Η ερώτηση του Αλ. Τσίπρα στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ: «καταλάβατε τι έχετε ψηφίσει;» φέρνει τους πολύ παλιούς καιρούς στο τώρα.
Ίσως από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ στην ιστορία, την όποια ιστορία των ημερών μας, να μείνει συμβολική αποτύπωση μια μόνη εικόνα, εκείνη που ο θυμωμένος και...
παντοδύναμος ηγέτης Τσίπρας οργίζεται με τους πιστούς του και εκτοξεύει αμείλικτος τον κεραυνό του: «Καταλάβατε τι έχετε ψηφίσει;»…
Κι επειδή, όπως κρίνει ο αρχηγός, δεν είχαν καταλάβει, πρέπει να ξαναψηφίσουν, πιθανόν μέχρι να βγει το σωστό αποτέλεσμα. (Το μάθημα διδάσκεται με επιτυχία πολλά χρόνια τώρα στις ευρωπαϊκές πολιτικές κάμαρες, από τότε που αν το δημοψήφισμα δεν έβγαζε το αρεστό αποτέλεσμα επαναλαμβανόταν μέχρι να «πετύχει»).
Όπως λέει και ο Αισχύλος στον Αγαμέμνονα, «η αλαζονεία συνηθίζει να γεννά η παλιά την καινούργια».
Στο συνέδριο, όμως, δεν χρειάστηκε επανάληψη της επανάληψης, καθότι το ακροατήριο ήταν αρκούντως «ώριμο», για να κατανοήσει πως δεν τα βάζουν με τους θεούς και τη δεύτερη μόλις φορά ψήφισε κατά την εντολή.
Εξάλλου, έχει πρόσφατη και την εμπειρία, όπου ένας λαός ξεσηκώθηκε, ψήφισε ΟΧΙ, κι ευθύς μετά ο διαχειριστής θεός το άλλαξε σε ΝΑΙ. Προς τι λοιπόν να μπαίνει σε περιπέτειες το εν λόγω ακροατήριο και να επιμείνει σε μια δυσάρεστη ψηφοφορία; Κι αν ήθελε να συμβολίσει κάποια στιγμή μια ανεξαρτησία από την «καθοδήγηση», δεν ήταν παρά ένας συμβολισμός. Μην το παραξηλώσουμε!
Καθότι όσοι φεύγουν από το μαντρί μένουν ή μόνοι ή ακυβέρνητοι ή στο περιθώριο, όπως τόσα και τόσα διδακτικά παραδείγματα το μαρτυρούν, με πολύ πρόσφατη την απείθαρχη ΛΑΕ που τώρα βολοδέρνει στον …εξωκοινοβουλευτισμό!
Συνεπώς, η φράση του πρωθυπουργού και αδιαφιλονίκητου αρχηγού (με 93,54%) του ΣΥΡΙΖΑ, δεν πιστοποιεί απλώς την τρέχουσα αλαζονεία του ηγέτη. Πιστοποιεί, κυρίως, την τρέχουσα και ραγδαία προσαρμογή των υποστηρικτών του και μελών του κόμματος.
Οι άνθρωποι που άλλοτε έτρεχαν στα συλλαλητήρια και τις απεργίες, που αγαναχτούσαν για τα μνημόνια και την καταστολή των ΜΑΤ, οι άνθρωποι που ονειρεύονταν, με το δικό τους έστω τρόπο, αλλαγές, μερικοί και επαναστατικές (και πάλι με το δικό τους τρόπο), σαν μια μάγισσα Κίρκη να τους μεταμορφώνει, γίνονται οι υποστηρικτές, με άλλο όνομα αλλά με την ίδια ουσία, εκείνων των πολιτικών που κάποτε ήθελαν να αλλάξουν.
Και σε ένα ολόκληρο συνέδριο δεν μιλούν πια για παρόμοια θέματα που καίνε την κοινωνία, αλλά για τη διαχείριση της κυβέρνησης.
Δεν πρόκειται για «προδοσία», αλλά για φυσική συνέπεια και συνέχεια μιας πορείας ηττοπάθειας και προσαρμογής!
Όχι, το έργο δεν το έχουμε δει επί ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του '80.
Όχι, το έργο είναι άλλο, και, κυρίως, όχι γιατί είναι άλλοι οι πρωταγωνιστές, ή έστω τα ονόματά τους, αλλά γιατί είναι άλλα τα όσα διακυβεύονται. Κάτι που δίνει στις παρούσες συνθήκες μεγαλύτερη δραματικότητα. Άρα και μεγαλύτερη ευθύνη στους συντελεστές.
Ίσως, στην προκειμένη περίπτωση, να εκφράζει πιο παραστατικά την κατάσταση, εκείνο που λεγόταν από μερικούς συνέδρους: ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κληρονομήσει την ανοργανωσιά από το ΚΚΕ εσωτερικού, το δογματισμό από το ΚΚΕ και τον παραγοντισμό από το ΠΑΣΟΚ.
Αλλά ακόμα ακριβέστερο, αν και λιγότερο …χαριτωμένο, θα ήταν να πούμε, πως ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται ο κληρονόμος των «καλύτερων παραδόσεων» της αστικής πολιτικής. Και δεν το δείχνει απλώς, αλλά και το λέει πια.
Η ερώτηση πάντως «καταλάβατε τι έχετε ψηφίσει;» φέρνει στους τωρινούς καιρούς εκείνο το παλιό του Λουδοβίκου, «το κράτος είμαι εγώ»!
ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΚΑΜΝΑΚΗΣ
ΠΗΓΗ: kommon.gr
