Η κυβέρνηση έχει κάνει εμφανή πλέον τη στρατηγική της, να εντείνει κάθε μέρα τους τόνους και να καλλιεργεί τοξικό και νοσηρό κλίμα καταστολής ενόψει της επετείου του Πολυτεχνείου.
Το ζήτημα είναι, βέβαια, που...
στοχεύει με την όξυνση, τι μπορεί να συμβεί, αλλά και πόσο προετοιμασμένοι είναι να την αντιμετωπίσουν η κοινωνία και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ούτε η ασύμμετρη βία, ειδικά σε βάρος φοιτητών, ούτε οι χονδροειδείς δηλώσεις είναι τυχαίες, αλλά κινούνται στην ίδια βάση. Αυτό δείχνει και η συντονισμένη προσπάθεια των ΜΜΕ να καλλιεργήσουν σε ανύποπτο χρόνο την εικόνα ενός δημόσιου πανεπιστημίου - «εστίας ανομίας», όπως ισχυρίζεται η... μοναδική πρόθυμη φοιτήτρια με τη ροζ κουκούλα που «πήρε σβάρνα τα κανάλια» για να απευθυνθεί στην κοινή γνώμη.
Ο Βορίδης από την πλευρά του, όχι τυχαία, νομιμοποιεί πολιτικά την καταστολή και το «ξύλο» της αστυνομίας, με μεγάλη αυταρέσκεια, εισάγοντας μετά την «κανονικότητα» και το δόγμα της «αναγκαιότητας».
Στους ίδιους τόνους θα συνεχίσει η ΝΔ μέχρι την ημέρα της επετείου, καθώς απευθύνεται σε ένα κοινό (όχι μόνο το βαθιά συντηρητικό), που είτε θα ανεχτεί, είτε θα αδιαφορήσει, είτε θα επικροτήσει την καταστολή, όσο σκληρή και αν είναι, αναμασώντας ότι πρόκειται για «μπαχαλάκηδες» που λυμαίνονται το δημόσιο πανεπιστήμιο. Η ΝΔ θεωρεί, πως έχει ένα είδος πολιτικής νομιμοποίησης να εφαρμόσει τη σκληρή ατζέντα νόμου και τάξης και σίγουρα το αφήγημα των «μπαχαλάκηδων» την βολεύει, να κυριαρχεί στη συζήτηση αντί για τη novartis, την κυβίστηση στα εθνικά θέματα, την ολοκληρωτική αποτυχία στη διαχείριση του προσφυγικού, και κυρίως, τη διάψευση των οικονομικών προσδοκιών της «μεσαίας τάξης».
Από την άλλη πλευρά, η σκληρή καταστολή προκαλεί και πολιτικό κόστος, εξοργίζοντας ένα προοδευτικό ακροατήριο που βλέπει να κυριαρχεί η αστυνομοκρατία, η αυθαιρεσία και η διαπλοκή της ολιγαρχίας, με καταστάσεις που παραπέμπουν σε αυταρχικά καθεστώτα και όχι σε σύγχρονη δυτική δημοκρατία.
Υπάρχει όμως και το πολιτικό παιχνίδι της ΝΔ, καθώς στήνοντας το σκηνικό όξυνσης και καταστολής, επιδιώκει να στήσει μια παγίδα στον ΣΥΡΙΖΑ, ταυτίζοντας τον με ακραίες καταστάσεις, τις οποίες η ίδια προκαλεί, για να του χρεώσει τελικά επικοινωνιακά έναν νέο «Δεκέμβρη» και η ίδια να νομιμοποιήσει την ακραία καταστολή. Δεν είναι τυχαίο, πως και το ΚΙΝΑΛ, συμπαρατάσσεται με την κυβέρνηση, περιμένοντας στη γωνία για τυχόν λάθος δηλώσεις ή διατυπώσεις από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Με αυτά τα δεδομένα και τις στρατηγικές, απέναντι στο πρόσωπο της σκληρής Δεξιάς, ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να διαφυλάξει με προσοχή την ενότητα του προοδευτικού χώρου και τις δημοκρατικές κατακτήσεις, αναδεικνύοντας όχι μόνο την ιστορική επέτειο αλλά και την προστασία του δημόσιου πανεπιστημίου.
