Ο πιο βασικός λόγος που η Ελλάδα έγινε το 1981 μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (που τότε ονομαζόταν Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα) ήταν, για να είναι ασφαλής απέναντι στην Τουρκία, αφού τότε η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο ήταν πολύ πρόσφατη.
Υποτίθεται πως η οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας και η ένταξή της στην ευρωπαϊκή “οικογένεια” θα αποτελούσε ασπίδα κατά της τουρκικής απειλής.
Σαράντα χρόνια μετά, η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη, υποθηκευμένη, σε επιτροπεία, οι κάτοικοί της την εγκαταλείπουν μαζικά, η υπογεννητικότητα όλο και αυξάνεται, ενώ η απειλή της Τουρκίας είναι πάντα εδώ.
Η Τουρκία κάνει καψόνια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χρησιμοποιώντας τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, αλλά την πληρώνει η Ελλάδα, που, εντελώς τυχαία, βρίσκεται στον δρόμο των μεταναστών και των προσφύγων προς την Ευρώπη, αφού την Ελλάδα δεν την θεωρούν Ευρώπη.
Είναι αστείο, ότι η Τουρκία θέλει να κάνει καψόνια στην Γερμανία και στην Γαλλία, οπότε σπρώχνει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες (που θέλουν να πάνε στην Ευρώπη) προς την Ελλάδα, αλλά οι πρόσφυγες και οι μετανάστες δεν θεωρούν την Ελλάδα Ευρώπη και θέλουν να φύγουν, αλλά η Ελλάδα δεν τους επιτρέπει να φύγουν.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν υπογράψει τον Κανονισμό του Δουβλίνου για το Άσυλο (και επιμένουν να τηρούν μια Συμφωνία που απειλεί να διαλύσει εντελώς την Ελλάδα), ενώ οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν κλείσει τα σύνορά τους για τους πρόσφυγες, καταπατώντας τη Συνθήκη της Γενεύης.
Σε αυτό το σημείο, υπάρχει η τεράστια παρανόηση (και το ακόμα μεγαλύτερο ψέμα), που επαναλαμβάνεται από γελοίους Έλληνες πολιτικούς (κυρίως από τους ακροδεξιούς της Νέας Δημοκρατίας), από γελοίους Έλληνες δημοσιογράφους και από πολλούς γελοίους Έλληνες πολίτες.
Πρόσφυγες και μετανάστες δεν έρχονται στην Ελλάδα.
Είναι η Ελλάδα, που τους σταματάει στην Ελλάδα.
Εδώ δεν θέλουν οι Έλληνες να μείνουν στην Ελλάδα, θα θέλουν οι πρόσφυγες, που τα έχουν χάσει όλα; Τι να κάνουν στην Ελλάδα οι πρόσφυγες; Να βλέπουν τις Άγριες Μέλισσες; Πρόσφυγες είναι, δεν είναι καθυστερημένοι.
Το χειρότερο, που μπορούν να κάνουν οι Έλληνες σήμερα, είναι, να στραφούν κατά των μεταναστών και των προσφύγων που θέλουν να περάσουν από την Ελλάδα, για να πάνε σε άλλες χώρες, αλλά η Ελλάδα τους σταματάει εδώ.
Το καλύτερο που θα μπορούσαν να κάνουν οι Έλληνες, είναι να κάνουν την αυτοκριτική τους, για όλους αυτούς που ψηφίζουν επί δεκαετίες και (για να επιβιώσουν πολιτικά και να πλουτίσουν οι ίδιοι) κατάντησαν την χώρα ένα θλιβερό και χρεοκοπημένο προτεκτοράτο, το οποίο είναι έρμαιο στις ορέξεις της Τουρκίας του Ερντογάν.
Βέβαια, δεν έχω καμία αμφιβολία, πως οι περισσότεροι Έλληνες θα προτιμήσουν να στραφούν κατά των προσφύγων και των μεταναστών, που δεν θέλουν καν να μείνουν στην Ελλάδα.
Όσο για αυτούς που επικαλούνται τους νόμους για τα σύνορα και όλα αυτά, θα πρέπει κάποιος να τους πει, πως είναι αστείο να μιλάς για νόμους στην Ελλάδα, τη χώρα που χρεοκόπησε χωρίς κανείς να οδηγηθεί στην Δικαιοσύνη, τη χώρα που ταξιδεύουν ασυνόδευτοι τόνοι ηρωίνης και τόσα και τόσα άλλα.
Αλλά ακόμα κι αν δεχτούμε, πως υπάρχουν νόμοι, που πρέπει να απαγορεύουν τη μετακίνηση των προσφύγων και των μεταναστών, θέλω να θυμίσω, πως και το να καις ζωντανούς ανθρώπους, νόμιμο ήταν. Όποιος είχε αντιρρήσεις, είχε σοβαρά προβλήματα με το νόμο.
Και η δουλεία νόμιμη ήταν.
Και ο φυλετικός διαχωρισμός νόμιμος ήταν.
Και το να είναι οι γυναίκες πολίτες δεύτερης κατηγορίας και περιουσία των ανδρών, χωρίς να έχουν το δικαίωμα να ψηφίζουν, νόμιμο ήταν.
Αλλά δεν είναι πια νόμιμα όλα αυτά.
Αν μάλιστα αρχίσεις να τα υποστηρίζεις σε κάποια παρέα, σύντομα θα βρεθείς μόνος σου. Εκτός αν κάνεις παρέα με φασίστες ή με βλαμμένους.
Είναι ανήθικο, να σταματάς τους ανθρώπους που τα έχουν χάσει όλα, τους ανθρώπους που αναζητούν μια καλύτερη ζωή, μια θέση κάτω από τον ήλιο.
Και μια μέρα δεν θα υπάρχουν σύνορα. Τα σύνορα θα είναι παράνομα.
Υπάρχει ένας τρόπος, να είσαι σωστός σε αυτή τη ζωή.
Να είσαι πάντα με τους κυνηγημένους. Πάντα με τους αδύναμους.
Χωρίς “αλλά”.
(Αλήθεια, ακούτε ή διαβάζετε κάποιον που να λέει ή να γράφει τι έχει συμβεί στη χώρα μας αυτά τα σαράντα χρόνια που είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Όλα καλά, ε; Μέχρι να έρθει η απόλυτη εθνική καταστροφή. Αλλά τότε θα είναι πολύ αργά.)
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
