Τις ημέρες αυτές, και εν όψει της συνόδου που θα πάρει τις αποφάσεις για το ταμείο ανάκαμψης, η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία εκδηλώνουν από κοινού έντονη διπλωματική κινητικότητα, προκειμένου να διασφαλίσουν, ότι...
η ενίσχυση στις χώρες του Νότου δεν θα συνοδεύεται από Μνημόνια και οικονομική επιτήρηση.
Αντιθέτως, την ελληνική κυβέρνηση, που έχει αποχωρήσει από το μέτωπο του Νότου, δεν φαίνεται να την αγχώνει η επιτήρηση.
Οι προτάσεις της «Επιτροπής Πισσαρίδη», που αποτελούν ομπρέλα του προγράμματος της Ν.Δ., προβλέπουν στήριξη των επιχειρηματιών με κάθε τρόπο: από τις φοροαπαλλαγές και τις εισφοροαπαλλαγές μέχρι την ελαστική απασχόληση και τις κάθε είδους επιδοτήσεις.
Η διάλυση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης (ίσως το πιο φιλόδοξο σχέδιο του Κ. Μητσοτάκη) είναι επίσης προτεραιότητα. Και αυτά περνούν καλύτερα με επιτήρηση και Μνημόνιο.
Αυτό όμως δεν είναι σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης. Ακόμα και αν η Ε.Ε. αποφάσιζε, ότι θα μας αφαιρέσει αντί να μας δώσει 33 δισ. ευρώ, ακόμα και αν μας έβαζε σε νέο Μνημόνιο, οι προτεραιότητες της κυβέρνησης Μητσοτάκη θα ήταν ίδιες και απαράλλαχτες: φθηνή εργασία, φοροαπαλλαγές στον πλούτο, ασφαλιστικό Πινοσέτ.
Είτε με Μνημόνια είτε με ταμεία ανάκαμψης, ο στόχος της κυβέρνησης είναι ένας: η αναδιανομή υπέρ του πλούτου. Το σχέδιο αυτό, που σε άλλες συνθήκες θα το εμφάνιζαν ως «σχέδιο σωτηρίας», τώρα, με αφορμή τα 33 δισ. (εάν φυσικά υπάρξουν), το εμφανίζουν ως «σχέδιο μετασχηματισμού της οικονομίας».
Αλλά όλοι καταλαβαίνουμε, τι πραγματικά έχουν στο μυαλό τους. Σε τσέπες θα κατευθυνθούν αυτά τα χρήματα και όχι στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
ΠΗΓΗ: avgi.gr
