θηλιά στο λαιμό! Ήθελα να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου. Όσο το δυνατόν πιο ψύχραιμα.
Άλλη μια γυναίκα δολοφονήθηκε. Άλλο ένα νέο κορίτσι που άνοιγε τα φτερά του στη ζωή. Που πίστεψε στις δυνάμεις της , στα όνειρα της, στις σπουδές της, στο έρωτα, στην συντροφικότητα. Δολοφονήθηκε γιατί, λέει, μαλώσανε. Γιατί ψυχρανθήκανε. Γιατί τους τελείωσε το αίσθημα.
Πώς γίναμε έτσι; Ποιος έμαθε σε όλους αυτούς πως στη διαφωνία ή στο τέλος μιας σχέσης αντί να χωρίζεις, να απομακρύνεσαι με το πρώτο πλοίο, σκοτώνεις;
Δεν υπάρχει κακιά ώρα, συμφωνώ με όσους το επισημαίνουν. Άνθρωποι που επιλέγουν να σκορπίσουν τον θάνατο, είναι που αυτοί κάνουν την ώρα σεσημασμένη.
Πώς γίναμε έτσι;
Η κουλτούρα των μαμάδων που θεριεύουν και γαλουχούν τα αγόρια τους και τα κάνουν να θεωρούν πως διακυβεύεται ο ανδρισμός τους αν μια γυναίκα αντιγυρίσει τον λόγο, είναι η μια όψη του νομίσματος.
Η άλλη όψη είναι αυτή που θέλει τα δυο φύλα σε παράλληλους διαδρόμους γυμναστηρίων χωρίς καμία επικοινωνία με μοναδικό στόχο την γράμμωση του κορμιού.
Ούτε του μυαλού, ούτε της ψυχής. Κωδικός επικοινωνίας μηδέν.
Έτσι εντελώς ξαφνικά γεμίσαμε ένα νέο είδος .Τους προστάτες .
Που όταν κάτι τους χαλάει , αισθάνονται δυνατοί και σκοτώνουν με τεράστια ευκολία και απίστευτη κυνικότητα "το κτήμα τους".
Αυτή είναι η παγκόσμια νεοκουλτούρα που οδήγησε όλοι να έχουν την ίδια κοψιά και συνήθως αυτή να πηγαίνει ασορτί με συγκεκριμένη συμπεριφορά.
Και τα κορίτσια;
Σε αυτό το χάος θα πρέπει να ψάξουν τις λέξεις που ακούν, να διακρίνουν πίσω από τις κοψιές των ολόιδιων ανθρώπων..
Και κυρίως να μην χαριστούν σε κανέναν.
Να μην φοβηθούν από τα γυμνασμένα στέρνα.
Να φύγουν. Να καταγγείλουν. Να μην ανεχθούν. Να μην αισθανθούν γυναίκες εγκλωβισμένες στις φοβίες τους αλλά ούτε στο θυμό τους.
Να είναι γυναίκες ελεύθερες και να ψάξουν ελεύθερους ανθρώπους. Υπάρχουν!
Ενώνουμε τη φωνή μας με όλες τις γυναίκες του κόσμου και καταγγέλλουμε άλλη μια γυναικοκτονία.
Γιατί εάν έστω και μια γυναίκα την αρνηθεί τότε ακόμα θα μετράμε απώλειες.
Ως εδώ!
Το απαιτούμε, το λέμε με πίκρα και μεγάλο θυμό!
