Ευκλείδης Τσακαλώτος
Τις τελευταίες μέρες έχει μονοπωλήσει τη δημόσια συζήτηση η χρήση μαγνητοφωνημένων συζητήσεων ως εργαλείο για την διαμόρφωση απόψεων.
Νομίζω, ότι βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση το δάσος είναι
ότι δημιουργείται σιγά-σιγά στο κοινό μια ανοσία σε θεσμικά θέματα.
Δεν πειράζει, αν καταπατώνται τα δικαιώματα των πολιτών. Και αυτό, γιατί με την δικαιολογία ότι, όταν η καταγραφή είναι ενοχοποιητική, ξεπλένεται ένα βασικό πρόβλημα: ότι έγινε η παράνομη καταγραφή και ότι αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην ουσία χωρίς κάποιον περιορισμό. Ζούμε σε μια χώρα, που οποιοσδήποτε μπορεί να ηχογραφεί μια συνομιλία, να απειλεί ότι θα τη δημοσιεύσει και να επιλέγει το χρόνο που θα το κάνει.
01/07/2020 Άλλο ένα Βατερλώ του κέντρου
Συντριπτική η ήττα του κόμματος του Μακρόν στις τοπικές εκλογές. Με εξαίρεση τη Χάβρη, δεν κατάφερε να επικρατήσει σε καμία μεγάλη πόλη. Αντιθέτως, μεγάλος κερδισμένος των εκλογών οι Πράσινοι. Αλλά και η συνεργασία των πράσινων με τους Σοσιαλιστές έφερε νικηφόρα αποτελέσματα, όπως για παράδειγμα στο Παρίσι όπου η Σοσιαλίστρια Δήμαρχος εκλέχθηκε με άνεση με την υποστήριξη των πράσινων. Ταυτόχρονα όμως μεγάλος κερδισμένος των εκλογών είναι και η αποχή, περίπου 60% στο δεύτερο γύρο, με το ποσοστό να αγγίζει το 72% στους νέους.
Αυτό που παρατηρεί κανείς συνολικά από τα αποτελέσματα, είναι η έντονη δυσαρέσκεια του κόσμου προς τις εφαρμοζόμενες πολιτικές. Και αυτό αποτυπώνεται τόσο με τα υψηλότατα ποσοστά αποχής (ψηφίσουμε- δεν ψηφίσουμε τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει), όσο και με τη στροφή σε πολιτικές δυνάμεις που υπόσχονται κάτι νέο (Πράσινοι). Ο κόσμος τόσο στη Γαλλία όσο και στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες φαίνεται κουρασμένος και απογοητευμένος από τους πολιτικούς και την πολιτική γενικότερα, γεγονός που απειλεί ευθέως την ίδια τη δημοκρατία.
Σκέφτομαι, ότι παγκόσμια ο νεοφιλελευθερισμός παραμένει μεν κυρίαρχος, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ηγεμονικός. Και αυτό συμβαίνει, γιατί αδυνατεί να παρουσιάσει ένα όραμα, εντός του οποίου οι λαϊκές και οι μεσαίες τάξεις μπορούν να δουν τον εαυτό τους. Πεδίο δόξης λαμπρό για την Αριστερά, υπό την προϋπόθεση ότι θα είναι ξεκάθαρη. Ξεκάθαρη στο «Για ποιους». Αν απαντήσουμε σε αυτό θα απαντηθούν πιο εύκολα και τα υπόλοιπα ερωτήματα
02/07/2020 Εκσυγχρονιστική κατάντια
Το 2005 βγήκε το βιβλίο μου «Οι Αξίες και η Αξία της Αριστεράς», όπου το πρώτο κεφάλαιο ήταν «Γιατί δεν είμαι εκσυγχρονιστής». Στην τότε και κυριαρχία και ηγεμονία του εκσυγχρονισμού προσπάθησα να αποδομήσω την ιδέα του «Τρίτου Δρόμου» ως αριστερή εναλλακτική. Η Απόρριψη της ισότητας αποτελεσμάτων υπέρ των ίσων ευκαιριών, της αλληλεγγύης υπέρ της προσωπικής ευθύνης και άλλα πολλά σηματοδοτούσαν μια σημαντικότατη μεταστροφή προς τα δεξιά.
Αλλά ούτε στις χειρότερες μου σκέψεις δεν θα φανταζόμουν την κατάντια κάποιων εκ των εκσυγχρονιστών του Σημίτη. Αυτές οι σκέψεις μου έρχονται στο νου, διαβάζοντας ότι η Άννα Διαμαντοπούλου, ως επικεφαλής της κριτικής επιτροπής των “Education Leaders Awards”, βράβευσε την “Ελληνική Αγωγή” του Άδωνη Γεωργιάδη. Βλέπω την είδηση και λέω δεν μπορεί, θα ναι τρολάρισμα. Κι όμως δεν ήταν. Η ελληνική αγωγή απέσπασε 4 βραβεία.
Το πρώτο χρυσό ήταν για την «Καινοτομία στη διδασκαλία». Σε αυτό η σχολή βραβεύτηκε για την «εκμάθηση των Αρχαίων Ελληνικών σε παιδιά προσχολικής ηλικίας». Το δεύτερο χρυσό αφορούσε την «επένδυση ανά τομέα εκπαίδευσης», το ασημένιο τη «βέλτιστη μαθησιακή εμπειρία», το δε χάλκινο την «εκπαίδευση εξ αποστάσεως». Ανακηρύχθηκε δε μάλιστα ως Ιδιωτικό Κέντρο Εκπαίδευσης της Χρονιάς
Ο συμβολισμός είναι σχεδόν Ιδεοτυπικός.Το ακραίο κέντρο είναι κατά βάση ακραίο, και δευτερευόντως κέντρο. Σε περιόδους κρίσης δε, το ακραίο κέντρο είναι σκέτο ακραίο. Ακραίο, αντιδημοκρατικό, αυταρχικό, αντιεκπαιδευτικό.
Και είμαι ακόμα στο Α...
Η Άννα Διαμαντοπούλου βράβευσε τον Άδωνη Γεωργιάδη. Και έτσι απλά (;) επικαιροποιεί την μεγάλη διαχωριστική γραμμή, που πρωτοεμφανίστηκε, στη χώρα μας τουλάχιστον, με την οκταετία Σημίτη. Και για να θυμηθούμε τον T.S. Eliot, έτσι τελειώνουν οι εκσυγχρονιστές, όχι με ένα κρότο αλλά με ένα λυγμό.
07/07/2020 Κρατικοδίαιτοι Αντικρατιστές
Πέρσι τέτοια εποχή, στις 28/6/2019, έγραφα στην ΑΥΓΗ για την Ayn Rand, τον ιδεολογικό φάρο της Μιράντας Ξαφά και το ότι θεωρείται σύντομο ανέκδοτο στους φιλοσοφικούς κύκλους. Και αυτό γιατί γράφει για τον δυναμισμό ενός αχαλίνωτου καπιταλισμού χωρίς όρια, σε μυθιστορήματα με χαρακτήρες αντίστοιχου βάθους και πολυπλοκότητας του Σκούμπι Ντου.
Τώρα διαβάζω από το Reuters, ότι το ινστιτούτο για την Ελεύθερη Αγορά της φανατικής αντικρατίστριας, που απεχθάνεται τους φτωχούς και την κοινωνία, αλλά και την κρατική παρέμβαση, ενισχύθηκε οικονομικά από το κράτος (μέσω και των φόρων που πληρώνουν οι φτωχοί) με ένα κρατικό δάνειο ύψους έως ενός εκατομμυρίου, για να συνεχίσει να μας λέει, πόσο κακές είναι οι κρατικές παρεμβάσεις. Είναι μια υπέροχη ειρωνεία. Φαντάζομαι ο εκδότης του «Φιλελευθέρου», που πρόσφατα ενισχύθηκε από την λίστα Πέτσα, θα κάνει τον οργανισμό τιμώμενο μέλος του νέου του club «Κρατικοδίαιτοι Αντικρατιστές».
09/07/2020 Επιτελικό κράτος στην σύγχρονη Ευρώπη
O Βουλευτής του συντηρητικού κόμματος της Αγγλίας Mark Francois απειλεί ανώτατο στρατηγό, ότι αν δεν συμμορφωθεί, θα του στείλει τον Cummings (τον ενορχηστρωτή των πολιτικών του Boris Johnson στο Downing Street) «και αυτό δεν σας αρέσει». Όταν ο κ. Μητσοτάκης μιλάει για ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, μάλλον κάτι τέτοιο έχει στο μυαλό του.
09/07/2020 Κράτος Καταστολής (;)
Είμαι στη Βουλή, όπου συζητάμε για το αντιδημοκρατικό νομοσχέδιο, που κατεβάζει η κυβέρνηση για τις πορείες. Το τηλέφωνό μου χτυπάει και μαθαίνω για πολύ κόσμο, κόσμο που ξέρω, που έχει χτυπηθεί από την αστυνομία. Ο Μ. Χρυσοχοΐδης παίρνει τον λόγο και περιγράφει μια άλλη πραγματικότητα. Του φωνάζω, του ζητάω να απαντήσει σε όσα ακούγονται, στα βίντεο στις μαρτυρίες. Σιωπή. Ο Υπουργός ΠροΠο αρνείται να απαντήσει. Ο Υπουργός ΠροΠο φαίνεται να έχει πλέον διακηρυγμένο στόχο, να τρομοκρατήσει τον κόσμο και την νεολαία. Ακόμη να καταλάβει, πως το δίκαιο δεν περιορίζεται. Ακόμα να καταλάβει πως η καταστολή δεν σταματά την κοινωνία, αλλά την εξοργίζει.
10/07/2020 Αμερόληπτες Δημοσκοπήσεις
Διαβάζω την δημοσκόπηση της Pulse, και βλέπω το ερώτημα «Πόσο επηρεάζουν την άποψη σας για την αξιωματική αντιπολίτευση οι πρόσφατες καταγγελίες Καλογρίτσα;». Ψάχνω εναγωνίως να βρω το ερώτημα «Πόσο επηρέασε τη γνώμη σας για την κυβέρνηση η λίστα Πέτσα;» Δεν το βρίσκω. Η παλιά ιστορία όπου οι δημοσκοπήσεις δεν καταγράφουν απλά την κοινή γνώμη, αλλά με το είδος και την σειρά των ερωτήσεων την κατευθύνουν. Βέβαια, ο κόσμος της αριστεράς μας κρίνει με πιο αυστηρά κριτήρια, από ότι κρίνει την ΝΔ ο κόσμος της δεξιάς. Και δεν θα ήθελα ποτέ, να ήταν αλλιώς. Γιατί δεν είμαστε ίδιοι και αυτό οφείλουμε να το αποδεικνύουμε κάθε μέρα.
Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ' ανάγκη με την άποψη του Jenny΄s world
