Του ΧΡΗΣΤΟΥ Η. ΧΑΛΑΖΙΑ
«Δεν υπάρχουν παρά μόνο δυο ειδών λαοί: αυτοί που πεινούν και εκείνοι που υποφέρουν από αϋπνία.
Τους δεύτερους δεν τους αφήνει να κοιμηθούν, ή έμμονη σκέψη των αιτίων
που θα μπορούσαν να προκαλέσουν την εισβολή των πρώτων στο χώρο τους».
JOSUE DE CASTRO
Σε μια εποχή που η συνωμοσιολογία βρίσκεται στο απόγειό της και γοητεύει εκατοντάδες συγγραφείς, δημοσιογράφους και αναλυτές που ασχολούνται με σενάρια καταστροφής ή παγίδευσης της ανθρωπότητας σε μυστικά σχέδια σκοτεινών και άλλων δυνάμεων, τα οποία πολλές φορές υπερβαίνουν τα εγκόσμια και κινούνται στο χώρο της μεταφυσικής, η πραγμάτευση ενός θέματος όπως η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, είναι αρκετά παρακινδυνευμένη. Μπορεί εύκολα να παρεξηγηθεί ως μια ακόμη ευφάνταστη, σεναριολογική γραφικότητα και να ξεφύγει από τα όρια της αντικειμενικής δημοσιογραφικής παρουσίασης και έρευνας. Έτι περαιτέρω που η ίδια αυτή η Λέσχη, που έχει ήδη κλείσει μισό και πλέον αιώνα ζωής, δίνει αρκετή τροφή για σενάρια συνωμοσίας και εικασίες γύρω από τον ρόλο και την δραστηριότητά της, τα οποία καλύπτονται με ένα μόνιμο πέπλο μυστηρίου.
Και πως θα μπορούσε άλλωστε να μην κεντρίζει την ανθρώπινη και μόνο περιέργεια, η ετήσια συνάντηση μιας πλειάδας ανθρώπων από τους πιο ισχυρούς στον πλανήτη, που διενεργείται με πάσα μυστικότητα, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας και που τα διαμειφθέντα μεταξύ των προσκεκλημένων, προστατεύονται από ένα παράδοξο όρκο σιωπής; Πως θα μπορούσε, να αφήνει αδιάφορους τους δημοσιογράφους, τους αναλυτές, τους πολίτες και πόσο μάλλον τους κακόπιστους συνωμοσιολόγους, η συνάντηση μεγαλοεπιχειρηματιών, πολιτικών, επιστημόνων, δηλαδή η αφρόκρεμα της πολιτικής, της οικονομίας και της διανόησης, όπου συζητούνται θέματα που αφορούν την πορεία για την παγκόσμια κατάσταση; Γιατί, όπως αναφέρει σε σχόλιο του το ειδησεογραφικό πρακτορεία BBC, «αν οι συμμετέχοντες πραγματικά συζητούσαν για το καλό των ανθρώπων, γιατί δεν το δημοσιοποιούν;»
Η ιστορία της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ ξεκινά επισήμως στις 29 Μαΐου 1954 στο ομώνυμο ξενοδοχείο της πόλης Όστενμπεργκ στην Ολλανδία. Εκεί προσκλήθηκαν για πρώτη φορά από τον πρίγκιπα Βερνάρδο της Ολλανδίας και ιδρυτικό μέλος της Λέσχης μια σειρά εξεχουσών προσωπικοτήτων από χώρες κυρίως της Δυτικής Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής. Πρωθυπουργοί, πρόεδροι, βασιλιάδες, βασίλισσες, επιστήμονες και εκπρόσωποι των μεγαλύτερων οικονομικών κολοσσών του κόσμου, εγκαινίασαν την πρώτη αυτή συνάντηση, 50 χρόνια πριν, όπου και δόθηκαν οι αρχικές κατευθυντήριες γραμμές. Ο πρίγκιπας Βερνάρδος, μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που πριν τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο είχε έντονη φιλοναζιστική δραστηριότητα, πήρε το χρίσμα του προέδρου της Λέσχης, που το διατήρησε για 22 χρόνια. Ωστόσο, ιθύνων νους της δημιουργίας της Λέσχης θεωρείται ο Τζόζεφ Ρέτινγκερ, ένας «κοινός θνητός», γιατρός πολωνικής καταγωγής που ωστόσο αποκλήθηκε ως ο «Ταλεϊράνδος» του μεσοπολέμου αλλά και της μεταπολεμικής εποχής, με διασυνδέσεις και επιρροή σε όλο τον διεθνή τότε χώρο. Ο Ρέτινγκερ επέδειξε ιδιαίτερη αντιναζιστική δράση τόσο κατά την διάρκεια του Πρώτου, όσο και του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και συμμετείχε σε αντιστασιακές επιχειρήσεις στην πατρίδα του την Πολωνία, παρότι είχε ακρωτηριαστεί λόγω πολιομυελίτιδας.
Το όραμα του Ρέτινγκερ ήταν η ένωση της Ευρώπης σε στρατιωτικό και οικονομικό επίπεδο, πρόταση την οποία υπέβαλε πριν τον πόλεμο στον Γάλλο πρωθυπουργό Κλεμανσώ. Μάλιστα, θεωρείται σφοδρός υποστηρικτής του τάγματος των Ιησουϊτών (μια από τις πιο συντηρητικές τάσεις στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας), γεγονός που οδήγησε τον Γάλλο πρωθυπουργό να απορρίψει τις προτάσεις του Ρέτινγκερ θεωρώντας τον πράκτορα του Βατικανού. Όμως η ιδέα του Ρέτινγκερ πήρε σάρκα και οστά αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με την αλλαγή της διεθνούς κατάστασης και την άνοδο του κομμουνισμού. Η ψυχροπολεμική περίοδος ξεκινά με μια Ευρώπη διαλυμένη και μια ανερχόμενη υπερδύναμη, τις ΗΠΑ, που συγκεντρώνει την αντιπάθεια των περισσότερων λαών αλλά και των προοδευτικών κινημάτων που βρίσκονται σε πλήρη ανάπτυξη. Η ιδέα του Ρέτινγκερ για την δημιουργία μιας μυστικής συνδιάσκεψης των ηγετών του ΝΑΤΟ που θα αντιμετωπίσει τον αυξανόμενο κομμουνιστικό κίνδυνο και τον διάχυτο αντιαμερικανισμό, βρήκε αντίκρισμα στον πρίγκιπα της Ολλανδίας που συνδεόταν με ένα από τα μεγαλύτερα πετρελαϊκά τραστ. Την ίδια αποδοχή βρήκε και στον Ντέιβιντ Ροκφέλερ μεγιστάνα της διεθνούς οικονομίας, που θεωρείται ένας από τους συνιδρυτές της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Το παρασκήνιο που προηγήθηκε του εναρκτήριου λακτίσματος της Λέσχης είναι μεγάλο και περιλαμβάνει συναντήσεις με σημαντικές προσωπικότητες της εποχής, που έκαναν οι Ρέτινγκερ και πρίγκιπας Βερνάρδος και περιλαμβάνουν και τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν, ο οποίος έδωσε τις ευλογίες του για την δημιουργία του ελιτίστικου αυτού κλαμπ, που θα ασχολείται από τούδε και στο εξής με την παγκόσμια τάξη πραγμάτων.
Η πρώτη συνάντηση έγινε λίγο αργότερα επί προεδρίας Αϊζενχάουερ και όπως αναφέρουν αρκετοί μελετητές του θέματος, υπό την εποπτεία και την χρηματοδότηση της CIA. Μερικές από τις προσωπικότητες που θα πλαισιώσουν αυτή την πρώτη συνάντηση είναι, εκτός από τους τρεις προαναφερόμενους συνιδρυτές (Ρέτινγκερ, πρίγκιπας Βερνάρδος, Ροκφέλερ), ο διοικητής της CIA Ρόμπερτ Σμιθ, ο πρόεδρος της Unilever Πωλ Ρίλκεν, ο Τζόρτζ Μπολ πρόεδρος της έτερης πολυεθνικής εταιρίας Lehman Bros αλλά και ένας Έλληνας πολιτικός, ο Παναγιώτης Πιπινέλης.
“Ο ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ”
Ο «καταστατικός χάρτης» της Μπίλντερμπεργκ θα διαμορφωθεί ως εξής: τα μέλη της οργάνωσης συναντιούνται μια φορά τον χρόνο σε διαφορετικό κάθε φορά μέρος και συνεδριάζουν κεκλεισμένων των θυρών για τρεις μέρες. Η δομή του κλαμπ αποτελείται από τον πρόεδρο, τα μέλη της Οργανωτικής επιτροπής, τα μέλη της Συμβουλευτικής επιτροπής και τους προσκεκλημένους, που διαφέρουν από χρονιά σε χρονιά. Τα μέσα ενημέρωσης απουσιάζουν πλήρως από την συνάντηση, με εξαίρεση κάποιους ελάχιστους εκδότες ή δημοσιογράφους που καλούνται να παρακολουθήσουν την συνάντηση επιλεκτικά και υπό τον όρο ότι δεν θα διαρρεύσουν τα όσα συζητούνται. Ο ίδιος όρκος σιωπής δεσμεύει και όλους του υπόλοιπους συμμετέχοντες. Σύμφωνα με μια από τις ελάχιστες ανακοινώσεις της Λέσχης, που παρουσιάστηκε το 1989 «η λέσχη αναπτύχθηκε λόγω του ενδιαφέροντος πολλών ηγετικών προσωπικοτήτων και από τις δυο πλευρές του ατλαντικού για μια πιο στενή συνεργασία της δυτικής Ευρώπης και της βόρειας Αμερικής σε θέματα υψίστης σημασίας. Έγινε φανερό ότι οι τακτές εμπιστευτικές συζητήσεις θα βοηθούσαν στην καλύτερη κατανόηση των διαφόρων ζητημάτων κατά τη δύσκολη μεταπολεμική περίοδο». Σύμφωνα με το σκεπτικό των διοργανωτών της ετήσιας συνάντησης της Μπίλντερμπεργκ, η μυστικότητα και η απουσία δημοσιότητας γύρω από αυτά που συζητιούνται, βοηθά τους προσκεκλημένους να εκφράζονται χωρίς φόβο και δισταγμό και να διατυπώνουν ελεύθερα τις απόψεις τους χωρίς τυχόν παρενέργειες, αφού πολλοί από αυτούς αντιπροσωπεύουν μεγάλα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα.
Η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ δεν αλλάζει συχνά πρόεδρο, καθώς όπως φαίνεται δεν είναι ένας οργανισμός που λειτουργεί με δημοκρατικές διαδικασίες αλλά προσομοιάζει περισσότερο με ένα Τάγμα πιστών, που διοικείται περισσότερο με εθιμικούς κανόνες. Τα πρώτα 22 χρόνια της ύπαρξής της, όπως ήδη αναφέραμε, τα ηνία της προεδρίας κατείχε ο πρίγκιπας της Ολλανδίας, ο οποίος παραιτήθηκε από το αξίωμα του το 1976, ύστερα από βαρύτατο σκάνδαλο που ξέσπασε εις βάρος του. Ο πρίγκιπας κατηγορήθηκε, ότι δωροδοκήθηκε από την πολεμική βιομηχανία Λόκχιντ Μάρτιν για την αγορά πολεμικών αεροσκαφών. Το σκάνδαλο έλαβε τέτοιες διαστάσεις, που η χρονιά εκείνη είναι η μια και μοναδική που δεν πραγματοποιήθηκε η ετήσια συνάντηση της Μπίλντερμπεργκ. Ο πρίγκιπας Βερνάρδος παρέδωσε την προεδρία στον Λόρδο Ντάγκλας Χιούμ, ο οποίος είχε διατελέσει πρωθυπουργός στην Μεγάλη Βρετανία και παρέμεινε στο «αξίωμα» για τέσσερα χρόνια. Την σκυτάλη στην προεδρία παρέλαβε το 1980 ο Γουόλτερ Σήηλ πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Το 1985 ο Σήηλ παραιτήθηκε και τον διαδέχτηκε ο Λόρδος Ρόλ, ενώ το 1989 ανέλαβε ο πρώην γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Λόρδος Κάρινγκτον. Ο Κάρινγκτον διατήρησε την θέση του μέχρι το 2000, όταν διορίστηκε πρόεδρος ο Βισκάουντ Ετιέν Ντ’αβινιόν, πρόεδρος του οικονομικού κολοσσού Societe Generale de Belgique.
ΜΙΑ ΣΚΙΩΔΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ;
Αυτό όμως που δίνει πραγματικά μυθικές διαστάσεις στην Μπίλντερμπεργκ δεν είναι ούτε η μυστικοπαθής στάση της, ούτε η δομή της, ούτε καν η θεματολογία της που κατά καιρούς έχει γενικόλογα ανακοινωθεί ή έχει διαρρεύσει. Αυτό που κάνεις αρκετούς να εικάζουν, πως πρόκειται για μια παγκόσμια άτυπη κυβέρνηση είναι οι προσωπικότητες που έχουν συμμετάσχει κατά διαστήματα στις συναντήσεις. Ο Χένρυ Κίσσιγκερ, ο Ρομάνο Πρόντι, ο διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Στάνλευ Φίσερ, ο Τζέημς Γούλφενσον πρώην πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας και ο νυν Πωλ Γούλφοβιτς, σειρά προέδρων ευρωπαϊκών και αμερικανικών τραπεζών, οι γενικοί γραμματείς του ΝΑΤΟ Χαβιέ Σολάνα και Τζορτζ Ρομπερτσον, ο πρώην πρόεδρος της Φιατ Τζιοβάνι Ανιέλι, η Βασίλισσα της Ολλανδίας Βεατρίκη, ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Βαλερί Ζισκαρ ντ’Εστέν, ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ο Ρίτσαρντ Περλ, ο Μάικλ Λεντίν και βέβαια σειρά εν ενεργεία υπουργών, πρεσβευτών, προέδρων κομμάτων και παραγόντων της πολιτικής και οικονομικής ζωής. Τα μέλη της Λέσχης είναι περίπου 130 με μια αναλογία που κατά τα 2/3 προέρχονται από την Ευρώπη και κατά το 1/3 από την βόρεια Αμερική.
Όμως η συνωμοσιολογία γύρω από την Μπίλντερμπεργκ και το σενάριο ότι αποτελεί ένα άτυπο ιερατείο, ενισχύεται και από μια σειρά γεγονότων που θα μπορούσαν να θεωρηθούν μεν τυχαία, αλλά σε συνδυασμό με σειρά γεγονότων γίνονται εξαιρετικά ύποπτα. Αρκετοί πολιτικοί που αργότερα ανέλαβαν υψηλά αξιώματα στην χώρα τους, είχαν προσκληθεί στην Μπίλντερμπεργκ όταν ακόμη ήταν άσημοι. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν ο Μπιλ Κλίντον, ο Τζορτζ Μπους ο νεώτερος, ο Τόνυ Μπλερ, αλλά και ο Λιονέλ Ζοσπέν. Σύμφωνα με την άποψη που θεωρεί την Λέσχη Μπίλντερμπεργκ μια «σκιώδη παγκόσμια κυβέρνηση», οι ανερχόμενοι πολιτικοί περνούν από ένα είδος crash test, σε μια από τις συναντήσεις που προηγούνται της εκλογής τους. Μάλιστα αρκετοί ισχυρίζονται, πως στην Λέσχη παίρνονται αποφάσεις για σημαντικά θέματα όπως ο πόλεμος στο Ιράκ, ο πόλεμος στην Βοσνία, ενώ πιστεύουν πως αρκετές διεθνείς εξελίξεις κρίθηκαν σε αυτήν την συνάντηση. Ένα ακόμη επιβαρυντικό στοιχείο είναι, ότι οι συνεδριάσεις γίνονται πάντα δυο εβδομάδες πριν την συνάντηση των G8, των οχτώ δηλαδή πλουσιότερων χωρών του πλανήτη, που δίνει την εικόνα ότι υπάρχει κάποια διασύνδεση.
Σχετικά τα όσα λέγονται για την Μπίλντερμπεργκ ο Βρετανός δημοσιογράφος Τόνι Γκόσλινγκ, που ασχολείται με το θέμα, σε παλαιότερη σχετική ερώτηση της Ελληνικής Υπηρεσία του BBC για το ρόλο της Λέσχης είπε: “Λένε ότι δεν λαμβάνονται συγκεκριμένες και δεσμευτικές αποφάσεις στους κόλπους της Λέσχης, αλλά αυτό είναι ολίγον παραπλανητικό. Στη σύνοδο Μπίλντερμπεργκ διαμορφώνεται από ένα πολύ περιορισμένο αριθμό ανθρώπων μια συναίνεση - ένα κονσένσους για το ποιες είναι οι προτεραιότητες που θα πρέπει να απασχολήσουν τον κόσμο μας τα επόμενα χρόνια, σε οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο”. Και όπως είχε επισημάνει ο αρχισυντάκτης της βρετανικής εφημερίδας Ομπζέρβερ, Γουίλ Χάτον, όταν του δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχει ως ομιλητής σε μια σύνοδο τη δεκαετία του '90, “η περιορισμένη κατά τη γνώμη μου συναίνεση που εξυφαίνεται στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, αποτελεί τη βάση για τη λήψη αποφάσεων σε θέματα όπως οι ρυθμοί της παγκοσμιοποίησης και ο στρατιωτικός έλεγχος της Μέσης Ανατολής”.
Μερικοί ακόμη πιο τολμηροί μελετητές της Λέσχης διατυπώνουν την άποψη, ότι η Μπίλντερμπεργκ διασυνδέεται και με οργανώσεις όπως η Τριμερής Επιτροπή, μια διεθνής οργάνωση μεταξύ Ευρώπης, ΗΠΑ και Ιαπωνίας η οποία δημιουργήθηκε το 1973 και θεωρείται παρακλάδι της Μπίλντερμπεργκ, καθώς αρκετά από τα σημαίνοντα μέλη της όπως ο Ροκφέλερ πρωτοστάτησαν στην συγκρότηση της. Άλλη κάνουν λόγο για διασύνδεση της Μπίλντερμπεργκ με μια οργάνωση με την ονομασία CFR, η οποία δημιουργήθηκε το 1921 από μια ομάδα μεγαλοτραπεζιτών και μεγαλοεπιχειρηματιών. Και σε αυτή την οργάνωση πρωταγωνιστεί το όνομα του Ροκφέλερ. Όλες αυτές οι οργανώσεις, σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, έχουν σαν απώτερο στόχο την δημιουργία μιας παγκόσμια κυβέρνησης, που διαμοιράζεται σε τρεις πόλους μεταξύ των ΗΠΑ, της Ευρώπης και της Ιαπωνίας και που στόχου έχουν τον απόλυτο έλεγχο των εθνών και τον πόρων στον πλανήτη.
Η Ελληνική παρουσία στην Λέσχη Μπίλντερμπεργκ αν και περιορισμένη δεν λείπει ποτέ από τις λίστες των συμμετεχόντων είτε με κάποια μόνιμα μέλη όπως ο Κώστας Καρράς πρόεδρος του ομίλου επιχειρήσεων Καρράς, ή ο Γιώργος Δαυίδ πρόεδρος της Coca Cola Ελλάδας είτε με σημαντικά πρόσωπα της ελληνικής πολιτικής και οικονομικής ζωής που εναλλάσσονται κάθε χρόνο. Η μια και μοναδική φορά που διοργανώθηκε συνάντηση της Λέσχης στην χώρα μας ήταν το 1993 στον Αστέρα Βουλιαγμένης. Η συνάντηση διοργανώθηκε επί πρωθυπουργίας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και τότε ήταν μια από τις ελάχιστες φορές που η Ελλάδα συμμετείχε στην συνάντηση με περισσότερα μέλη.
Αρκετά μέλη της Μπίλντερμπεργκ έχουν υπερασπίσει κατά καιρούς την Λέσχη, λέγοντας ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα άτυπο διεθνές φόρουμ, όπου διατυπώνονται σημαντικές απόψεις, με μοναδικό σκοπό τους να προωθήσουν τον διάλογο και την συνεργασία στην διεθνή κοινότητα. Ωστόσο, το ερώτημα που παραμένει είναι, γιατί όλη αυτή η τόσο ενδιαφέρουσα διαδικασία γίνεται με τέτοια μυστικότητα; Το επιχείρημα της ελεύθερης διατύπωσης απόψεων από πλευράς των σημαινόντων προσκεκλημένων δεν επαρκεί, σε μια εποχή μάλιστα που ο δυτικός κόσμος υπερθεματίζει για τις δημοκρατικές αρχές. Μια από τις βασικές αρχές της δημοκρατίας είναι ο δημόσιος ανοιχτός διάλογος κι από όσο γνωρίζουμε ιστορικά, η δημοκρατία δεν προστατεύεται πίσω από κλειστές πόρτες. Πόσο μάλλον όταν αυτός ο διάλογος διενεργείται από επίσημους φορείς της εξουσίας αλλά και από σημαντικούς παράγοντες της κοινωνίας. Στην περίπτωση της Μπίλντερμπεργκ οι πολιτικοί που συμμετέχουν, δεν έχουν καν το δικαίωμα να ενημερώσουν τα τοπικά κοινοβούλια, για όσα συζητήθηκαν. Οι συνεδριάσεις μπορεί να είναι πράγματι τόσο αθώες όσο διατείνονται οι κατά καιρούς συμμετέχοντες, αλλά η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει μόνο να είναι τίμια πρέπει και να φαίνεται. Υπό τέτοιες συνθήκες και σε συνδυασμό με τα όσα έχουν γραφτεί κατά καιρούς αλλά και σε συνδυασμό θα έλεγε κανείς με τις σατανικές συμπτώσεις μεταξύ προσώπων και καταστάσεων που συνδέονται με την Μπίλντερμπεργκ, δικαίως αρκετοί αμφισβητούν τον ρόλο της και αντιμετωπίζουν την οργάνωση με καχυποψία. Σήμερα σε μια εποχή που η τεχνολογία της παγκοσμιοποίησης και η διάχυση της πληροφορίας φτάνει σε κάθε σημείο του πλανήτη κι ενώ οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι του Ατλαντικού μπλοκ απαιτούν την «άρση» του ιδιωτικού βίου κάθε πολίτη, είναι το λιγότερο ζήτημα ηθικής τάξης και πολιτικής δεοντολογίας οι μεγάλοι αυτού του κόσμου να συζητούν με διαφάνεια και ειλικρίνεια και να μας ενημερώνουν για τις όποιες αποφάσεις του. Μόνο τότε οι απλοί πολίτες θα αισθανθούν ασφάλεια και εμπιστοσύνη για όποια συζήτηση γίνεται στις πολυτελείς αίθουσες συνεδριάσεων και μόνο τότε θα προωθηθεί η δημοκρατία που ευαγγελίζονται διάφοροι.
ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΣΤΗΝ ΜΠΙΛΝΤΕΡΜΠΕΡΓΚ
Κώστας Καρράς – Διευθυντής εταιρειών Πόρτο Καρράς
Γεώργιος Δαυίδ – Πρόεδρος της 3Ε
Ανδρέας Ανδριανόπουλος – Βουλευτής
Στέλιος Αργυρός – Πρόεδρος Ομοσπονδίας Ελληνικών Βιομηχανιών
Γεράσιμος Αρσένης – Πρώην Υπουργός
Γιάννης Κωστόπουλος – Πρόεδρος Τράπεζας Πίστεως
Θόδωρος Κουλουμπής – Πρ. Ινστιτούτου Ελλ. Εξωτερικής Πολιτικής
Νικηφόρος Διαμαντούρος - Εθνικός OMBUDSMAN
Γρηγόριος Χατζηελευθεριάδης – Αντιπρόεδρος εταιρείας ELETSON
Κώστας Καραμανλής – Πρωθυπουργός
Γιάννος Κρανιδιώτης – Πρώην αναπληρωτής υπουργός
Γεώργιος Λιβανός – Εφοπλιστής
Γιάννης Λύρας– Αντιπρόεδρος Ελλήνων Εφοπλιστών
Στέφανος Μάνος – Πρώην υπουργός
Κωνσταντίνος Μητσοτάκης – πρώην πρωθυπουργός
Θεόδωρος Πάγκαλος – Πρώην υπουργός
Μιχάλης Παπακωνταντίνου – Πρώην υπουργός
Παπαλεξόπουλος Θεόδωρος – Αναπληρωτής πρόεδρος ΤΙΤΑΝ ΑΕ
Παπανδρέου Γεώργιος – Αρχηγός ΠΑΣΟΚ
Παπαχελάς Αλέξης - Δημοσιογράφος
Μιχαήλ Περατικός – Πρόεδρος PEGASUS OCEAN SERVICES
Σαμαράς Αντώνιος – Πρώην υπουργός
Λουκάς Τσούκαλης - Καθηγητής
Θάνος Βερεμής – Καθηγητής
Θεμιστοκλής Βώκος– Πρόεδρος SEATRADE ORGANISATION
Μίνως Ζομπανάκης – Πρόεδρος Διεθνούς Μελέτηες κι Εκτίμησης
Ντόρα Μπακογιάννη – Δήμαρχος Αθηνών
Άννα Διαμαντοπούλου – Βουλευτής ΠΑΣΟΚ
Γιάγκος Πεσματζόγλου -τακτικό μέλος της Λέσχης
Κυριάκος Μητσοτάκης. Αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας
ΠΗΓΗ: iskra.gr
