Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Με την Ελλάδα να μπαίνει, σε λίγες μέρες, σε προεκλογική περίοδο και με τα κρούσματα του κορονοϊού να εκτοξεύονται κάθε μέρα, δεν ξέρω τι διάολο να γράψω. Θα έγραφα βασικά για το πόσο ωραία περνάμε εμείς, αλλά θα ξενερώσουν οι Έλληνες, που κάθονται μέσα ένα χρόνο, ώστε να μην πιεστεί το …ΕΣΥ, το οποίο πάντως κατέρρευσε εδώ και χρόνια.
Ειλικρινά, δεν τους καταλαβαίνω.
Δεν καταλαβαίνω, γιατί τα βάζουν όλη την ώρα με τα ζαβά παιδιά του Μητσοτάκη.
Όχι τίποτε άλλο, αλλά, όταν έκλειναν δυο-δυο τα νοσοκομεία, αυτό έκανε όλη η χώρα: έπαιζε ανέμελη στην άμμο.
Οπότε, τώρα τι νόημα έχει να επιδείξει …υπευθυνότητα;
Και τι να κάνει κλεισμένη μέσα η ελληνική κοινωνία; Για να σώσει πολιτικά τον Μητσοτάκη ή τον κάθε κατακαημένο που παριστάνει τον πρωθυπουργό;
50 χρόνια να κλειστείτε μέσα, με το πού αρρωστήσετε την πατήσατε, παίδες. Στην Ελλάδα ζείτε. Νοσοκομεία δεν υπάρχουν, ούτε θα υπάρξουν. Η Ελλάδα έχει μόνο υποχρεώσεις.
Α, να λύσω τουλάχιστον μια απορία.
Αναρωτιούνται αρκετοί στο διαδίκτυο, γιατί η χώρα έκλεισε με 300 κρούσματα και τώρα θα ανοίξει με κανένα πεντοχίλιαρο.
Επειδή, καλοί μου φίλοι, η παγκόσμια οικονομία τα είχε όλα, της έκατσε και αυτό, και τώρα πρέπει να ανοίξει, όσοι και αν πεθάνουν στο βωμό του κέρδους.
Σιγά, ότι συνέβαινε κάθε άλλη μέρα. Αρκετή αλληλεγγύη σας επέδειξαν τα αφεντικά, τώρα πίσω στη δουλειά.
Και επίσης, στην Ελλάδα ζείτε. Η Ελλάδα έχει μόνο υποχρεώσεις.
Θα ‘λεγα βέβαια τώρα, τι θα ανακάμψει, αλλά προτιμώ να παραμείνω ευγενικός.
Συνεχίζω, όμως, να μην καταλαβαίνω, αυτούς που γκρινιάζουν για το άνοιγμα της οικονομίας, γιατί αυτό θα ευνοήσει τη διασπορά του ιού.
Δεν ξέρω τι νομίζουν, πως συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο.
Εμείς, για παράδειγμα, με εξαίρεση την Καλιφόρνια τον Νοέμβριο (αν δεν απατώμαι, έχω χάσει λίγο την αίσθηση του χρόνου τελευταία) και τη Νέα Υόρκη πέρσι τέτοιο καιρό, αλλά και κάποιες επιμέρους προσωρινές συστάσεις να παραμείνουμε στα σπίτια μας, στην ουσία ουδέποτε προβήκαμε σε οριζόντια κλεισίματα και ηλίθιες αποφάσεις με αποστολή …SMS.
Δεν έχει και κάποιο νόημα να επιβάλλεις καραντίνες, παρά μόνο αν έχεις σκοπό να απομονώσεις τον ιό σε μια μικρή περιοχή ή να κερδίσεις χρόνο για να καλύψεις τα όποια οργανικά κενά στην υγεία.
Αυτό που έπραξε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, κατόπιν σύστασης των «ειδικών», συν το γεγονός ότι κάθε βδομάδα άλλαζε τα μέτρα, με αποτέλεσμα ούτε η ίδια να μην ξέρει τι αποφάσεις πήρε, δεν είχε κανένα απολύτως νόημα· εκτός, βέβαια, αν είχε κάποιον άλλον σκοπό, αν και μεταξύ μας απλά δεν ήξεραν τι τους γίνεται και πώς θα σώσουν οτιδήποτε αν σώζεται, οπότε αντέγραφαν στην τύχη ότι έβλεπαν γύρω τους.
Όπως και να έχει, το να επιβάλλεις έτσι ένα lockdown, όπου και όπως σου καπνίσει, χωρίς παράλληλα να οχυρώνεις τα νοσοκομεία, όπου και δίνεται η όποια «μάχη» με τον ιό, μάλλον ήταν καταδικασμένο να αποτύχει από την αρχή.
Επίσης, τι σόι lockdown να «πετύχει» με τους ανθρώπους να πηγαίνουν στις δουλειές, στις εκκλησίες και στα σούπερ μάρκετ;
Τα σχολεία θα ανοίξουν, γιατί γκρινιάζουν τα φροντιστήρια.
Οπότε, όλα ανοιχτά και μην πολυσκάτε.
Εμείς ένα χρόνο αυτό κάνουμε.
Και δεν περιμένει και κανείς τους …τουρίστες για να ζήσει, μάλλον γιατί συνήθως οι τουρίστες είμαστε εμείς χοχοχο.
Εντάξει, δεν είναι όλα-όλα ανοιχτά. Στην κομητεία μου, στην πολιτεία μου βασικά, τα εστιατόρια και τα μπαρ παρέμειναν κλειστά τους περισσότερους μήνες, ενώ όσες φορές άνοιγαν αυτό γινόταν με συγκεκριμένους περιορισμούς.
Και τα σχολεία είναι και αυτά μια πονεμένη ιστορία. Αν και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αγχώνονται οι γονείς για το …μέλλον των παιδιών τους. Τα παιδιά σας δεν έχουν μέλλον, folks. Στη Γη ζούνε, ευχαριστώ.
Αλλά και πάλι, και τι έγινε, αν ανοίξουν;
Δηλαδή, οι καραντίνες ήταν και είναι μια βλακεία και μισή, εξαρχής, δεδομένου ότι παγκοσμίως παιδιαρίζουμε.
Τι νόημα έχουν όλα αυτά, όταν οι κυβερνήσεις παιδιαρίζουν, όταν οι φαρμακευτικές παιδιαρίζουν και όταν όλο το σύστημα παιδιαρίζει;
Εδώ, για παράδειγμα, δεν γίνεται χαμός για την AstraZeneca.
Ξέρετε γιατί; Όχι γιατί δεν χρησιμοποιούμε το συγκεκριμένο εμβόλιο, αλλά γιατί έχουμε εμβόλια γενικά. Και κλάμα οι Ευρωπαίοι.
Αλλά πού να καταλάβουν οι Ευρωπαίοι πολίτες ότι η υπέροχη ΕΕ και οι ηγέτες τους τα έκαναν σκατά και τώρα ψάχνουν αποδιοπομπαίο τράγο; Η AstraZeneca φταίει που μας έστειλε λίγα και χαλασμένα εμβόλια -αν η Αγγλία ήταν ακόμα μέσα στο μαντρί άχνα δεν θα έβγαζαν- και όχι εμείς οι γραφειοκράτες της κακιάς ώρας που με τόσες φαρμακοβιομηχανίες καταφέραμε το αδιανόητο και δεν εξασφαλίσαμε εμβόλια.
Έτσι και οι καραντίνες επιβάλλονται για να έχουμε να λέμε, ότι κάτι κάνουμε και για να μεταθέτουν τις ευθύνες μακριά από τους χώρους εργασίας, όπου κάνει πάρτι συνήθως ο ιός και μακριά από τις πολιτικές ευθύνες στη διαχείριση μιας πανδημίας.
Τον ίδιο ρόλο εξυπηρετεί και το εμβόλιο. Λειτουργεί ως σωσίβιο της εξουσίας και όχι των εξουσιαζόμενων.
Sorry, παιδιά, το μόνο που έχει σημασία στον πλανήτη είναι τα λεφτά. Οι άνθρωποι περιττεύουν.
Αν σας φαίνεται περίεργο, να το λέει αυτό ο πολίτης μιας χώρας που μετράει πάνω από 560.000 νεκρούς, λόγω της πανδημίας, ελάτε μια βόλτα από εδώ και θα το καταλάβετε. Η ζωή συνεχίζεται, με ή χωρίς εμάς. Και τα …έξυπνα μέτρα αφορούν συνήθως τους …χαζούς πολίτες. Ουπς.
Άσε που χαζοδιάβαζα πάλι αυτές τις μέρες τα ελληνικά νέα και τα μισά ήταν στο στυλ «αρρώστησε ο θείος του μπατζανάκη του κουμπάρου μου» και «πέθανε η θεία της ξαδέρφης του συναδέλφου μου».
Λες και βλέπεις reality show ή σαπουνόπερα. Ή να συζητάνε κάτι κουτσομπόλες.
Οπότε, συγγνώμη που έχω αποφασίσει να μην παίρνω και πολύ στα σοβαρά την Ελλάδα και τους Έλληνες που τρώγονται όλη μέρα και στο τέλος περασμένα-ξεχασμένα.
Τι, όχι;
Πού ήταν όλοι οι …αγωνιστές στην επέτειο της ανεξαρτησίας;
Πού είναι η ρημάδα η κοινωνία όσον αφορά τους 3 συλληφθέντες των επεισοδίων στη Νέα Σμύρνη, οι οποίοι θυμίζουν σε όσους ζήσαμε την διαπόμπευση της Ηριάννας και του Περικλή, ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά.
Πού είναι οι Έλληνες μετά τη Νέα Σμύρνη; Αυτό ήταν; Αυτό ήταν.
Πού είναι έστω τώρα όσον αφορά τα νοσοκομεία και τους νεκρούς εκτός ΜΕΘ;
Κάτι …κουρασμένα παλικάρια.
Άπαξ όμως και δουν δήλωση της Ντόρας στη τηλεόραση; Πανηγύρι.
Απλώς, δεν ξέρουν, πώς να διαχειριστούν το οτιδήποτε. Και αυτό, συγγνώμη, είναι δικιά τους υπόθεση. Πάντα δικιά τους υπόθεση ήταν.
Στο κάτω-κάτω, έναν χρόνο μέσα στην πανδημία, και πόσα ακόμα προηγήθηκαν με τόσες άλλες τραγελαφικές καταστάσεις, και ακόμα να το καταλάβετε ότι η ζωή μας δεν έχει αξία; Πουθενά δεν έχει, μάλιστα, απλά κάποιοι λαοί βλέπουν τις φτωχότερες χώρες και παραμυθιάζονται.
Γενικότερα, ζούμε σ’ έναν κόσμο που αντικειμενικά δεν «δουλεύει», δεν «τραβάει», αλλά επιμένουμε ότι φταίει μια πανδημία, μια πλημμύρα, μια κρατική δολοφονία (ναι, μην περιμένετε να αναλύσω την δίκη για τον George Floyd, που επιτέλους άρχισε), ενώ στην πραγματικότητα φταίνε όλα.
Και ας μην κατηγορούμε όλη την ώρα τις ηγεσίες μας που κοιτάνε τα οικονομικά τους συμφέροντα. Το ίδιο κάναμε κάθε άλλη μέρα. Μέχρι που τα χρειαστήκαμε τα νοσοκομεία, αν και το πρόβλημα στις ΗΠΑ δεν ήταν τόσο ο αριθμός των διαθέσιμων κρεβατιών.
Πρέπει κιόλας να καθόμαστε να εξηγούμε, γιατί πρέπει να θεωρείται έγκλημα η φτώχεια και η έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για όλους τους ανθρώπους, σε όλο τον πλανήτη; No, sir.
Στο μόνο που έχουν ευθύνη οι πολίτες, είναι που προτιμούν δίπλα τους γραφεία παρά νοσοκομεία.
Μάλλον, γιατί το ένα φέρνει λεφτά, το άλλο απαιτεί λεφτά. Όλα πάντα με αυτό είχαν να κάνουν.
Οπότε, μην το πάρετε στραβά, αλλά εμείς ζούμε στη φούσκα μας τον τελευταίο καιρό (που να είχαμε και το ελληνικό lockdown να διαχειριστούμε) και δεν μας καίγεται καρφί που άνοιξε η διώρυγα ή αν ο θείος Joe κατάφερε να κάνει 10 βήματα χωρίς να πέσει.
Γιατί είναι εξουθενωτικά όλα αυτά. Ειδικά για όσους ανήκουμε στην ηλικιακή ομάδα πριν από τα 30, άντε βαριά 35.
Ούτε θα περιμένω πότε θα σκάσει η βραζιλιάνική μετάλλαξη, που θα μας θάψει όλους.
Και ειλικρινά, όταν τα βλέπεις όλα μέσα από κιάλια -ή από μια οθόνη ή τον εξώστη/παράθυρο ενός γραφείου- ο κόσμος μικραίνει τρομαχτικά. Η ζωή δεν είναι αυτό που νομίζουν οι περισσότεροι.
Τουλάχιστον εδώ πάρα πολλοί άνθρωποι το έχουν πάρει απόφαση, ότι δεν τραβάει ούτε το γαϊδούρι, μετά το …φιάσκο του ελέφαντα.
Αυτό το γαϊδούρι, αν αναρωτιέστε.
Και την επόμενη μέρα θυμούνται τι έλεγαν την προηγούμενη. Σημαντικό αυτό, πιστεύω.
Ε, δεν θέλει πολύ μυαλό γιατί η ελληνική κυβέρνηση θα τα ανοίξει όλα και γιατί τράβηξε κάπως τους αστυνομικούς, να μην προκαλούν τόσο πολύ, μέχρι τουλάχιστον να υπογράψουν τα επόμενα μνημόνια παρέα με την …αντιπολίτευση, αμέσως μετά την Χρεοκοπία 2.0, δηλαδή.
Το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι ούτε το αν έχει lockdown ή όχι, ούτε τα ανύπαρκτα νοσοκομεία, ούτε πόσα πόμολα επέζησαν μετά το τελευταίο μεγάλο φαγοπότι.
Το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας είναι…
Με εκτίμηση,
Άρης
(Φίλε Άρη, δίνε πόνο. Άρη, σε ευχαριστώ πολύ που γράφεις όλα αυτά, που εγώ δεν αντέχω πια να γράφω, γιατί πόσες φορές να τα γράψω πια; Άρη, οι Έλληνες πιστεύουν ακόμα, πως ό,τι κάνουν και ό,τι επιλέγουν και για ό,τι αδιαφορούν, δεν έχει καμία συνέπεια. Έχει. Όλες μας οι επιλογές ή οι μη επιλογές έχουν συνέπειες. Και τα τελευταία χρόνια, βιώνουμε τις συνέπειες της χρεοκοπίας και της στάσης που κρατήσαμε. Ας προσέχαμε. Εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να κάνω τον έκπληκτο. Αλλά μπορώ να κάνω μπάνια. Και να βλέπω όμορφα άλογα με τα μικρά τους, όπως αυτά τα δυο άλογα που είδα σήμερα το απόγευμα, επιστρέφοντας από την θάλασσα.
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
