Επιτέλους!Μετά τη συλλογή με όλα τα cd αυτής της καθιερωμένης προχριστουγεννιάτικης μαγευτικής εκδήλωσης στο Konzerthaus, με όλους τους "μαΐστορες"που συμμετείχαν σε αυτήν και με τον αγγελικό χορό της Παιδικής Χορωδίας της Βιέννης να σε αφαρπάζει από τη σωματικότητα και τον ενεστώτα και να σε θέτει σε τροχιά καλειδοσκόπιου φωτεινού και εξικνουμένου μέχρι "τρίτου ουρανού",δεν είμαστε, μόνο νοερά και ωσεί,αλλά εμπράγματα και δια ζώσης, παρόντες.
Το ξενοδοχείο μας είναι σχεδόν δίπλα από το Konzerthaus και έτσι με το δέος κάποιου που πρόκειται να αφεθεί να συνεπαρθεί, βαδίζουμε προς το θαύμα της εκπλήρωσης ενός πόθου ετών,που για χρόνια συνιστούσε το κοινό μας μυστικό γράμμα προς το δικό μας Αϊ Βασίλη.Και όπως γίνεται σε όλες αυτές τις επιστροφές στη "Χώρα του Ποτέ",περπατάμε πιασμένοι χέρι-χέρι.
Είμαστε πιά στη μεγάλη σάλα και ενδόμυχα λέμε στον εαυτό μας"πιστεύω".
Πιστεύω στα Χριστούγεννα!Πιστεύω στη Μουσική.Πιστεύω στη Χορωδία.Πιστεύω στην Αρμονία ως θεϊκή φωταυγεία.Πιστεύω ότι γη και σποδός αιωνιότητα και ουρανούς κληρονομήσουσιν.Πιστεύω!
Και να!Κρατώντας φαναράκια,τα αινούντα "Σεραφείμ" της Παιδικής της Βιέννης περνούν δίπλα μας για να πάρουν τη θέση τους στο παλκοσένικο,όπου τα αναμένει η μεγάλη ορχήστρα των χρύσεων χρωμάτων.
Σειρά τώρα έχουν οι τέσσερις σολίστες.Soprano,mezzo Soprano,Tενόρος και Βαρύτονος.
Στις θέσεις αυτές βρέθηκαν στο παρελθόν μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του λυρικού τραγουδιού,όπως, επί σειρά ετών στο κονσέρτο αυτό, ο Πλάθιντο Ντομίνγκο.
Μα και οι φετινοί κορυφαίοι είναι εξαιρετικοί.Και οι ύμνοι αρχίζουν να υφαίνονται στο καμβά της ψυχής.Και το πνεύμα ανασαίνει.Και σε ταξιδεύει.Πάνω από τη γιορτινοφορεμένη Βιέννη.Σε μέρη εσωτερικά.Βαθιά.Πέρα απ' τις θύρες της συναισθηματικής φλειάς.Ναι.Υπάρχει το άρρητο.Το υπερβατικό.Όπως η Τέχνη και πιο πολύ η Μουσική, το ιχνηλατεί και το ψηλαφεί."Εγώ ο σταλαγμίτης ολοένα πλησιάζω το σταλαχτίτη που με κράζει απεγνωσμένα για να εγγίσουν κάποτε τα στάγματα τη μεγάλη ένωση…",έχει γράψει σ'ένα ποίημά του για τα Χριστούγεννα ο Νίκος Καρούζος.
Σταλαχτίτες από νότες σε μένα το σταλαγμίτη που ανυπερήφανα "ψηλώνω"για να ενωθώ μαζί τους. Σταλαγματιές της αγάπης του Θεού,όπως μουσουργούσε ο Καλλιτέχνης Άγιος Πορφύριος.
Ένα Ave Maria.Κλασσικά,αλλά και άγνωστα σ'εμάς κομμάτια του χριστουγεννιάτικου ρεπερτορίου μαζί με άριες και ορχηστρικά ιντερμέδια.Ένα σόλο του πρώτου βιολιού.Πράοι καρδιακοί παλμοί.Η μεγάλη Χορωδία και εν υπερώω τόπω η Παιδική.Περάσματα και με νέγρικα spirituals,αλλά και κάλαντα από διάφορες γωνιές αυτής της οικουμενικής Δήμητρας Γής.
Και είμαστε εκεί μαζί.Και κοινωνούμε αίσθηση ζωής.Εκτός οίκου,αλλά εντός μιας βαπτιστήριας θάλασσας από ήχο και σιωπή λυτρωτική. Ακούγεται το "Es ist ein Ros entsprungen" του Praetorius.
"Εν Βηθλεέμ γεννάται σήμερα ο Χριστός",το λέγαμε στη Χορωδία Κορίνθου.
Όταν ζούσε ο πατέρας μου μπορούσαμε να το πούμε, τα τέσσερα παιδιά και οι δύο γονείς, τετράφωνο.Είχαμε στην οικογένεια και τις τέσσερις φωνές.Και το τραγουδούσαμε κάθε Χριστούγεννα.Μεγαλώσαμε.
Λείπει μιά φωνή..
.Όμως η Άγια Νύχτα μένει.Με αυτήν τελειώνει κάθε χρονιά το κονσέρτο "Chistmas in Vienna" στο Konzerthaus.Ο μαέστρος στρέφεται και διευθύνει κι εμάς.Δεν μας βγαίνει η φωνή.Δε χρειάζεται θαρρώ τίποτε πια να εκφερθεί.Σιγή μπρος το θαύμα της αληθινής ζωής που δυστυχώς έχει μέσα μας απομαγευθεί.
Βγαίνοντας φυσσά μέσα μας νοτιάς.Υγρότητα της νοσταλγίας.Νοσταλγία για τί; Για Ποιόν;
Νοσταλγία μέλλοντος.Μέχρι να αξιωθούμε,αγάπη μου,να βρεθούμε κάποτε στο Konzerthaus και να δακρύσουμε μαζί.
Αυτό, που είχε από την ανατολή του 2020, για φέτος δρομολογηθεί και με τα εισιτήρια να έχουν από τότε για τη συναυλία της 19ης Δεκεμβρίου εξασφαλιστεί.
Εξακολουθώ όμως να πιστεύω και η πίστη αυτή με τίποτα δεν θα αρθεί!
