Γιάννης Μυλόπουλος
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι για όσα δεινά πλήττουν αυτή την εποχή τη χώρα, ακέραιη την ευθύνη τη φέρει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Πρώτο και σοβαρότερο πλήγμα εν μέσω θέρους είναι ασφαλώς η υποτροπή της υγειονομικής κρίσης, με την ανησυχητική αύξηση των νέων κρουσμάτων καθημερινά. Η υποτροπή στην Ελλάδα συμβαίνει την ώρα, που στην υπόλοιπη Ευρώπη έχουν καταφέρει με τη συνεπή και αυστηρή τήρηση των αναγκαίων μέτρων προστασίας, να διατηρούν την εξάπλωση του ιού σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
Η έλλειψη σχεδίου για το άνοιγμα των συνόρων, ακολουθούμενη από μια αντιφατική, ασυνεπή, αδικαιολόγητα χαλαρή και ολοφάνερα πελατειακή και ευνοιοκρατική πολιτική, που ακολούθησε η κυβέρνηση στην εφαρμογή των μέτρων προστασίας, υποχωρώντας εγκληματικά σε ισχυρές ομάδες άσκησης πίεσης, όπως οι αεροπορικές εταιρείες, οι πλοιοκτήτες, αλλά και η εκκλησία, έχουν επαναφέρει την εξάπλωση του κορωνοϊού στα επίπεδα του Απριλίου.
Το δεύτερο πεδίο που αυτή την εποχή προκαλεί μεγάλα δεινά, αυτό της οικονομίας, είναι για ευνόητους λόγους άμεσα συνδεδεμένο με την υγειονομική κρίση.
Η απουσία συγκροτημένης πολιτικής για τον τουρισμό με δεδομένη τον κίνδυνο της πανδημίας και η προτεραιότητα που δόθηκε στην κερδοφορία συγκεκριμένων, κατά το πλείστο μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, έναντι της προστασίας της δημόσιας υγείας, έχει οδηγήσει σε υποτροπή την υγειονομική κρίση, όσο όμως και σε μεγάλα αδιέξοδα και την οικονομία.
Αφού ο τουρισμός, με την έλλειψη οργανωμένου σχεδίου, τις παλινωδίες και τις ασυνάρτητες αποφάσεις, βρίσκεται εν μέσω Αυγούστου σε πρωτοφανή κατάρρευση. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση, αντίθετα με ότι συμβαίνει στην Ευρώπη, αρνείται να ενισχύσει τόσο τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που πλήττονται από την οικονομική κρίση, όσο όμως και τα εκατομμύρια των εργαζομένων που απειλούνται άμεσα από την ύφεση και που σύντομα θα πληγούν και από την επερχόμενη ανεργία.
Η ταύτιση της κυβέρνησης Μητσοτάκη με μια μικρή ολιγαρχία του πλούτου, την οποία εκπροσωπεί και ευνοεί σκανδαλωδώς, συμβαίνει με τόσο απροκάλυπτο τρόπο και μάλιστα σε βάρος των υπολοίπων, μικρότερων εταίρων της οικονομίας, που κινδυνεύει να αλλοιώσει πλήρως τα νεοφιλελεύθερα χαρακτηριστικά της πολιτικής με την οποία κέρδισε τις εκλογές, υποσχόμενη τη βελτίωση της κατάστασης στην αγορά και στη μικρομεσαία οικονομική τάξη.
Τρίτη και όχι ευκαταφρόνητη πηγή δεινών αυτή την εποχή είναι αναμφίβολα η κρίση στο Αιγαίο και η δύσκολη καμπή που περνούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η ελληνική διπλωματία με την αδράνεια, την εσωστρέφεια, αλλά και την υποχωρητικότητα που επέδειξε στην πράξη αλλά και με εντελώς άστοχες δηλώσεις του υπουργού εξωτερικών, καθώς και με τις εσφαλμένες γεωπολιτικές εκτιμήσεις με τις οποίες κινήθηκε, που έφτασαν μέχρι του σημείου να θεωρείται ο Ερντογάν... απομονωμένος, την ώρα που αυτός αλώνιζε, έχοντας αναλάβει ρόλο περιφερειακής δύναμης στην Ανατολική Μεσόγειο, αποδυνάμωσαν την Ελλάδα διεθνώς και την έφεραν σε δεινή θέση. Καθώς, ενώ οι προκλητικές διεκδικήσεις των Τούρκων εντείνονταν όλη τη χρονιά, η ελληνική διπλωματία υποχωρούσε διαρκώς, αφήνοντας ζωτικό χώρο στον αντίπαλο.
Με αποτέλεσμα σήμερα πλέον οι Τούρκοι να εκβιάζουν ένα διμερή διάλογο-διαπραγμάτευση εφ’ όλης της ύλης, αναγκάζοντας την αδύναμη διεθνώς, αδρανή και υποχωρητική εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη να ενδίδει στις Τουρκικές προκλήσεις και διεκδικήσεις.
Κορυφαία στιγμή υποχώρησης της ελληνικής διπλωματίας, από τις πάγιες θέσεις που διαφυλάσσουν τα εθνικά μας συμφέροντα, αποτελεί η οπωσδήποτε αναγκαία, πλην όμως βιαστική και γι’ αυτό αδικαιολόγητα υποχωρητική Συμφωνία που υπογράφηκε με την Αίγυπτο για την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Στην οποία, όπως επισημαίνει ο καθηγητής διεθνών σχέσεων και πρώην υπουργός εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, αφενός μεν μειώνεται η επήρεια της Κρήτης, καθώς… παραλήφθηκαν από την οριοθέτηση ακόμη και κατοικημένα νησιά της ΝΑ Κρήτης και αφετέρου… ξεχάστηκαν εκτός οριοθέτησης οι αμφισβητούμενες από τους Τούρκους θαλάσσιες ζώνες μεταξύ 28ου και 32ου παράλληλου. Συγκεκριμένα, «λείπουν» από την οριοθέτηση η μισή Ρόδος, η Κάσος και το Καστελόριζο. Η υποχωρητικότητα της ελληνικής διπλωματίας απέναντι στην Αίγυπτο, προφανώς ενόψει της μεγάλης ανάγκης να υπογραφεί άρον άρον η Συμφωνία, για να εξουδετερωθεί η αντίστοιχη που υπέγραψαν οι Τούρκοι με τη Λιβύη, δημιουργεί κακό προηγούμενο, το οποίο θα εκμεταλλευτεί αναμφίβολα η Τουρκία.
Έτσι, το καλό που έγινε με την υπογραφή της οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Αίγυπτο, έστω και την τελευταία ώρα, ακυρώνεται από τους κακούς όρους αυτής της Συμφωνίας, που τελικά δικαιολογούν τις διεκδικήσεις της Τουρκίας.
Τέταρτο τέλος πεδίο δεινών αυτή την εποχή είναι οι φυσικές καταστροφές, οι πλημμύρες και οι πυρκαγιές, που συμβαίνουν εξ αιτίας των ακραίων φαινομένων, που οφείλονται στην κλιματική κρίση και επανέρχονται κάθε χρόνο στην πατρίδα μας.
Οι 7 νεκροί από μια αναμενόμενη, ως προαναγγελθείσα και όχι και τόσο ακραία κακοκαιρία στην Εύβοια, οπωσδήποτε δεν είναι ένα ζήτημα, που προσπερνιέται χωρίς σοβαρή κριτική για τις προφανείς κυβερνητικές ευθύνες στη διαχείριση της κρίσης.
Και στα τέσσερα αυτά σοβαρά πεδία που απειλούν σήμερα την Ελλάδα και τους Έλληνες όμως, την υγειονομική κρίση, την οικονομία, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τις φυσικές καταστροφές, οι ευθύνες που βαραίνουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν εξαντλούνται μόνο στα σοβαρά λάθη που έγιναν τόσο στο επίπεδο της πολιτικής, όσο όμως και σε εκείνο της τακτικής που εφαρμόστηκε για τη διαχείριση των προβλημάτων.
Οι ευθύνες επεκτείνονται και πέραν της πολιτικής και διαχειριστικής ανεπάρκειας, στην ανευθυνότητα, τον λαϊκισμό και την υπερβολή με τα οποία έχει αντιμετωπίσει τα ίδια ή αντίστοιχα προβλήματα η Δεξιά στο παρελθόν, για λόγους επικοινωνίας, μικροπολιτικής σκοπιμότητας ή ψηφοθηρίας.
Ένας κοινός εχθρός λοιπόν για τη ΝΔ και για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που κρύβεται και στα τέσσερα κορυφαία προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα, είναι το κακό παρελθόν τους και το γεγονός ότι για λόγους επικοινωνιακούς, μικροπολιτικής διαχείρισης και ψηφοθηρίας, σήκωσαν κάποτε πολύ ψηλά τον πήχη των προσδοκιών. Με αποτέλεσμα σήμερα να βρίσκονται παγιδευμένοι μέσα στα αδιέξοδα που οι ίδιοι προκάλεσαν με την ανεύθυνη και μικροπολιτική διαχείριση αυτών των ζητημάτων, στην οποία επιδόθηκαν στο παρελθόν.
Στην υγειονομική κρίση λοιπόν, η κυβέρνηση βρίσκεται σήμερα παγιδευμένη στην αλαζονεία, την έπαρση και τον κομπασμό, με τα οποία αντιμετώπισε την καλή πορεία της πρώτης φάσης της πανδημίας.
Συγκεκριμένα η κυβέρνηση Μητσοτάκη πληρώνει σήμερα τις ανοιξιάτικες θριαμβολογίες της και τους αδικαιολόγητους, τότε, επαίνους προς τον Μεσσία–πρωθυπουργό, για μια υπερεκτιμημένη επιτυχία της. Η οποία οφείλονταν κυρίως στην υπεύθυνη στάση και τη συνεργασία των πολιτών, αλλά και στην καθυστερημένη διασπορά του ιού στην Ελλάδα, εξ αιτίας της γεωγραφικής θέσης της χώρας, καθώς και των ιδιαίτερων αναπτυξιακών συνθηκών που δεν ευνόησαν τότε τη μεγάλη μετάδοση της πανδημίας στα Βαλκάνια.
Η κυβέρνηση, αδυνατώντας σήμερα να επαναλάβει εκείνη την επιτυχία, αποκαλύπτει περίτρανα το ψέμα, στο οποίο στηρίχθηκαν οι τότε θριαμβολογίες της.
Στον τομέα της οικονομίας, η κυβέρνηση βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη των μεγάλων προσδοκιών που αφειδώς, όσο και ανεύθυνα καλλιέργησε για μεγάλες επενδύσεις και νέες δουλειές, που δήθεν ήταν έτοιμη να φέρει.
Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής η κυβέρνηση είναι και θα είναι ασφαλώς όμηρος της τυχοδιωκτικής και ανεύθυνης στάσης της στη μεγάλη επιτυχία της Συμφωνίας των Πρεσπών. Αν και υπερβολικά τυχερή, να έχει σήμερα απέναντί της ως αντιπολίτευση τον ΣΥΡΙΖΑ, που με ευθύνη αντιμετωπίζει τα εθνικά ζητήματα χωρίς να λαϊκίζει, εντούτοις θα την κυνηγούν σε κάθε βήμα της οι κατηγορίες που εκτόξευε για εθνική μειοδοσία και προδοσία εναντίον της τότε κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Τέλος στο πεδίο των φυσικών καταστροφών την κυβέρνηση της Δεξιάς θα την κυνηγά πάντοτε ο μικροκομματικός λαϊκισμός, με τον οποίο είχε αντιμετωπίσει, ως αντιπολίτευση, τις καταστροφές στη Μάνδρα και στο Μάτι.
Διότι δεν είναι δυνατόν επί ΣΥΡΙΖΑ να έφταιγε για όλα η κυβέρνηση, ενώ επί ΝΔ να φταίει η κλιματική αλλαγή…
Εκτός λοιπόν της σοβαρής πολιτικής και διαχειριστικής ανεπάρκειας της κυβέρνησης Μητσοτάκη, μεγάλος της αντίπαλος στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα και στα οποία η ίδια αδυνατεί να δώσει λύσεις, είναι και ο κακός της εαυτός.
Έσπειραν ανέμους και τώρα θερίζουν θύελλες.
Οι Πρέσπες, η Μάνδρα και το Μάτι θα τους κυνηγούν σε κάθε τους βήμα…
ΠΗΓΗ: tvxs.gr
Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ' ανάγκη με την άποψη του Jenny΄s world
