Του Αλέξανδρου Ζέρβα
«Ποτέ μην τα βάζεις μ' έναν ηλίθιο. Θα πέσεις στο επίπεδο του και θα σε κατατροπώσει λόγω πείρας» είχε πει ο Mark Twain.
Σε αυτή τη βάση θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον, να διαπιστώναμε την άποψη του Αμερικάνου συγγραφέα, σχετικά με τον τρόπο που μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το...
σημερινό σύστημα διαπλοκής, χωρίς να δίνει την αίσθηση πως έχει βυθιστεί στον ίδιο βούρκο με τους πάσης φύσεως εκπροσώπους του. Κι είναι δεδομένο πως αυτοί έχουν τεράστια πείρα στο να κάνουν το «άσπρο-μαύρο».
Η τελευταία γραμμή άμυνας Ψυχάρη
Κακά τα ψέματα, η δημόσια συζήτηση είχε απωλέσει τα μεγαλύτερα αποθέματα σοβαρότητας, πολύ πριν μας προκύψουν οι κάθε ράτσας γάτες. Το ξεθάψιμο όμως εκ μέρους του «συστήματος Ψυχάρη» διαφόρων πτυχών σχετικά με τις επαφές του Αλέξη Τσίπρα με τον ίδιο τον εκδότη αλλά κι άλλα στελέχη του ΔΟΛ αποδεικνύει ότι, μπροστά στο φάσμα της κατάρρευσης, στόχος είναι πλέον «να μη μείνει τίποτα όρθιο». Πρωταρχικός στόχος σε αυτήν τη στρατηγική της ισοπέδωσης είναι να προκύψει η εικόνα παρασκηνιακής συνδιαλλαγής. Το κατά πόσο αληθεύουν οι εν λόγω ισχυρισμοί δείχνει άλλωστε να έχει ελάχιστη σημασία για ένα κομμάτι του πολιτικού αλλά και του υπόλοιπου μιντιακού συστήματος. Οι γάτες να είναι καλά...
Το μετέωρο βήμα πάταξης της διαπλοκής
Από την άλλη, η εξέλιξη αυτή καταδεικνύει και το λανθασμένο τρόπο με τον οποίο επέλεξε να διαχειριστεί ένα ακόμη σοβαρό ζήτημα η κυβέρνηση Τσίπρα. Ίσως βέβαια να θεώρησαν στο κυβερνητικό επιτελείο πως δεν είχαν άλλη επιλογή, καθώς μετά την μνημονιακή συνθηκολόγηση του καλοκαιριού έπρεπε να βγάλουν κάποιο «λαγό απ’ το καπέλο» εν όψει και των εκλογών της 20ης Σεπτέμβρη. Ίσως μάλιστα η προοπτική διαπόμπευσης κάθε Ψυχάρη, κάθε Πρετεντέρη και κάθε Πορτοσάλτε να φάνταζε ως το ιδανικό success story, για ένα κόμμα το οποίο είχε πολύ πρόσφατα ακυρώσει όλη την πολιτική αφήγηση, που το οδήγησε στην εξουσία.
Παρ’ όλα αυτά, τα κενά ακόμη και στο καινούργιο αφήγημα είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού. Κανείς δεν εξηγεί δηλαδή με πειστικό τρόπο, το λόγο για τον οποίο δεν μπαίνουν στο μικροσκόπιο οι τράπεζες, που ήλεγχαν τη ροή του χρήματος σε αυτό το αμαρτωλό τρίγωνο της διαπλοκής. Όπως επίσης κανείς δε διασφαλίζει πως στο μέλλον αυτές δε θα λειτουργήσουν με ανάλογο τρόπο (ας μην ξεχνάμε πως έχουν φύγει τελείως από τον έλεγχο του ελληνικού κράτους). Εν τέλει και με αυτά τα δεδομένα, ποιο είναι το πλαίσιο που διασφαλίζει πως οι νέοι καναλάρχες δε θα λειτουργήσουν ως «χαλίφης στη θέση του χαλίφη»;
Δυστυχώς για τον Αλέξη Τσίπρα και το επιτελείο του αποδεικνύεται στην πράξη, πως η μάχη εναντίον ενός τόσο φαύλου συστήματος δε δίνεται μέσα από τα τηλεοπτικά παράθυρα. Όπως αποδεικνύεται και πως δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως επικοινωνιακό αντίβαρο για αλλαγή της ατζέντας, κάθε φορά που η κοινωνική πραγματικότητα φαντάζει πιο «στριμωγμένη».
Γιατί, σε τελική ανάλυση, με αυτό τον τρόπο παίζει στο γήπεδο του φερόμενου ως αντιπάλου. Επόμενο είναι λοιπόν, γάτες Ιμαλαϊων να περιφέρονται ως «μάρτυρες ανίερων συμμαχιών», θύτες βαρύτατων οικονομικών εγκλημάτων να εμφανίζονται ως θύματα πολιτικών διώξεων και κεντρικό θέμα συζήτησης να είναι τα μποτάκια της Μενεγάκη, την ίδια στιγμή που πάει να βγει λάδι μέχρι κι ο Χριστοφοράκος.
Μη νομίζετε, δε θέλει και πολύ, για να δοθεί η εντύπωση, πως σε αυτό το βούρκο τελικά κολυμπάνε όλοι.
