Μύρων Κάντερ-Μπαξ
Ένα κοινό νήμα συνδέει περισσότερα σημεία και οδηγεί σε εξαιρετικά δυσάρεστα συμπεράσματα.
Με έναυσμα ευτελή και ανάξια σχολιασμού...
επιχειρήματα του Άδωνη Γεωργιάδη, ότι η Κοινωνιολογία είναι ένα μάθημα, για να κάνουν τα παιδιά αριστερά, άνοιξε η ατζέντα. Και η «λύση» ήρθε ως έκπληξη και (μόνο κατ’ όνομα και κατ’ ευφημισμό) ως τεχνοκρατική και εκσυγχρονιστική επιλογή με την πλήρη κατάργηση των μαθημάτων της Κοινωνιολογίας και των Βασικών Αρχών Κοινωνικών Επιστημών (Κοινωνιολογία, Οικονομική Επιστήμη, Πολιτική Επιστήμη) από τα ωρολόγια προγράμματα. Γιατί ως τεχνοκρατική στροφή παρουσιάστηκε ο συντηρητικός αναχρονισμός της επαναφοράς των Λατινικών στη θέση της Κοινωνιολογίας και η αύξηση των ωρών διδασκαλίας των Θρησκευτικών.
Η λούμπεν αμορφωσιά δεν άργησε όμως να συναντήσει το συντηρητισμό και στο χώρο του Πολιτισμού και των Τεχνών. Από τις επιθέσεις στα μπουλούκια περισπούδαστων, ευαισθητούληδων βαρέως κουλτουροπασχόντων καλλιτεχνών, κατά την έκφραση του Αχιλλέα Μπέου, μέχρι την ανοιχτή και ολομέτωπη αντιπαράθεση της Υπουργού Πολιτισμού με καλλιτέχνες και καλλιτεχνικά σωματεία και τα γνωστά ζητήματα της ΑΕΠΙ και της ΕΔΕΜ. Ήταν φυσικά επόμενο, ότι οι καλλιτέχνες θα αποτελούσαν ρεβανσιστικά, τον κλάδο που θα εξαιρούνταν από κάθε πρόνοια για τη διαβίωση εν μέσω κορωνοϊού, ώσπου το θέμα να γράψει αρνητικά στη δημόσια ατζέντα…
Ήρθε η ώρα και των καλλιτεχνικών μαθημάτων. Αλλά και η πένα των «τεχνοκρατών» δεν φτάνει, για να σβήσει τα πρόδηλα προβλήματα κατάργησης από το ωρολόγιο πρόγραμμα πανελλαδικώς εξεταζόμενων μαθημάτων (Γραμμικό & Ελεύθερο Σχέδιο). Οι «τεχνοκράτες» θα πρέπει έτσι να απαντήσουν για τις κινήσεις τους και τις επιλογές τους, σε σχέση με το Σύνταγμα που εγγυάται το δικαίωμα της δωρεάν παιδείας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης για όλους (άρθρο 16 παρ. 4 Συντ.).
Το παρελθόν εξάλλου είναι νωπό και κανείς δεν έχει ξεχάσει τα έργα και τις ημέρες του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης με τις διαθεσιμότητες και απολύσεις «πλεονάζοντος» προσωπικού, ελέω κρίσης και με συνοπτικές διαδικασίες. Οι αναπληρωτές καθηγητές, στην καλύτερη περίπτωση νέοι και όχι δια βίου επισφαλείς και περιπλανώμενοι με οικογένεια και παιδιά, είναι ήδη κατ’ ουσίαν απολυμένοι και άνεργοι.
Quo vadis Domine?
Όσοι περίμεναν, κάποια ανανέωση να έρθει από τους κόλπους της συντηρητικής παράταξης, δυστυχώς, έχουν ήδη διαψευστεί παταγωδώς. Το ιδεολογικό νήμα που συνδέει και επισημειώνει μία σειρά επιλογών, χειρισμών και αποφάσεων σε κυβερνητικό επίπεδο, σύντομα θα δείξει, ότι το μέτωπο της διακυβέρνησης δεν μπορεί να είναι πλέον αρραγές.
Η Κυβέρνηση καταφέρνει, να δημιουργήσει ένα αντίρροπο ρεύμα, στο οποίο στοιχίζονται καθημερινά όλο και περισσότεροι από τους πρόσφατους ψηφοφόρους. Λαμβάνονται αποστάσεις με τον πλέον δημόσιο τρόπο ακόμη κι από προβεβλημένα στελέχη του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας.
Η αδιαφάνεια ως όπλο και κυνικό εργαλείο δεν θα δίνει επί μακρόν τη λύση. Η λίστα “Πέτσα” και το προηγούμενο πάγωμα των δόσεων για τις τηλεοπτικές άδειες καρφώνουν την ελπίδα της Κυβέρνησης, που καρκινοβατεί, ότι η σκόνη της καθημερινής επικαιρότητας θα είναι αρκετή, για να καλύψει τη βοή του πλήθους.
Η ενημέρωση και η μόρφωση, με «σκοϊλ ελικικου», βγαίνουν στην αγορά ως χύδην προϊόντα προς αγορά και πώληση σε τιμή ευκαιρίας.
Το νήμα όμως που δένει τα περισσότερα σημεία, δίνει και το ειδικό βάρος, που δεν μπορεί πλέον και δεν περνά απαρατήρητο. Έστω και στα ψιλά εφημερίδων και ενημερωτικών μέσων, όπως εξάλλου και στις τραπεζικές συμβάσεις, βρίσκει κανείς τις κρίσιμες λεπτομέρειες.
Τα δύσκολα έπονται, φαίνεται όμως πως θα υπάρξουν αντιστάσεις…
*Ο Μύρων Κάντερ-Μπαξ είναι Δικηγόρος - Υπ. Δρ. Νομικής
ΠΗΓΗ: tvxs.gr
Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ' ανάγκη με την άποψη του Jenny΄s world
