Στο βωμό του νέου αφηγήματος της alt-right ακροδεξιάς, με την οποία φλερτάρει η ΝΔ, φαίνεται να θυσιάστηκε και η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου, με τη μανία αρκετών ακραίων να μεταχειριστούν τον ιστορικό αναθεωρητισμό και να προσαρμόσουν τη συλλογική μνήμη σε έναν μοντέρνο αντικομμουνισμό.
Σε μια νέα ατυχέστατη δημόσια δήλωσή της η υφυπουργός Εργασίας Δόμνα Μιχαηλίδου, κατάφερε να ξεσηκώσει τους πάντες χαρακτηρίζοντας τον αγώνα για ελευθερία και δημοκρατία μια τυπική υποχρέωση «κοινωνικής προσφοράς» και «εθελοντισμού», βγαλμένη από εγχειρίδια με τα κλισέ της ΟΝΝΕΔ.
Η Δ. Μιχαηλίδου αναγκάστηκε να αποσύρει την ανάρτησή της, αλλά η πολιτική κενότητα και η απάθεια με την οποία προσέγγισε την ιστορική επέτειο ήταν παροιμιώδης. Είχε ήδη προλάβει η υπουργός Παιδείας να ισχυριστεί, ότι οι Έλληνες δεν πολέμησαν τα φασισμό και το ναζισμό αλλά το «λαϊκισμό και τις δυνάμεις της βίας και του μίσους», σε μια χονδροειδή εκδοχή αναθεωρητισμού.
Αγνοεί, μάλιστα, ότι για το ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο της εποχής, αυτοί που αντιστάθηκαν στους φασίστες, ήταν όσοι αποκαλούνται, μεταξύ άλλων, από τις κυρίαρχες ελίτ ως «λαϊκιστές».
Δεν προκάλεσε έκπληξη, η διατύπωση της Σοφίας Βούλτεψη ότι «ήταν πόλεμος κατά του Άξονα .... Δεν μας επιτέθηκε γενικά ο φασισμός και ο ναζισμός», που επιχειρεί να τραβήξει την προσοχή, αλλά, πρακτικά, απενοχοποιεί την πιο φρικτή ιδεολογία που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης.
«Κερασάκι στην τούρτα», η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ του ΕΜΠ, που αντικατέστησε την αμερικανική σημαία των στρατιωτών στην Ίβο Ζίμα με την ελληνική σε μια επίδειξη lifestyle αντίληψης των εθνικών αγώνων και επιδεικνύοντας τραγική ημιμάθεια, αγνοώντας ότι πρόκειται για μια διάσημη εικόνα, βραβευμένη με πούλιτζερ.
Οι καινοφανείς απολογητές του φασισμού, δεν αρκούνται στην ωραιοποιημένη εκδοχή της ιστορίας που επικράτησε και παραλείπει το δωσιλογισμό, τους μαυραγορίτες και τους ταγματασφαλίτες τους οποίους «ξέπλυνε» μεταπολεμικά ο συντηρητικός χώρος, όπως επίσης την αντίσταση και την απελευθέρωση. Οι «γαλάζιοι» παραχαράκτες της Ιστορίας αλλά και αρκετοί εμμονικοί του «ακραίου κέντρου», εμφορούμενοι από την αλαζονεία και το ρεβανσισμό, επιχειρούν να ξαναγράψουν την ιστορία είτε πρόκειται για την αμφισβήτηση της αντιφασιστικής πάλης είτε για την εξίσωση ναζισμού και κομμουνισμού. Παραγνωρίζουν τα ίδια τα ιστορικά γεγονότα, αλλά και το ότι η εθνική συμφιλίωση αποτελεί το θεμέλιο της μεταπολιτευτικής δημοκρατικής νομιμότητας.
Ποιος ξέρει, αν συνεχίσουν έτσι, ίσως του χρόνου παραχαράξουν και την εικόνα των σοβιετικών που υψώνουν το σφυροδρέπανο στο Βερολίνο. Άλλωστε είναι γνωστό, ότι τους «κάθεται στο λαιμό»...
ΠΗΓΗ: tvxs.gr
