Ούτε οι Γάλλοι αριστοκράτες το είδαν να έρχεται
Δεν ξέρω αν η ανθρωπότητα κατάλαβε κάτι αυτές τις μέρες και γενικά δεν μου αρέσουν οι καταστροφολογίες, απλά δεν ξέρω και τι ύφος να χρησιμοποιήσουμε, για ότι μας περιμένει τις επόμενες βδομάδες, ανεξαιρέτως ποιον ωκεανό αντικρύζουμε από το μπαλκόνι μας.
Η ανάγκη κάποιων να μετριάσουν τα άσχημα νέα (σαν γνωστή δημοσιογράφο...
σε ελληνικό τσοντοκάναλο προ ημερών, που ήθελε ντε και καλά μια νότα αισιοδοξίας, εισπράττοντας εκπληκτική απάντηση από τον Έλληνα γιατρό που είχε καλεσμένο - ότι “όποιος θέλει αισιοδοξία, υπάρχουν και τα ναρκωτικά”), μάλλον είναι ανέξοδη.
Εκτός από την Κίνα που πάει τρένο για 80 εκατομμύρια πρόσθετους ανέργους και δεκάδες άλλες χώρες με ανάλογα στοιχεία, άλλα 3,2 εκατομμύρια άνθρωποι έμειναν άνεργοι την προηγούμενη βδομάδα στις ΗΠΑ, τώρα φτάσαμε τα 33,5 εκατομμύρια και επισήμως το ποσοστό ανεργίας για τον μήνα Απρίλιο (όπου έχασαν την δουλειά τους κάτι παραπάνω από 20 εκατομμύρια άνθρωποι) είναι στο 14,7%, όταν στην παγκόσμια κρίση του 2008 ήταν σχεδόν 11% στο απόγειό της (10,9%), ενώ στη Μεγάλη Ύφεση του ’29 είχε φτάσει 24,9%.
Με μια διαφορά σε σχέση με τότε, υπολογίζεται ως ετήσιο και όχι ως μηνιαίο (αυτό ξεκίνησε το 1948), ενώ περιλάμβανε και παιδιά 14-15 ετών (και όχι από 16 και άνω όπως σήμερα), αλλά, ούτως ή άλλως, αυτές οι συγκρίσεις είναι ανώφελες.
Οι τράπεζες φαγητού (αν τις λέω καλά, μετ. food banks) αντιμετωπίζουν αρκετά προβλήματα με τον όγκο των ανθρώπων που εξυπηρετούν αυτό τον καιρό και ο …πολιτικός κόσμος στις ΗΠΑ (δημοσιογράφοι, γερουσιαστές κτλ) ασχολείται με τον κορονοϊό, το reopen της οικονομίας και τον Trump, ενόψει των εκλογών του Νοεμβρίου. Καλά ποιος ζει, ποιος πεθαίνει ως τότε.
Να πω, επίσης, ότι, παρά το μερικό άνοιγμα της οικονομίας σε διάφορες πολιτείες, δεν άλλαξε ιδιαίτερα ο αριθμός των ανέργων (ο ρυθμός δηλαδή)· αυτό είναι κάτι που προβλημάτισε στην ανάγνωση των πρώτων στοιχείων, καθώς διαφαίνεται μακρά η περίοδος της οικονομικής καταστροφής και επίσης δεν υπολογίζονται ως άνεργοι, οι άνθρωποι που τελούν υπό αναγκαστική αργία· μάλιστα, το ίδιο το υπουργείο παραδέχθηκε, ότι η πραγματική ανεργία μάλλον είναι κοντά στο 20%.
H ύφεση μάλλον θα είναι τεράστια, ενώ σε 6 βδομάδες το αμερικανικό χρέος αυξήθηκε κατά 1,5 τρισεκατομμύριο δολάρια, τουλάχιστον, ξεπερνώντας πλέον τα 25 τρισεκατομμύρια που αντιστοιχούν στο 117% του ΑΕΠ, μερικές ίντσες από το απόλυτο ρεκόρ του 119% (το 1945).
Πόσο με ξετρελαίνει (δεν με εκπλήσσει όμως) και η ανυπαρξία των θρησκευτικών ιδρυμάτων στην αντιμετώπιση της επερχόμενης επισιτιστικής κρίσης, από το Βατικανό μέχρι το Άγιο Όρος και το…Tennessee.
Ήταν που μαζεύουν όλοι αυτοί, για να ταΐσουν τους φτωχούς.
Αλλά εδώ φταίνε οι πιστούληδες, που, αντί να αγοράζουν φαγητό με τα λεφτά τους, τα έριχναν στο πηγάδι των ευχών. Ή τσέπη ήταν; Γιατί όπως τραγουδούσε και μια εθνική μας σταρ «η σωτηρία της ψυχής, είναι πολύ μεγάλο πράγμα σαν ταξιδάκι αναψυχής». Και τι ταξιδάκι.
Ο ΟΗΕ, στο μεταξύ, προειδοποίησε ξανά για την πιθανότητα εμφάνισης λιμού σε πολλές χώρες και επισήμανε, ότι η εκτιμώμενη έκταση της πείνας σε κάποιες χώρες θα είναι τέτοια, που κυριολεκτικά είχαμε δεκαετίες να δούμε.
Δεν μιλάμε για ανθρώπους που απλά θα κοιμούνται μια-δυο φορές νηστικοί. Μιλάμε για άθλιες καταστάσεις.
Ήδη, πάνω από 800 εκατομμύρια άνθρωποι πεινούσαν πριν τον κορονοϊό (κάποιοι μιλάνε και για 1,1 δισεκατομμύρια), ενώ 135 εκατομμύρια ήταν επισήμως στα πρόθυρα λιμού, στηριζόμενοι σε κάποια προγράμματα ανθρωπιστικής βοήθειας του ΟΗΕ, κυρίως, που δεν επαρκούσαν για τίποτε παραπάνω από τη στοιχειώδη σίτιση όλων αυτών των ανθρώπων.
Ως αποτέλεσμα, πάνω από 20,000 άνθρωποι πέθαιναν (και προφανώς πεθαίνουν) κάθε μέρα από την πείνα, στους καιρούς της …αφθονίας.
Αν αναρωτιέστε, γιατί δεν απασχολεί ιδιαίτερα την ανθρωπότητα, η απάντηση είναι απλή: Γιατί κανένας δεν έχει να βγάλει χρήματα από τη σωτηρία τους.
Είχα γράψει μάλιστα κάποια στιγμή, νομίζω πριν 3 χρόνια, αυτό που διάβασα σε επιστημονική έρευνα.
Χρειαζόμαστε κάθε χρόνο ένα ποσό γύρω στα 250-300 δισεκατομμύρια δολάρια, για να έχουν όλοι οι άνθρωποι (και τα 8 δισεκατομμύρια) φαγητό, νερό, το δικό τους μπάνιο και βασική εκπαίδευση· ναι, αυτά που θεωρούμε δεδομένα στην Δύση είναι η εξαίρεση στον υπόλοιπο κόσμο.
Ας πούμε, ότι το ποσό δεν είναι μόνο τόσο. Ας πούμε ότι είναι τριπλάσιο και θέλουμε 1 τρισεκατομμύριο δολάρια.
Ας προσποιηθούμε κιόλας, ότι τα σημερινά προβλήματα λύνονται απλά και μόνο με τα λεφτά, χωρίς να χρειάζεται ν’ αλλάξουμε οτιδήποτε άλλο και να τα βάλουμε πχ με την οικονομική ανισότητα όπου το 1% του 1% του πληθυσμού κατέχει το 40% του πλούτου.
Σε ένα πλανήτη με παγκόσμιο ΑΕΠ 85 τρισεκατομμύρια δολλάρια (το 75% αφορά τις 15 ισχυρότερες οικονομίες, αλλά ούτε αυτό είναι το πρόβλημα) βρίσκουμε 3 τρισεκατομμύρια δολάρια για αμυντικούς εξοπλισμούς και όπλα, αλλά δεν μπορέσαμε να βρούμε τόσα χρόνια 300 δισεκατομμύρια για να προσφέρουμε ένα πιάτο φαΐ σε κάθε άνθρωπο επί της Γης, που είναι το ελάχιστο που οφείλει να πράξει μια …μοντέρνα κοινωνία.
Μάλλον γιατί αυτό θα οδηγούσε στο σοσιαλισμό.
Για να μην πούμε, ότι δεν περισσεύουν ούτε από τους πλουσιότερους του πλανήτη (που κάποιοι το παίζουν φιλάνθρωποι μέσα στην πανδημία), αφού πέρσι τα κέρδη των 500 πλουσιότερων ήταν μόλις 1,2 τρισεκατομμύρια δολλάρια.
Επίσης, οι 500 μεγαλύτερες εταιρείες, που απασχολούν κάτι λιγότερο από 30 εκατομμύρια ανθρώπους, μάζεψαν περίπου 28 τρισεκατομμύρια δολλάρια σε έσοδα (1,5 τρισεκατομμύριο τα κέρδη).
(Σε ελεύθερη μετάφραση: Όλα τα διαφημιστικά σποτ ακούγονται γελοία τώρα. Ακούγονται κάπως έτσι: «Ξέρουμε πως τα πράγματα είναι άσχημα και οι άνθρωποι καταλήγουν καθημερινά σε μαζικούς τάφους, αλλά θα το ξεπεράσουμε ενωμένοι όλο αυτό. Οπότε, ελάτε να αλλάξετε λάστιχα από το κατάστημά μας»).
Πάντως, όταν έχεις εκατομμύρια πεινασμένους, που κατέχουν μια ντουζίνα όπλα ο καθένας, δεν θέλει πολύ μυαλό ή να έχεις διαβάσει Μαρξ, για να καταλάβεις, τι θα συμβεί.
Πόσο, μάλλον, όταν θα έχεις δεκάδες πεινασμένες χώρες με ετοιμοπόλεμους στρατούς, που θα έχουν τις οικογένειές τους να θρέψουν. Ήδη συνέβαινε αυτό στον Τρίτο Κόσμο, όσο οι δυτικοί ήταν αφοσιωμένοι με τον αψεγάδιαστο μπολιτισμό τους.
Απλά, τώρα ήρθε η σειρά μας, να πάρουμε μια μικρή πρόγευση από τη …βαρβαρότητα.
Χορεύοντας πεινασμένοι με τους λύκους.
Με εκτίμηση,
Άρης
Υ.Γ.1 O Andrew Cuomo, o κυβερνήτης της πολιτείας της Νέας Υόρκης, δήλωσε σοκαρισμένος από το γεγονός, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι (το 66%) που νοσηλεύτηκαν τις τελευταίες μέρες για τον κορονοϊό, ήταν κλεισμένοι στα σπίτια τους, δηλαδή, το πιθανότερο είναι, ότι τον κόλλησαν μέσα στο σπίτι. Δεν ξέρω, γιατί σοκάρει. Τόσοι άνθρωποι κλεισμένοι σε μικρά διαμερίσματα και υποχρεωμένοι να βγαίνουν περιστασιακά για προμήθειες, τι άλλο θα συνέβαινε; Τώρα, για την αποτελεσματικότητα ή όχι της καραντίνας, το λέω συνέχεια, δεν είμαι ο πλέον αρμόδιος να μιλήσω. Πάντως, κάποια πράγματα δεν φαίνεται να είχαν νόημα.
Υ.Γ.2 Εκατοντάδες ανιδιοτελείς άνθρωποι στην Ιστορία προειδοποίησαν ξανά και ξανά για τις συνέπειες της ανθρώπινης απληστίας και ματαιοδοξίας. Οι ίδιοι άνθρωποι που τώρα τιμούμε. Καθυστερημένοι είμαστε, δεν εξηγείται αλλιώς. Ειδικά, όταν λέμε με περηφάνια τσιτάτα σαν το “I have a dream”. Ξέμειναν, οι άνθρωποι από όνειρα και μνημονεύουν τα όνειρα των άλλων. Βασικά, έχουμε και εμείς ένα όνειρο: Να πλουτίσουμε πρώτα και μετά να κάνουμε όνειρα. Πρώτα, όμως, πρέπει να γλιτώσουμε. Άντε και καλή ψυχή που λέει ένας φίλος μου, πριν κλείσει το τηλέφωνο. Δεν ξέρω, τι αποφάσεις θα δούμε το επόμενο διάστημα, αλλά δεν είμαι τόσο σίγουρος, ότι, αν επιλέξουμε μια από τα ίδια, θα την βγάλουμε καθαρή αυτή τη φορά. Δηλαδή, τα χρόνια της «παιδικής» αθωότητας έλαβαν πανηγυρικά τέλος, αφού ο κορονοϊός έφαγε όλα τα μαξιλαράκια, που είχαμε, ώστε να μην χρειαζόταν να αποφασίσουμε προ του 2030-2050 τι θα κάναμε με τη μάστιγα της απληστίας. Και αν, δια μαγείας, οι συνέπειες εκμηδενιστούν, τότε απλά η αναπόφευκτη καταστροφή θα πάρει παράταση λίγα χρόνια ακόμα.
Υ.Γ.3 Και έτσι τώρα θα πεινάσουμε οι βλαμμένοι μέσα στον καπιταλισμό και αρκετοί από μας θα είμαστε πολύ τυχεροί, αν επιβιώσουμε έστω μια δεκαετία ακόμα. Εκατομμύρια άνθρωποι παραμυθιάστηκαν, ότι ήταν ασφαλείς για πάντα. Από τα πάντα. Γιατί ζουν στον καπιταλισμό και στην εποχή των …αυτοματισμών. Και κάποιους τους έχει χτυπήσει μέσα σε μια δεκαετία τυφώνας, σεισμός, πυρκαγιά, πλημμύρα, οικονομική κρίση, λιμός και πανδημία και νομίζουν, ότι απλά είναι ματιασμένοι. Ειλικρινά πολύ που χέστηκα για το επόμενο σύστημα, αφού κάτι τέτοιο δεν είναι δικιά μου απόφαση μόνο, αλλά ο καπιταλισμός έχει καταρρεύσει και εμείς συνεχίζουμε να επενδύουμε στο πτώμα του. Και τους νεκροθάφτες του. Οφείλουμε έστω να παραδεχτούμε, ότι, αν συνεχίσουμε έτσι, ο …Πλανήτης των Πιθήκων θα είναι το καλό σενάριο; Ή ούτε αυτό;
(Φίλε Άρη, δίνε πόνο. Άρη, εμένα όλα μου φωνάζουν Βασικό Εισόδημα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπους να αντιμετωπιστεί η οικονομική κατάρρευση τόσων χωρών. Η οικονομική κατάρρευση δεν οφείλεται στον κορωνοϊό -είχαν φανεί τα σημάδια από πολύ πριν- αλλά επιταχύνθηκε από τον κορωνοϊό. Άρη, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει, τι έχει συμβεί, ούτε τι θα ακολουθήσει όταν “ανοίξουν” οι οικονομίες. Δεν είναι θέμα αισιοδοξίας και απαισιοδοξίας αλλά ρεαλισμού. Απλά μαθηματικά. Βέβαια, οι κοινωνίες είναι στην καρακοσμάρα τους. Και η ελληνική κοινωνία στην καρακοσμάρα της. Άρη, νομίζω πως πρέπει να κάνουμε κι εμείς το ίδιο. Να αφήσουμε τους εγωισμούς και να κοιτάξουμε την πάρτη μας. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
