Νικόλ Λειβαδάρη
Ο Αλέξης Τσίπρας διαμηνύει, πως έχει πάρει τις αποφάσεις του, δεν φαίνεται όμως να ισχύει το ίδιο και για τον υπόλοιπο ΣΥΡΙΖΑ.
‘Η για την ακρίβεια, οι αποφάσεις Τσίπρα δεν φαίνονται να συναντώνται με εκείνες του «όλου ΣΥΡΙΖΑ» (προεδρικού, ιστορικού, ριζοσπαστικού, «νεαυριανικού» και πασοκογενούς). Πολύ περισσότερο, ομάδες, τάσεις και φράξιες δεν φαίνονται να συναντώνται απαραιτήτως ούτε μεταξύ τους, ακόμη κι όταν πρόκειται για σχετικά «συγγενείς δυνάμεις» όπως φερ’ ειπείν οι προεδρικοί και οι προερχόμενοι από την κεντροαριστερά.
Κοινώς, έναν χρόνο μετά την ήττα στις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ (κόντρα στις αποφάσεις Τσίπρα) παραμένει σκέτος ΣΥΡΙΖΑ, η Προοδευτική Συμμαχία ασθμαίνει, υπολειτουργεί και ψάχνει χώρο ύπαρξης και το ταυτοτικό ζήτημα εξακολουθεί να μην παίρνει απάντηση: Ο ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνει κόμμα της «καθαρής» αριστεράς, της οικολογίας και των δικαιωμάτων ή θα μετεξελιχθεί σε κόμμα εξουσίας που θα καλύπτει το πολιτικό τόξο από την αριστερά έως το κέντρο;
Το ερώτημα είναι δομικό, έως υπαρξιακό, για την Κουμουνδούρου, δεν ισχύει όμως το ίδιο και για την κοινωνία (όπως, τουλάχιστον, το στίγμα της αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις). Και υπό αυτό το πρίσμα, στην αξιωματική αντιπολίτευση ξανανοίγει μια βαριά και επώδυνη συζήτηση – αρχής γενομένης από σήμερα στην Πολιτική Γραμματεία κι, ακολούθως, στις επαφές που θα έχει από αύριο ο Αλέξης Τσίπρας με στελέχη της Προοδευτικής Συμμαχίας και στην Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης που θα συνεδριάσει στα τέλη του μήνα.
Το δε στίγμα αυτής της συζήτησης δίνει εύγλωττα η, ανοιχτή πλέον, αντιπαράθεση του προέδρου και του γραμματέα του κόμματος. Ο Αλέξης Τσίπρας ουσιαστικά προανήγγειλε από το Φόρουμ των Δελφών δυναμικές πρωτοβουλίες προς τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνοντας παράλληλα έτοιμος να αναλάβει την ηγετική του ευθύνη. «Εγώ», είπε, «αντιλαμβάνομαι, ότι στους ηγέτες αναλογεί να παίξουν κάποια στιγμή έναν ρόλο ιστορικό και πρέπει να ξεπεράσουν τις προσωπικές αγάπες ή τους θυμούς και να προχωρήσουν μπροστά».
O Πάνος Σκουρλέτης διαφώνησε πλήρως, και χθες, με συνέντευξή του στην εφημερίδα «Εποχή», απάντησε λέξη προς λέξη και σημείο προς σημείο: «Προσωπικά», δήλωσε, «αλλά νομίζω πως και συνολικά, ο χώρος μας ποτέ δεν υιοθέτησε τα μοντέλα προσωποπαγών κομμάτων… Όταν οι ηγεσίες των πολιτικών κομμάτων δεν πατάνε γερά στα πόδια τους, μέσα από τέτοιου είδους πολιτικά υποκείμενα όπως αυτό που περιέγραψα, τότε πολύ εύκολα καθίστανται και όμηροι των ισχυρών οικονομικών κέντρων. Αυτό μας δείχνει η πορεία του εγχώριου δικομματισμού από ένα σημείο και έπειτα».
Από το φόρουμ των Δελφών, ο Αλέξης Τσίπρας έδειξε επίσης σε ποιον ΣΥΡΙΖΑ θέλει να ηγηθεί στο εξής: «Ο ΣΥΡΙΖΑ», είπε, «δεν είναι το κόμμα, που έκανε αντιπολίτευση το 2010-2012. Είναι ένα κόμμα που ενηλικιώθηκε μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες για όλη την ελληνική κοινωνία. Και νομίζω, ότι σήμερα σαφώς καταλαμβάνει έναν ευρύτατο χώρο από το κέντρο και προς τα αριστερά του πολιτικού φάσματος του τόπου».
Ο Πάνος Σκουρλέτης διαφώνησε ξανά: «Δεν μπορεί», απάντησε, «σε καμία περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία να γίνει ο αποκλειστικός εκφραστής του χώρου από την Αριστερά μέχρι την Κεντροαριστερά. Αυτές οι αντιλήψεις εκφράζουν ηγεμονισμό και νομίζω, ότι τελικά είναι ατελέσφορες».
Σ’ ένα συμβατικό κόμμα εξουσίας μια τέτοια αντιπαράθεση θα μπορούσε να συνιστά και «αμφισβήτηση του αρχηγού». Στην πολιτική κουλτούρα του ΣΥΡΙΖΑ αυτά δεν ισχύουν. Ισχύει, όμως, ότι πλέον το πολιτικό πεδίο εντός και πέριξ της Κουμουνδούρου απειλείται από βαθιά διάβρωση. Ο παραδοσιακός κομματικός πυρήνας χρεώνει στην ηγεσία «χαλαρή αντιπολίτευση απέναντι στον Μητσοτάκη», ιστορικά στελέχη χρεώνουν στους προεδρικούς «νεοαυριανισμό» και οι ριζοσπάστες αποκηρύσσουν μετά βδελυγμίας τη «μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε νέο ΠΑΣΟΚ». Οι μισοί προεδρικοί ζητούν επίσης πιο σκληρή αντιπολίτευση και οι άλλοι μισοί εγκαλούν τους κομματικούς για «αγωνία να κρατήσουν τα προσωπικά τους φέουδα». Οι πασοκογενείς δηλώνουν αποκλεισμένοι, βλέπουν εκ των έσω υπονόμευση στον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ, και, παραπλεύρως, παρακολουθούν με φρίκη τον Παύλο Πολάκη να αναρτά εκδρομικές φωτογραφίες μαζί με τον Πάνο Καμμένο, «γιατί κάποια πράγματα αντέχουν στον χρόνο».
Είναι προφανές, ότι ο τερματισμός αυτής της διάβρωσης εξαρτάται πλέον αποκλειστικά από τις κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα.
Όπως και το εάν οι εσωτερικοί πολιτικοί πόλεμοι θα κοστίσουν μια χαμένη μάχη στην κοινωνία…
ΠΗΓΗ: tvxs.gr
