Ωραία δεν είναι που θα σκοτωθούμε όλοι για ένα γ......νo βαρέλι πετρελαίου;

Σήμερα θα σας αποκαλύψω τη μυστική συνταγή για την παγκόσμια ειρήνη.
Αλλά πριν την αποκαλύψω, ας πούμε για το Ιράν, το οποίο βρέθηκε στο επίκεντρο το 2011 λόγω του πυρηνικού προγράμματός του, το οποίο όμως είχαν ξεκινήσει οι Αμερικανοί τη δεκαετία του ’50, όταν έλεγχαν τη χώρα.
Οι ΗΠΑ, αυτός ο μέγας εγγυητής της παγκόσμιας σταθερότητας, ήταν η πρώτη χώρα που αντέδρασε.


 Λογικό.

Όταν κατέχεις πάνω από τις μισές πυρηνικές κεφαλές του πλανήτη (κάπου 7.000), το τελευταίο πράγμα που θες, είναι ανταγωνισμό, αν και, μεταξύ μας, όποιος και να τις κατέχει, θα μας τινάξει στον αέρα μια μέρα.

Αλλά αν τις κατέχει μια χώρα, που έχει συνέχεια το χέρι στην σκανδάλη, τότε τα πράγματα γίνονται κάπως επικίνδυνα και δεν εννοώ το Ιράν.

Τρόμαξε, λοιπόν, η διεθνή κοινότητα στη σκέψη, πως το Ιράν θα μπορούσε να αποκτήσει πυρηνικό οπλοστάσιο, ενώ οι ΗΠΑ ενίσχυσαν περαιτέρω το εμπάργκο στη χώρα (τώρα για ποιο λόγο οι ΗΠΑ είχαν επιβάλει εμπάργκο στο Ιράν πρότερα των ιρανικών «προκλήσεων», μάλλον πρέπει κανείς να φτάσει μέχρι τα χρόνια, που οι ΗΠΑ ανεβοκατέβαζαν σάχηδες στο Ιράν).

Τελικά, συστάθηκε επιτροπή εμπειρογνωμόνων από τον ΟΗΕ, κατόπιν πολύμηνων διαπραγματεύσεων, που απαίτησε μια σειρά από μέτρα και τον τερματισμό του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν.

Και εδώ αρχίζουν τα ωραία.

Οι ΗΠΑ ευελπιστούσαν (ή να πω φοβόντουσαν, να μην αφήνω υπόνοιες;), πως το Ιράν θα έβγαζε γλωσσίτσα και δεν θα έκανε ούτε τα μισά απ’ όσα συμφωνήθηκαν στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων.

Το Ιράν τελικά υπάκουσε σε όλα. Μα όλα. Και ακόμα περισσότερα.

Fυck.

Θέλετε να μάθετε, λοιπόν, τι έκαναν τότε οι ΗΠΑ;

Απάντησαν, πως το Ιράν εξαπάτησε με κάποιο τρόπο την διεθνή κοινότητα, αλλά δεν μπορεί να ξεγελάσει τις ΗΠΑ.

Οι ΗΠΑ έκτοτε έκαναν τα πάντα, για να τραβήξουν το Ιράν στον πόλεμο, που μόνο αυτές θέλουν.

Από νάρκες σε ιαπωνικά και νορβηγικά τάνκερ που τροφοδοτούσαν το Ιράν (μα γιατί να βάλει μια χώρα νάρκη σε τάνκερ που την προμηθεύει;) και ένα ιρανικό τάνκερ που γυρνοβολούσε, επειδή δεν το υποδεχόταν καμία χώρα στη Μεσόγειο, μέχρι ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε.

Αυτή είναι η συνταγή για την παγκόσμια ειρήνη.

Να δίνεις τα κλειδιά του κόσμου στην μεγαλύτερη στρατιωτικά χώρα του πλανήτη και μεγαλύτερο παραγωγό όπλων.

Πριν λίγες μέρες, η «ειρηνοποιός» Αμερική βομβάρδισε στόχους στο Ιράκ (για τα χρόνια πολλά) προκαλώντας το μένος των εξεγερμένων Ιρακινών, που πολιόρκησαν για 48 ώρες σχεδόν την αμερικανική πρεσβεία στη Βαγδάτη και σε όλη αυτή τη φασαρία οι ΗΠΑ εκτέλεσαν άλλη μια
«πρωτοφανή» μυστική αποστολή, σκοτώνοντας διοικητή του ιρανικού στρατού, λίγα 24ωρα αργότερα.

Και τώρα πια είναι θέμα ημερών (αν όχι ωρών), να ξεκινήσει ένας ακόμα πόλεμος.

Και όπου να κοιτάξεις στον πλανήτη, όπλα, σίδερο και φωτιά και βαρέθηκα να απαγγέλλω Ελύτη όλη την ώρα.

Στην Αυστραλία έχει ήδη καεί μια έκταση μεγαλύτερη της Ολλανδίας, στις χειρότερες πυρκαγιές της ιστορίας της -και μιλάμε για μια χώρα που έχει ζήσει απίστευτες καταστροφές από δασικές πυρκαγιές.

Το καλοκαίρι, γράφοντας για τις πυρκαγιές στον Αμαζόνιο, συνειδητοποίησα κοιτώντας κάτι δορυφορικές εικόνες (η εικόνα είναι από την Αυστραλία), ότι μάλλον για αυτό πήγαμε στο διάστημα, για να βλέπουμε τις μ@λακίες που κάνουμε από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και πως άντε να δούμε και ένα μανιτάρι.

Είναι τόσο αρρωστημένη η αμερικανική ηγεσία (και η ανθρωπότητα γενικότερα), που μάλλον θα το δούμε.

Στην Τεχεράνη.

Θα είναι και κάπως ποιητικό, να τελειώσει ο πολιτισμός εκεί που έκανε τα πρώτα βήματά του.

Στη Μέση Ανατολή, δηλαδή.

Αντί επιλόγου, να πω ότι ένας πόλεμος ΗΠΑ με το Ιράν θέτει τον ελληνοτουρκικό ως αναπόφευκτο, καθώς μέχρι να αποκατασταθεί η …κανονικότητα στο Ιράν, θα ψάχνουν όλοι για πετρέλαιο.

Ειδικά η Ελλάδα και η Τουρκία, που προμηθεύονται ένα μεγάλο μέρος των καυσίμων τους από το Ιράν.

Πάντως, και οι ΗΠΑ (ως ο μεγαλύτερος καταναλωτής πετρελαίου στον κόσμο) αυτό ψάχνουν στο Ιράν και στη Βενεζουέλα και όπου αλλού θέλουν να πατήσουν την μπότα τους.

Ωραία δεν είναι, που θα σκοτωθούμε όλοι, για ένα γαμημένo βαρέλι πετρελαίου;

Και θέλω να δω τα μούτρα μας, όταν συνειδητοποιήσουμε, ότι πίσω από την κουρτίνα Νο3 δεν κρυβότανε ένα σεντούκι γεμάτο λίρες, αλλά μια επίγεια κόλαση.

Τουλάχιστον, θα είναι καπιταλιστική.

Με εκτίμηση,

Άρης

Υ.Γ.1 Η εικόνα που κοσμεί το κείμενο είναι γκράφιτι από τη Σάμο (τον τόπο καταγωγής των παππούδων μου) και απεικονίζει τον Πυθαγόρα. Είναι τόσο ηλίθιοι πολλοί Έλληνες, που νόμιζαν, ότι είναι ο Μωάμεθ. Και ο Μωάμεθ να είναι, είναι υπέροχο.

Υ.Γ.2 Όταν έγινε η επίθεση στα τάνκερ στο Ομάν (που όλα τα ΜΜΕ απέδωσαν στο Ιράν, χωρίς να προηγηθεί έρευνα ή κάτι τέτοιο, αρκεί που το είπε ο Πομπέο) θυμήθηκα την φοβερή αυτή εικόνα:

(Το Ιράν θέλει πόλεμο. Κοιτάξτε πόσο κοντά στις στρατιωτικές μας βάσεις έχουν χτίσει τη χώρα τους)

Επίσης, το Ιράν υπέγραψε τη Διεθνή Συνθήκη για την αποπυρηνικοποίηση του πλανήτη. Μαντέψτε, ποιος δεν την υπέγραψε.

Υ.Γ.3 Να χαιρόμαστε και τους δημοσιογράφους στη Δύση, που γράφουν 1.000 κείμενα την ώρα για την ιρανική επιθετικότητα, αλλά ούτε ένα στη ζωή τους για την αμερικανική. Παρεμπιπτόντως, ο Σολεϊμανί σκοτώθηκε από αμερικανικό drone λίγο έξω από το αεροδρόμιο της Βαγδάτης (σε ιρακινό έδαφος, δηλαδή σε τρίτη χώρα), παραβιάζοντας παράλληλα μια σειρά από διατάξεις του διεθνούς δικαίου.

(Φίλε Άρη, κανόνισε να σε στείλει ο Τραμπ να πολεμήσεις στο Ιράν. Δεν γυρνάς πίσω στην Ελλάδα καλύτερα; Εδώ επικρατεί νόμος και τάξη. Χαχαχαχαχαχαχα!!! Δίνε πόνο, Άρη. Την αγάπη μου.)

ΠΗΓΗ: pitsirikos.net