Του Δημήτρη Χρήστου
Οι βιομηχανικές ελίτ απέδειξαν πως είναι ανίκανες να ηγηθούν, καθώς μεταξύ 2009 και 2018 η παραγωγή επενδυτικών προϊόντων στη μεταποίηση μειώθηκε κατά 59%!
Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ότι πλησιάζουμε προς το τέλος της πανδημίας είναι εμφανής, αφού όλο και λιγότεροι πολίτες και αξιωματούχοι λαμβάνουν πλέον τα κλασικά προστατευτικά μέτρα, παρά τα καταιγιστικά τηλεοπτικά μηνύματα! Η έναρξη των δραστηριοτήτων στην εστίαση σχεδόν ολοκληρώνει τον κύκλο των απαγορεύσεων, με τον τουρισμό και τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις να περιμένουν τη σειρά τους. Τι ακολουθεί;
Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ μελέτη του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ προσφέρει μια εξαιρετικά χρήσιμη ακτινογραφία της σημερινής ταυτότητας της ελληνικής οικονομίας. Όχι πως είναι ακριβώς το ίδιο, αλλά έχει σημασία, να δούμε τα χαρακτηριστικά και τη δυναμική για την έξοδο από τη χρεοκοπία του 2010 ύστερα από τρία μνημόνια.
ΟΠΩΣ ΣΗΜΕΙΩΝΕΤΑΙ: «Η δαπάνη των νοικοκυριών ήταν το κύριο μακροοικονομικό μέγεθος που σταθεροποίησε τον πραγματικό τομέα της οικονομίας τα τελευταία χρόνια. Αντιθέτως, οι επενδύσεις των επιχειρήσεων κυμάνθηκαν σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, καθιστώντας τον μακροοικονομικό ρόλο του συγκεκριμένου τομέα αποσταθεροποιητικό. Το συμπέρασμα αυτό γίνεται περισσότερο εμφανές από την εξέταση των ισοζυγίων των δύο αυτών θεσμικών τομέων».
«ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ με τις άλλες οικονομίες της Ευρωζώνης, το 2019 η Ελλάδα είναι δεύτερη σε όρους προστιθέμενης αξίας που παράγει ο κλάδος του εμπορίου, της εστίασης, της παροχής καταλύματος, της αποθήκευσης και των μεταφορών, πίσω από τη Λιθουανία, ενώ η Γαλλία και η Γερμανία, για παράδειγμα, είναι στη 16η και 17η θέση αντίστοιχα! Αντιθέτως είναι από τις τελευταίες όσον αφορά την παραγωγή προστιθέμενης αξίας στη μεταποίηση, μπροστά μόνο από τη Μάλτα, την Κύπρο και το Λουξεμβούργο»!
ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ, πως το ελληνικό αναπτυξιακό μοντέλο είναι στρεβλό. Και επιπλέον ο ιδιωτικός τομέας, στον στρατηγικής σημασίας κλάδο της μεταποίησης και κατά συνέπεια των εξαγωγών, είναι εξαιρετικά αδύναμος, χωρίς σχέδιο και, κυρίως, χωρίς όραμα. Οι βιομηχανικές ελίτ απέδειξαν, πως είναι ανίκανες να ηγηθούν, καθώς μεταξύ 2009 και 2018 η παραγωγή επενδυτικών προϊόντων στη μεταποίηση μειώθηκε κατά 59% (!) με αποτέλεσμα να βρεθεί σε επίπεδο παραγωγής αντίστοιχο του 1966!
ΛΟΓΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ αυτής της συμπεριφοράς ήταν το διαχρονικό έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο της χώρας, με συνέπεια την εκροή εισοδήματος και ρευστότητας στο εξωτερικό για την κάλυψη των ελλείψεων με εισαγωγές. Όπως επισημαίνεται στην έκθεση: «Οι παθογένειες αυτές καθιστούν την ελληνική οικονομία ιδιαίτερα ευάλωτη στο σοκ παγκόσμιας προσφοράς και ζήτησης, που προσδιορίζει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της οικονομικής κρίσης της Covid-19».
ΜΠΟΡΟΥΝ, ΛΟΙΠΟΝ, οι υπηρεσίες, σε μια περίοδο της οποίας τη διάρκεια δεν μπορεί κανείς να εκτιμήσει, να συμβάλουν και πάλι στη σταδιακή ανάκαμψη της οικονομίας, όταν ο τομέας αυτός θα πληγεί από την ανεργία και την υποαπασχόληση εξαφανίζοντας το διαθέσιμο εισόδημα πολλών νοικοκυριών για κατανάλωση; Πόσο εύκολα θα ξεπεραστούν ο φόβος της πανδημίας και η φυσική διάθεση των ανθρώπων να περιορίσουν τις δαπάνες τους;
ΜΕ ΤΙ ΚΕΦΑΛΑΙΑ θα καταφέρουν να σταθούν όρθιες οι ελληνικές επιχειρήσεις ανεξαρτήτως μεγέθους, όταν το εγχώριο τραπεζικό σύστημα (εξαιρετικά αδύναμο, όπως φαίνεται και από τη χρηματιστηριακή εικόνα, και διαπλεκόμενο, όπως αποκαλύπτεται από τις επιλογές των δανείων που παρέχει) δεν είναι σε θέση να ηγηθεί;
ΠΩΣ ΘΑ ανακάμψει, για παράδειγμα, ο κρίσιμος τομέας του τουρισμού, όταν η παγκόσμια κρίση περιορίζει τη δυνατότητα των ξένων να επισκεφθούν για αναψυχή τη χώρα μας; Με τι διάθεση και δυνατότητες, για παράδειγμα, θα αφιχθούν Βρετανοί τουρίστες, τώρα που η χώρα τους βιώνει, όπως αναφέρει έκθεση της Τράπεζας της Αγγλίας, μια άνευ προηγουμένου συρρίκνωση της οικονομίας κατά 25% το τρέχον τρίμηνο, που είναι η βαθύτερη ύφεση των τελευταίων αιώνων;
ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ οι δυνάμεις που κυβέρνησαν μετά τη μεταπολίτευση, ειδικά τα τελευταία είκοσι χρόνια, δεν κατάφεραν να συγκροτήσουν σχέδιο και να δημιουργήσουν όραμα για βιώσιμη πρόοδο και ευημερία. Καταναλώνουν, όπως σήμερα, απίστευτη ενέργεια για να ξεγελάσουν τους πολίτες, να παραπλανήσουν, να κρύψουν τις εξυπηρετήσεις σε χορηγούς και φίλους. Μπορεί έτσι να κερδίζουν χρόνο για την εξουσία τους. Τον χρόνο αυτόν, όμως, τον χάνει η χώρα, για να διορθώσει και να δημιουργήσει το δικό της αναπτυξιακό της μοντέλο.
ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ υπό την προϋπόθεση της υγειονομικής ομαλότητας, κάτι που δεν είναι καθόλου βέβαιο, όπως δείχνουν οι τελευταίες εξελίξεις, με την πανδημία να επισκέπτεται απειλητικά το νότιο ημισφαίριο και την Κίνα να ανακαλύπτει νέες απειλητικές μεταλλάξεις του ιού...
ΠΗΓΗ: avgi.gr
