Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία δεν έχει απαντήσει σε βασικά ερωτήματα: Ποια είναι τα αίτια της εκλογικής ήττας, πώς θα ικανοποιηθεί το κοινωνικό αίτημα της ανανέωσης, πώς θα διαμορφωθεί πειστική...
πρόταση διακυβέρνησης και ποια είναι η κατάλληλη ομάδα προσώπων για να την εκφράσει, αν υπάρχει ειλικρινής βούληση μετασχηματισμού ώστε να υλοποιηθεί η «Προοδευτική Συμμαχία» ή όχι, ποιες είναι οι δυνητικές πολιτικές συμμαχίες, ποια η οργανική σχέση με την οικολογία, πώς θα αποκτηθούν ερείσματα στην αυτοδιοίκηση, στον συνδικαλισμό, στους παραγωγικούς φορείς.Η διαδικαστική δυσπραγία λόγω της πανδημίας (αναβολή συνεδρίου) δεν μπορεί να κρύψει την πολιτική αμφιθυμία και τη στρατηγική αμηχανία: Οι προτιμητέοι εταίροι βρίσκονται αριστερά ή δεξιά;
Το ΚΚΕ πάντα αυτοπεριορισμένο στο χώρο του, έτοιμο να απορρίψει οποιαδήποτε ιδέα μονιμότερης συνεργασίας, εκτός κι αν πρόκειται για ad hoc δράσεις όπως με την απαγόρευση των συναθροίσεων την 17η Νοέμβρη.
Το ΜέΡΑ25 δραστήριο, αλλά πάντα στα περιορισμένα όρια ενός κόμματος διαμαρτυρίας.
Aλλά, αν ο Περισσός δείχνει με κάθε ευκαιρία την αποστροφή του, ποιό ΚΙΝΑΛ αφού η κοινωνική βάση του είναι αντιΣΥΡΙΖΑ;
Το Κίνημα Αλλαγής αντιμετωπίζει κίνδυνο διάσπασης με θρυαλλίδα τη μάχη για την ηγεσία. Ο Ανδρέας Λοβέρδος οργανώνει την υποψηφιότητά του γύρω από το αντιΣΥΡΙΖΑ αφήγημα, που τον φέρνει κοντά στην ΝΔ, η Φώφη Γεννηματά μιλά για προοδευτική διακυβέρνηση συντηρώντας την αοριστία γύρω από το περιεχόμενό της και ο Νίκος Ανδρουλάκης παρακολουθεί και περιμένει.
Στο μεταξύ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει σημαντικά πολιτικά κέρδη από την επένδυση στο κέντρο, παίρνοντας μαζί του από τον Κυρ. Πιερρακάκη της νέας κεντροαριστεράς μέχρι τον Π. Τσακλόγλου του σημιτικού εκσυγχρονισμού και από πρώην υπουργούς του ΠΑΣΟΚ (Μ. Χρυσοχοϊδης, Α. Διαμαντοπούλου) μέχρι στελέχη του Ποταμιού.
Ανεξάρτητα όμως από τις δυσκολίες των κομμάτων του προοδευτικού χώρου, το ιστορικό παράδοξο είναι, ότι οι ιδέες της Αριστεράς θριαμβεύουν ερήμην τους. Ο ρυθμιστικός ρόλος του κράτους και η αξία του κοινωνικού κράτους όχι απλώς δεν αμφισβητούνται στο όνομα της ελεύθερης αγοράς, αλλά αναδεικνύονται ως αναγκαίες προϋποθέσεις, για την αντιμετώπιση της ιστορικής πρόκλησης που ορίζει η πανδημία.
Το κράτος δεν είναι πια ένα απειλητικό τέρας, που υπονομεύει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, αλλά διέξοδος και προϋπόθεση της εθνικής επιτυχίας.
Ζητούμενο δεν είναι, ούτε καν για το ΔΝΤ, η συρρίκνωσή του αλλά ο εξορθολογισμός και η ενδυνάμωσή του.
Αυτός ο ιδεολογικός και αξιακός θρίαμβος διευκολύνει την πολιτισμική ηγεμονία της Αριστεράς, σε πείσμα της πολιτικής κυριαρχίας της Δεξιάς και της αποφασιστικότητας του συστήματος εξουσίας, που είναι οργανωμένο για την μακροζωία και την αναπαραγωγή του.
Όταν νικούν οι ιδέες, το πολιτικό υποκείμενό τους είναι ιστορικά υποχρεωμένο να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, όσο χρειάζεται για να τις υπερασπιστεί στην πράξη.
Παρά τη θαμπή, σημερινή εικόνα του, το 2021 θα μπορούσε να αποδειχθεί χρονιά της Αριστεράς και της κεντροαριστεράς, αν οι πολιτικοί τους φορείς κατορθώσουν να προσαρμοστούν στις δύσκολες απαιτήσεις των καιρών και να κάνουν τις απαραίτητες υπερβάσεις.
Βέβαια, η αυτοκαταστροφή είναι δικαίωμα των ανθρώπων, των χωρών και των κομμάτων. Το έχουμε δει να συμβαίνει.
tvxs.gr
