Αλέξανδρος Κλώσσας
Τα επόμενα 24ωρα κρίνεται η τύχη του νέου πτωχευτικού νόμου στο πλαίσιο της αξιολόγησης της Ελληνικής Οικονομίας από τους Θεσμούς.
Είναι αυτός ο νέος νόμος...
χωρίς κοινωνικά κριτήρια προστασίας. Μετά την ψήφισή του όσοι δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τις οφειλές τους, θα χάνουν τις περιουσίες τους, περιλαμβανομένης και της πρώτης κατοικία τους. Αν είναι τυχεροί, μετά τη ρευστοποίηση της περιουσίας τους θα μπορούν να ξεκινούν ξανά από το μηδέν. Αυτό σημαίνει, ότι οι δανειολήπτες μετά την ψήφιση του νέου νόμου δεν θα έχουν κανέναν τρόπο, να προστατέψουν την πρώτη κατοικία τους.
Σε συνάρτηση με τα στοιχεία που δείχνουν, ότι από το φθινόπωρο τα πράγματα στην οικονομία δεν θα είναι καθόλου καλά, μια τέτοια απόφαση βάζει σε κίνδυνο δεκάδες χιλιάδες δανειολήπτες, οι οποίοι εξαιτίας και της πανδημίας δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Αποτέλεσμα θα είναι, να δουν να χάνουν τα σπίτια τους και μάλιστα με εξαιρετικά γρήγορες διαδικασίες.
Σε αυτό βέβαια ευθύνη έχει και η προηγούμενη κυβέρνηση, η οποία δεν κατάφερε, να θεσπίσει μόνιμο πλαίσιο προστασίας της πρώτης κατοικίας. Άφησε σε εκκρεμότητα τη δημιουργία του νέου πτωχευτικού, με όπως αποδεικνύεται τραγικά αποτελέσματα για τους δανειολήπτες.
Τα επόμενα 24ωρα είναι επίσης κρίσιμα, για την οριστικοποίηση του πλαισίου που θα λειτουργήσει το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάπτυξης. Τα μαντάτα από τους εταίρους είναι πραγματικά μαύρα. Πλέον είναι βέβαιο, ότι τα κονδύλια θα συνοδεύονται με αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις, οι υλοποίηση των οποίων θα ελέγχεται από ειδικό όργανο με τη συμμετοχή της Κομισιόν, του ESM, της ΕΚΤ και πολύ πιθανό και του ΔΝΤ.
Τα κακά νέα όμως δεν εξαντλούνται στον έλεγχο. Οι απαίτηση των ισχυρών της Ε.Ε είναι, τα κονδύλια να κατευθυνθούν σε συγκεκριμένους κλάδους και δράσεις που θα ορίσει η Κομισιόν. Όπως είναι ήδη γνωστό, τα ευρωπαϊκά κονδύλια δεν θα μπορούν να χρηματοδοτήσουν απευθείας μειώσεις φορολογικών και ασφαλιστικών βαρών. Αυτό θα γίνει μόνο, όταν δημιουργηθεί το απαραίτητο δημοσιονομικό περιθώριο. Μάλλον δύσκολο να γίνει κάτι τέτοιο μέσα στο 2020-2021.
Τι απομένει δηλαδή; Η Ελληνική Οικονομία να σχεδιάσει ένα νέο αναπτυξιακό σχέδιο, με το οποίο θα παραχθεί πραγματικός πλούτος, ώστε να δημιουργηθεί δημοσιονομικό περιθώριο, για να μειωθούν οι φόροι. Με βάση τα Ελληνικά δεδομένα κάτι τέτοιο μοιάζει πραγματικά με ανέκδοτο!
Για παράδειγμα, αν κρίνουμε από τους 15 άξονες που εισηγούνται οι καθηγητές της «Επιτροπής Πισσαρίδη» για την ανάπτυξη της οικονομίας, δεν μοιάζει να υπάρχει καμία καινοτομία σχετικά με το νέο αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας. Οι αποσπασματικές διαρροές, που είδαν το φως της δημοσιότητας, δεν αποφεύγουν τις κοινοτοπίες, που εδώ και χρόνια επαναλαμβάνονται. Θα πρέπει προφανώς να περιμένουμε την εξειδίκευση των προτάσεων μετά και τη διαβούλευση με τους οικονομικούς συμβούλους του πρωθυπουργού, αλλά το πρώτο δείγμα ήταν τουλάχιστον «άγευστο».
Παρόλα αυτά, μεταξύ των διαφόρων επαναλαμβανόμενων εδώ και χρόνια γενικόλογων προτάσεων που περιλαμβάνει (η διαρροή επαναλαμβάνω), υπάρχει και μια πρόταση που φαίνεται πως θα μας απασχολήσει αρκετά το επόμενο διάστημα: «εισαγωγή του κεφαλαιοποιητικού συστήματος στον δεύτερο πυλώνα κοινωνικής ασφάλισης».
Η επιτροπή επαναφέρει στό «δημόσιο διάλογο» την προεκλογική δέσμευση της κυβέρνησης σχετικά με την είσοδο ιδιωτών στην ασφάλιση, μετατρέποντας το σύστημα από αναδιανεμητικό σε κεφαλαιοποιητικό. Η κουβέντα μόλις άνοιξε και φαίνεται πως το συγκεκριμένο σίριαλ θα έχει πολλά επεισόδια.
