Γιώργος X. Παπασωτηρίου
Το αίτημα «Παραιτηθείτε» δεν είναι άμεσο, καθώς παραπέμπει σε άλλα αιτήματα.
Απευθύνει δηλαδή το «Παραιτηθείτε» προς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά δεν αποφαίνεται για την ταυτότητα των αιτούντων, δεν λέει ποιοί εκφέρουν το αίτημα. Η σκόπιμη σύγχυση εντείνεται ακόμη...
περισσότερο, από το γεγονός ότι το αίτημα «Παραιτηθείτε» συνεχίζει να αποκρύπτει την ταυτότητα των αιτούντων, καθώς αποκρύπτει και τα συγκεκριμένα πολιτικά αιτήματά τους.
Κι αυτό γιατί το αίτημα «Παραιτηθείτε…» για να είναι πολιτικά σαφές, θα πρέπει να συμπληρώνεται από το «…για να ή για να μη…» κάνετε αυτό ή το άλλο. Ποια είναι αυτά τα «για να, ή για να μη», τα άμεσα δηλαδή αιτήματα, για τα οποία θα διαδηλώσουν αύριο οι «Παραιτηθείτε»; Η σύγχυση, η θολότητα και η ασάφεια, τελικά, αποβλέπουν στην απόκρυψη των πραγματικών κομματικών υποκινητών. Ακόμα χειρότερα, ο ισχυρισμός ότι πρόκειται για πρωτοβουλία των «από τα κάτω», μια λαϊκή δηλαδή κίνηση, συνιστά όχι απλώς ψεύδος, αλλά και χονδροειδέστατο λαϊκισμό που αγγίζει τα όρια του φαιού.
Γιατί είναι λαϊκισμός ο πολιτικός τρόπος του ομιλείν και πράττειν στους δημόσιους χώρους, χωρίς να σκέφτεσαι και να έχεις σκοπό το διάλογο, χωρίς να επιχειρηματολογείς, αλλά απλώς να συνθηματολογείς, χρησιμοποιώντας εκφράσεις κλισέ, ευφημισμούς, παραμύθια και λέξεις που δεν έχουν ως στόχο το διάλογο αλλά τον πόλεμο και την ηθική ή ψυχολογική εξόντωση του αντιπάλου. Ο λαϊκισμός υπ’ αυτή την έννοια είναι μια μορφή βίας, της λεκτικής βίας, που μπορεί να κλιμακωθεί στη μη λεκτική.
Εντέλει, πως μπορούμε να διαγνώσουμε την ταυτότητα των «παραιτηθείτε»; Μα μέσω των φίλων τους. «Πες μου ποιους έχεις φίλους, να σου πω ποιος είσαι». Δεν είναι, λοιπόν, απορίας άξιο, εκείνοι (αρθρογράφοι, αναλυτές, συστημικά μέσα ενημέρωσης, το κατεστημένο εν γένει) που χθες έψεγαν παντοιοτρόπως την ανυπακοή των αγανακτισμένων του Συντάγματος, των διοδίων, των αγροτών, σήμερα είναι οι «μεγάλοι φίλοι» τους. Αυτοί που χθες έκρυβαν την φτώχεια και την ανεργία, αυτοί για τους οποίους η Ελλάδα έβγαινε κάθε τρεις μήνες στις «αγορές», οι κήνσορες της μη αισθητικής των πουκαμίσων χωρίς λαιμοδέτη, ανακάλυψαν αίφνης τα χαμόσπιτα και την εξαθλίωση στο Πέραμα και στο Περιστέρι. Υποκρισία, ευφημισμοί, φαιός λαϊκισμός, που βρίσκουν έδαφος στην αδυναμία της κυβέρνησης να ανταποκριθεί στις υποσχέσεις της, αλλά και στις υπαναχωρήσεις εξαιτίας της μέγγενης που σφίγγουν συνεχώς οι δανειστές.
Αλλά εδώ δεν φταίνε μόνο οι «πάνω» αλλά και οι «κάτω». Η μεγάλη διαφθορά των «πάνω» συνοδεύεται από τη μικρή διαφθορά των «κάτω». Έτσι διαμορφώνεται η συνενοχή και οι κοινές αντιλήψεις των «κάτω» και των «πάνω». Γιατί αν οι κουλάκοι δεν σκέφτονταν όπως τα αφεντικά τους, η εξουσία των δεύτερων θα ανατρέπονταν αυτοστιγμεί, έλεγε ο Τολστόι. Άρα, δεν αρκεί σε μία κυβέρνηση των «κάτω» να ανατρέψει το εξαρτημένο, μεγαλο-αστικό κατεστημένο, αλλά οφείλει να αλλάξει και την επικρατούσα Συμβολική Τάξη, δηλαδή τον τρόπο που σκέφτονται, μιλάνε, πράττουν οι «κάτω», τους οποίους υποτίθεται ότι εκφράζει. Διαφορετικά, οι "κάτω" θα στραφούν εναντίον των ίδιων τους των συμφερόντων!
Είναι εύκολο, όμως, να αλλάξουν τα μυαλά των ανθρώπων;
Εδώ χρειάζεται μία ιδεολογική επανάσταση, ένα όραμα που να σαγηνεύει και να κινητοποιεί τους ανθρώπους, χρειάζεται ένας νέος πολιτισμός, μια νέα κουλτούρα της καθημερινότητας και των κοινωνικών σχέσεων, μια νέα ανεκτικότητα, ένας άλλος λόγος, σεβασμού στον Άλλο και στο διαφορετικό.
Ένας τέτοιος πολιτισμός παράγει ευγένεια και πραγματική δημοκρατία σε όλες τις σχέσεις. Πρωτίστως, παράγει αυτοσυνειδησία, έτσι ώστε να μη στρέφεται κάποιος ακόμη και εναντίον του εαυτού του.
ΠΗΓΗ: artinews.gr
