Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Εδώ ο κόσμος καίγεται και στο προτεκτοράτο ακόμα τρίβουν.
Γενικότερα, η Ελλάδα έχει μετατραπεί (οριστικά πλέον) σε ένα απέραντο φρενοκομείο.
Η Λογική εδώ γεννήθηκε (όπως πολύ σωστά υπενθύμισες για χιλιοστή φορά) εδώ θα πεθάνει.
Μια κυβέρνηση που αλλάζει πολιτικές ανάλογα τον καιρό στα social media, με μια κοινωνία...
«με παρέσυρε το ρέμα, μάνα μου δεν είναι ψέμα, καίγομαι γι’ αυτή και λιώνω», και μια αντιπολίτευση που τρομάζει ακόμα και τους δανειστές με την λαχτάρα της για υποτέλεια.
Σε γενικές γραμμές, μπορώ να πω, ότι έχει φοβερή πλάκα να παρατηρείς, που τσακώνονται όλοι για κάτι, αφού για τα σημαντικά θέματα αποφασίζουν οι δανειστές.
Άλλωστε μέχρι και η απόφαση για τον ελληνικό τουρισμό εκτός Ελλάδος πάρθηκε (γιατί όπως για τα ελληνοτουρκικά συζητάνε όλοι οι άλλοι, πλην των Ελλήνων, το ίδιο φαντάζομαι συμβαίνει και στα υπόλοιπα θέματα, όπως αυτό της πανδημίας), απλά μάλλον δεν θα έχει πλάκα για πολύ ακόμα.
Καλώς ή κακώς, αρκετές χώρες (ανάμεσά τους και η Ελλάδα) πήραν την απόφαση να ανοίξουν τα σύνορά τους στους τουρίστες, προσπαθώντας να σώσουν οτιδήποτε σώζεται από τη χρονιά, αναλαμβάνοντας παράλληλα το ρίσκο της αύξησης των κρουσμάτων κορονοϊού.
Για το σύνολο της οικονομίας (ναι, έχει και οικονομία η Ελλάδα) είναι νωρίς ακόμα, αλλά πιθανόν μιλάμε για ύφεση της τάξης του 12%. Τουλάχιστον.
Κυριολεκτικά, ο κορονοϊός θα είναι το καλό σενάριο τους επόμενους μήνες.
Η οικονομία έχει πάει στο διάολο (των συντριπτικά περισσότερων χωρών του πλανήτη αυτή την φορά, μην το παίρνετε επί του προσωπικού) και, βέβαια, όταν τελειώνουν τα λεφτά, βλέπεις συνήθως και τι άλλο υπάρχει.
Τι υπάρχει, λοιπόν, στην Ελλάδα εκτός από τα λεφτά;
Μάλλον τίποτα. Το απόλυτο τίποτα.
Μην μου πείτε αέρα, θάλασσα και ήλιο, γιατί αυτά υπάρχουν και στην έρημο Ατακάμα· αν και μεταξύ μας αρκούν αυτά για να είναι κανείς ευτυχισμένος, αλλά μην ξεφεύγουμε.
Φωνάζουν, για παράδειγμα, οι Έλληνες για το κόστος των μασκών, τις γεμάτες αίθουσες (όταν ανοίξουν τα σχολεία σε λίγες μέρες) και για τους λιγοστούς εκπαιδευτικούς που καθιστούν αδύνατη τη διχοτόμηση των τάξεων ή για το κοκομπλόκο που έχει πάθει με το καλημέρα η περίθαλψη (που δεν υπάρχουν τεστ, που έχει αρρωστήσει ή βρίσκεται σε προληπτική καραντίνα το …μισό ιατρικό προσωπικό της χώρας, την έλλειψη εφεδρειών μεταξύ άλλων και την ανυπαρξία σοβαρών ιατρικών δομών σε δεκάδες περιοχές της χώρας).
Συγχαρητήρια, ανακαλύψατε την Αμερική, απλά αργήσατε κάπου 500 χρόνια.
Το δε γεγονός ότι κάποιοι λένε για τους άνεργους τον Ιούλιο και για το δεύτερο ρεκόρ …Βρούτση μετά από 7 χρόνια (και δεν βλέπουν που είναι το αστείο) τα λέει ίσως σχεδόν όλα.
Γιατί, αν δεν κάνω λάθος, όλα αυτά ήταν τα κυρίαρχα ζητήματα της πρώτης χρεοκοπίας.
Και, αν δεν κάνω λάθος, όταν τέθηκαν αυτά τα ζητήματα στην ελληνική κοινωνία (μαζί με τη δικαιοσύνη και πολλά ακόμα) εκείνη προτίμησε, να αναθέσει τη σωτηρία της σε όσους τη χρεοκόπησαν και στο Θεό της …Ελλάδας.
Και άλλοι λαοί πούλησαν τη ψυχή τους στο «διάολο», αλλά κάποιο αντάλλαγμα πήραν ή τουλάχιστον φύτεψαν το κεφάλι στο χώμα από τη ντροπή και δεν έβγαλαν ξανά άχνα.
Δεν το έριξαν στο χορό, τις λιτανείες και τις …ναυμαχίες και δίπλα τους σκόρπια ερείπια.
Στον Ηλεκτρικό Θησέα ο Παύλος Σιδηρόπουλος τραγουδούσε:
«Μια πλαστική ανέμισες σημαία πίστεψες σ’ έναν άγνωστο θεό
κρέμασες το μυαλό σε μια κεραία ειδήσεις σίριαλ και τσίχλα ροκ
και πώς θα ξημερώσει άλλη μέρα, όταν τα λάθη κλέβουν τον καιρό
και πώς θα ξημερώσει άλλη μέρα, όταν το ψέμα σέρνει τον χορό».
Η απάντηση στον τελευταίο στίχο είναι απλή. Δεν θα ξημερώσει.
Εδώ η Ελλάδα συζητάει ακόμα για …υδρογονάνθρακες, υφαλοκρηπίδες, θείες κοινωνίες και καύση σκουπιδιών. Ότι συζητούσε το 2010 δηλαδή. Και το 2000 φαντάζομαι. Και μάλλον και το 1990, αφού το τραγούδι είναι από το 1987.
Και τα συζητάει αυτά παρέα με τους ίδιους ολιγάρχες, τους ίδιους πολιτικούς και τους ίδιους δημοσιογράφους.
Αυτό είναι το “αστείο”, που λέγαμε παραπάνω. Η Ελλάδα ετοιμάζεται (επισήμως γιατί ανεπίσημα κούνησε ήδη μαντήλι) να χρεοκοπήσει, για δεύτερη φορά σε μια δεκαετία, παρέα με τα ίδια πρόσωπα της πρώτης χρεοκοπίας στις ίδιες ακριβώς θέσεις.
Η Ελλάδα δεν χρεοκοπεί λόγω του κορονοϊού. Η Ελλάδα ήταν ήδη χρεοκοπημένη και της έσκασε και αυτό.
Και επειδή η ουσία δεν είναι στα πρόσωπα, ούτε οι πολιτικές και οι αντιλήψεις είναι διαφορετικές.
Πάρα πολλοί Έλληνες αλλοπαρμένοι, με τον σταυρό στο χέρι να πιπιλάνε κουταλάκια και να βοηθούν στην ανοσία αλλά και στην ανοησία της αγέλης -αφού οι μισές εστίες κορονοϊού είναι στον τουρισμό, οι άλλες μισές στις εκκλησίες, αλλά μόνο οι πρώτες κολλάνε, οπότε μέχρι το Δεκέμβρη θα τον έχουν κολλήσει όλοι οι Έλληνες και τσάμπα μαλώνουνε, γιατί αυτά είναι τα μόνα δυο που έμειναν ζωντανά στη χώρα (εκκλησία και …καφενείο).
Έχουν δηλαδή να φάνε μεγάλη πίκρα οι αρχαιολόγοι του μέλλοντος, αν βέβαια υπάρχει ανθρωπότητα για πολύ ακόμα, ψάχνοντας για ενδείξεις «σύγχρονου» πολιτισμού στον ελλαδικό χώρο.
Ίσως πάλι να καταφέρουν, να βρουν τότε το πόρισμα για το ελληνικό χρέος! χοχοχοχο. Πάει θάφτηκε αυτό, όπως δεκάδες άλλα μαζί με λίστες, μύστες και μακεδονοψήστες.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν μοίρασε τυχαία τα εκατομμύρια της λίστας Πέτσα στα ΜΜΕ, εν μέσω καραντίνας και πανδημίας. Ξέρει, με ποιους έχει να κάνει.
Γιατί το μόνο που έχει απομείνει στις ελληνικές κυβερνήσεις, είναι να μοιράζει το κουτόχορτο και να αλλάζει το σχήμα στην τυρόπιτα (ή στην πίτσα) αν τυχόν μουρμουράνε οι αχάριστοι ιθαγενείς. Που όλο αντιστέκονται και όλα τα υπομένουν.
Οπότε τι πλάκα που έχουν, αυτοί που κατάπιαν αμάσητους χιλιάδες εθνικούς μύθους από τη κούνια ακόμα, να ενοχλούνται με μερικά ψεματάκια των σημερινών κυβερνώντων και των εθνικών παπαγάλων, που πέρσι τέτοιο καιρό απολάμβαναν την εμπιστοσύνη του… σοφού λαού.
Όσο σιχαμερή και αν είναι η κυβέρνηση της ΝουΔούλας, λυπάμαι που το χαλάω, αλλά δεν διαλύθηκαν σε μια μόλις χρονιά τα ελληνικά νοσοκομεία και τα ελληνικά σχολεία. Είναι διαχρονικό το έργο.
Η Ελλάδα, μάλιστα, παίζει να είναι η μόνη χώρα στον πλανήτη, που εκπαίδευσε χιλιάδες γιατρούς, για να τους εξάγει, χιλιάδες… αριστούχους επίσης για να τους εξάγει.
Πραγματικά έχει τρομερό ενδιαφέρον, που οι Έλληνες δεν μιλάνε καθόλου για το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος του πλανήτη. Το κατάπιαν μαζί με τόσα όλα.
Απλά ενημερωτικά, το χρέος θα ξεπεράσει το 200% του ΑΕΠ και αν συμπεριλάβουμε στο δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος, τότε κάθε Έλληνας είναι χρεωμένος με μερικές χιλιάδες ευρώ εθνικού χρέους (πάνω από 40.000 για την ακρίβεια ανά ελληνικό κεφάλι).
Οπότε, σκέφτηκε ο Κούλης, τι ψυχή έχουν λίγα ευρώ ακόμα. Τόσα σας φορτώσαμε στην πλάτη, στην μάσκα κολλήσατε ωρέ γκιαούρηδες;
Τώρα πώς γίνεται, να έχουν αγχωθεί για τον ιό και το κόστος της μάσκας, οι κάτοικοι μιας χώρας που κινδυνεύει ενδεχομένως μέσα στον επόμενο χρόνο να χάσει νησιά, την οικονομία της και όποια «υποδομή» διαθέτει, που δεν έχει καταρρεύσει ολοκληρωτικά ακόμη, δηλαδή το «δεύτερο» κύμα είναι κυριολεκτικά το καλό σενάριο, ειλικρινά δεν είμαι σε θέση, να το εξηγήσω.
Και αν κάποιος παρεξηγείται με την θλιβερή πραγματικότητα των τελευταίων 10 (τουλάχιστον) χρόνων και ακόμα και τώρα (αν και μάλλον συντρίφτηκαν πολλές βεβαιότητες φέτος) ονειρεύεται επιστροφή σε κανονικότητες ή έστω επιστροφή στα περσινά, ξινά σταφύλια ή ακόμα και στις …καλές εποχές, να τον καθησυχάσουμε, λέγοντας ότι δεν χρειάζεται καμία επιστροφή.
Οι Έλληνες, δεν χρειάζεται να επιστρέψουν στην κανονικότητα, όπως τη νοεί ο καθένας, επειδή για να επιστρέψεις σε κάτι, πρέπει πρώτα να έχεις φύγει μακριά από αυτό.
Να και ένα καλό.
Με εκτίμηση,
Άρης
(Φίλε Άρη, δίνε πόνο. Καταπληκτικό το κείμενό σου. Τα είπες όλα. Άρη, μου αρέσει που στενοχωριόμουν και έσκαγα για χρόνια - ειδικά μετά την χρεοκοπία - για την κατάσταση στην Ελλάδα. Από την ημέρα που έκανα την αποδοχή - με τη βοήθεια του Βασίλη- είμαι μια χαρά. Να είσαι καλά, Άρη. Την αγάπη μου.)
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
