Μαρίνα Αλεξανδρή
Η αρχή έγινε με τα «Παραπολιτικά» και το «σενάριο Σακελλαρίδη». Η εφημερίδα έγραψε πως η «Ομπρέλα», η νέα πολιτική πρωτοβουλία που δημιούργησαν στον ΣΥΡΙΖΑ οι Ευκλείδης Τσακαλώτος, Νίκος Βούτσης, Νίκος Φίλης και άλλα στελέχη, προωθεί για την επόμενη μέρα...
στο κόμμα και για την διαδοχή του Αλέξη Τσίπρα τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη.
Το σενάριο διαψεύστηκε από τον ίδιο τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη (με την υπενθύμιση ότι ο ίδιος δεν καν πια μέλος του ΣΥΡΙΖΑ), και αποκρούστηκε κατηγορηματικά από τα στελέχη της «Ομπρέλας». Ο Νίκος Φίλης δηλώνει κάθετα σήμερα, ότι δεν υπάρχει θέμα αμφισβήτησης της ηγεσίας και του Αλέξη Τσίπρα, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος απαντά με ένα εξίσου κάθετο «όχι» στην συνέντευξή του στο capital.gr, για το εάν υπάρχει θέμα Σακελλαρίδη και στο προεδρικό επιτελείο της Κουμουνδούρου αντιμετώπισαν το όλο σενάριο με μειδιάματα.
Έμεινε όμως η μαγιά μιας δημόσιας συζήτησης που, όπως λένε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, πριμοδοτείται από την ίδια την κυβέρνηση και τα φιλικά της μέσα ενημέρωσης και έχει ως στόχο να εμφανίσει τον Αλέξη Τσίπρα αποδυναμωμένο και αποσταθεροποιημένο και, στην ουσία, αμφισβητούμενο. Τα ίδια στελέχη μιλούν για «επιχείρηση αποδόμησης του Αλέξη Τσίπρα» - μια επιχείρηση, που πατά πάνω στα ανοιχτά εσωτερικά ζητήματα του κόμματος, επιχειρεί να μοχλεύσει κρίσης ηγεσίας και εν τέλει να αποσταθεροποιήσει συνολικά τον ΣΥΡΙΖΑ.
Σ’ αυτό το πλαίσιο εντάσσουν και το σημερινό άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη στα ΝΕΑ, που αποδίδει τον δημόσιο θόρυβο για τα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ, στο ότι, όπως λέει, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης «βιώνει μια κρίση ταυτότητας η οποία δεν αφήνει στο απυρόβλητο ούτε τον Τσίπρα». Και αποδίδει στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ «κρίση αυτοπεποίθησης».
«Οταν», γράφει, «σε ένα κόμμα «ελληνικού τύπου» ξεθωριάζει το κόμμα, ξεθωριάζει κι ο αρχηγός, το πρόβλημα είναι βαρύ. Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη, πιο σοβαρό. Ότι το τέλος της τρικυμίας στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ορατό. Αφενός επειδή η κυβέρνηση κι ο Μητσοτάκης είναι ισχυροί. Συνεπώς δεν υπάρχει προοπτική εξουσίας, για να συσπειρώσει όσους τη διεκδικούν. Αφετέρου επειδή ο κλονισμός της φυσιογνωμίας και του αρχηγού δεν είναι περιστασιακά ζητήματα για να λυθούν την άλλη στιγμή. Ιδίως όταν το κόμμα φαντάζει όλο πιο παρωχημένο και ντεμοντέ. Κι ιδίως όταν (όπως τον τελευταίο καιρό) ο αρχηγός φαίνεται να περνάει μια παρατεταμένη κρίση αυτοπεποίθησης. Στην τελευταία συζήτηση της Βουλής κόμπιαζε, έχανε τον ειρμό, έκανε παύσεις, ακόμη και σαρδάμ – κάτι που δεν συνηθίζει…».
Στο επίσης φιλοκυβερνητικό liberal.gr ο Δημήτρης Καμπουράκης γράφει για αδυναμία του Αλέξη Τσίπρα να ελέγξει την εσωτερική «πολυδιάσπαση» στον ΣΥΡΙΖΑ (όσους «αυτοτεμαχίζονται με μέγιστη ιδεολογική ηδονή», όπως λέει), ενώ δύο διαφορετικές εκδοχές εκδοχή δίνει στο άρθρο του στην Εστία ο Μανώλης Κοττάκης. Ο αρθρογράφος βλέπει «σιωπηλή συμφωνία» Τσίπρα-Μητσοτάκη για συναινετική και χαμηλότονη αντιπολίτευση (την περιγράφει χαρακτηριστικά ως «συγκυβερνώσα αντιπολίτευση»), και μεταφέρει «ψιθύρους» για μια παράλληλη προσπάθεια συμφωνίας μεταξύ Αλέξη Τσίπρα και Φώφης Γεννηματά με στόχο την από κοινού ίδρυση νέου κόμματος στον προοδευτικό χώρο.
Συγκεκριμένα, και επιχειρώντας να ερμηνεύσει την «σιωπηλή συμφωνία» μεταξύ Τσίπρα και Μητσοτάκη που ο ίδιος διαπιστώνει, παραθέτει τις εξής δύο εκδοχές: Η πρώτη είναι εκείνη μιας κυβερνητικής «συνεννόησης» ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ: «Ο Τσίπρας», γράφει, «πιθανολογεί ότι ίσως έρθει η στιγμή που, με ή χωρίς εξωτερική επίνευση, τα δύο κόμματα θα εξαναγκαστούν να συνεννοηθούν. Το ρήμα «συγκυβερνήσουν» δεν είναι κατάλληλο αυτή τη στιγμή – το μέλλον, βεβαίως, άδηλον…».
Η δεύτερη ερμηνεία είναι εκείνη της δημιουργίας νέου κομματικού φορέα: «Τι συμβαίνει στον Αλέξη; Γιατί αφήνει το κόμμα του να βυθίζεται;», ερωτά και απαντά: «Όσον αφορά τα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας είτε είναι δειλός είτε πονηρός. Αφήνει την κρίση να εξελιχθεί για να διαλύσει το, κατά Παππά, «μαγαζί». Ήδη ψιθυρίζεται ότι πρότεινε παρασκηνιακά στη Γεννηματά την ίδρυση νέου προοδευτικού φορέα, του οποίου ο αρχηγός θα εκλεγεί με κάλπη από τη βάση».
Και καταλήγει συμπεραίνοντας: «Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης υποδύεται ίσως τον «ψόφιο κοριό»: «Πουλάει» συναίνεση στην αδυναμία του και εθνικό ρεαλισμό στα ξένα κέντρα, ώστε να κερδίσει τον χρόνο, που αναζητά για την ανασύνταξη του χώρου του. Ως αρχηγός καλομαθημένων συνιστωσών, η φιλοδοξία των οποίων τελειώνει στην παχυλή βουλευτική αποζημίωση, μέλλον δεν έχει. Και το ξέρει. Η τρίτη και τελική διάσπαση επί των ημερών του είναι θέμα χρόνου. Τη συναίνεση τη χρειάζεται κυρίως για τη διάσπαση, λοιπόν – συμπεραίνω».
ΠΗΓΗ: tvxs.gr
