Του Βαγγέλη Δεληπέτρου*
Η ΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΤΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ... ΑΠΕΞΩ, ΡΙΧΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΦΥΛΛΟ ΣΥΚΗΣ ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΓΥΜΝΗ ΤΗΝ ΕΕ
Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι του εκτυπωτή που...
ξέρναγε τις σελίδες με τα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ για το προσφυγικό, που (για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους) δεν ήταν για το προσφυγικό αλλά για τον έλεγχο των "μεταναστευτικών ροών" και η Αυστρία αποφάσισε, να καταδείξει, τι ακριβώς σημαίνει σήμερα "ευρωπαϊκή ενότητα".
Τι κι αν η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε, τα όποια συγκεκριμένα μέτρα να ληφθούν στην επόμενη Σύνοδο, στις 5 Μαρτίου, με τη συμμετοχή της Τουρκίας; Η αυστριακή κυβέρνηση, μια τυπική συγκυβέρνηση του "δημοκρατικού ευρωπαϊκού τόξου", με τη συμμετοχή σοσιαλδημοκρατών και "λαϊκών", θέλοντας να σιγουρέψει, ότι οι φράχτες θα υψωθούν και τα σύνορα θα κλείσουν αφήνοντας την Ελλάδα απέξω, συγκαλεί Διάσκεψη των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων.
Βέβαια, επειδή ανέκαθεν η Ελλάδα ήταν Ευρώπη και ουδεμία σχέση έχει με τα Βαλκάνια, όπως καλά γνωρίζουν και όλοι οι συντοπίτες μας, που αγνοούν τον Εγγονόπουλο και το "Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε" και "Μένουνε Ευρώπη", η ευρωπαϊκή κυβέρνηση της Αυστρίας αποφάσισε, ότι δεν υπάρχει λόγος να συμμετάσχει η χώρα μας στη Διάσκεψη.
Μετά, οι καθαροί Ευρωπαίοι, που έχουν τη διακυβέρνηση στην Αυστρία, αποφάσισαν, να μας κάνουν να ξεχάσουμε και την όποια γεωγραφία διδαχτήκαμε στο δημοτικό! Έτσι, έκριναν, ότι στα Δυτικά Βαλκάνια ανήκει και η... Βουλγαρία, ανοίγοντας, την ώρα που κλείνουν τους δρόμους της προσφυγιάς, νέους δρόμους στην γεωπολιτική.
Στο μέλλον, λοιπόν, με την Ευρώπη που οικοδομούν αυτές οι αποφάσεις, μπορεί να γίνονται διασκέψεις των χωρών που είναι στα Ανατολικά Βαλκάνια με τη συμμετοχή του... Αζερμπαϊτζάν, διασκέψεις των Βορείων Βαλκανίων με τη συμμετοχή της... Ουκρανίας, ίσως ακόμα και συναντήσεις των χωρών των Νοτίων Βαλκανίων, με τη συμμετοχή της Λιβύης ή της Αγκόλας αλλά όχι της Ελλάδας. Το βασικό, όπως θα έλεγαν οι ευρωπαϊστές πολιτικοί, εάν δεν κρύβονταν πίσω από το δάχτυλό τους, είναι να γίνεται η "δουλειά".
Στο κάτω κάτω, εάν υπάρξει ένα κόστος θα το αναλάβει η... Ελλάδα, η οποία εμφανίζει εντυπωσιακή ανθεκτικότητα: κατάπιε αμάσητα τρία ολόκληρα μνημόνια και ετοιμάζεται για το τέταρτο, επειδή ακριβώς συμμετέχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση των πολιτιστικών αξιών, των δημοκρατικών κεκτημένων, του Διαφωτισμού και της αλληλεγγύης.
Το κρίσιμο ερώτημα, βέβαια, είναι, εάν υπήρξε στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία έστω και μια περίπτωση που η Αυστρία να πήρε οποιαδήποτε πρωτοβουλία χωρίς, υπόγεια έστω, να έχει ανάψει πράσινο φως η Γερμανία. Δεν μπορούμε, δηλαδή, να ξεχνάμε, ότι, όλες τις τελευταίες δεκαετίες, η Αυστρία δεν είναι παρά ένας "πρόξενος" της γερμανικής πολιτικής στα Βαλκάνια, η χώρα δηλαδή που κάνει τις επαφές και τις... διασκέψεις στην περιοχή μας, όταν η μεγάλη της φίλη δεν θέλει να εμφανιστεί επισήμως.
Άλλωστε, όλα ξεκίνησαν πριν από μερικούς μήνες από τη Γερμανία, που σήμερα παριστάνει, ότι δεν γνωρίζει τίποτα για τον φόνο. Γιατί ήταν η Γερμανία που έθεσε "προσωρινά", το περασμένο φθινόπωρο, εκτός ισχύος τη Συνθήκη Σένγκεν, επαναφέροντας τους ελέγχους στα σύνορά της με την Αυστρία. Και ήταν ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών Τόμας Ντε Μεζιέρ που έθεσε το πλαίσιο, όλων αυτών των κινήσεων που βλέπουμε να ξεδιπλώνονται σήμερα, δηλώνοντας ότι "στόχος είναι περιοριστεί το κύμα προσφύγων" και "να αποκατασταθεί η συντεταγμένη διαδικασία".
Και αυτό το πλαίσιο διατυπώθηκε ρητώς και στην προχτεσινή απόφαση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, έστω κι αν εδώ οι αρμόδιοι παράγοντες έκαναν διακομματικά, ότι δεν το έβλεπαν. Όπως λοιπόν αναφέρεται στα συμπεράσματα της Συνόδου, «η συνεχής μη ομαλή μεταναστευτική ροή πάνω στο βαλκανικό διάδρομο, παραμένει παράγοντας βαθιάς ανησυχίας, που απαιτεί επιπλέον δράση και τερματισμό της προσέγγισης ανεξέλεγκτης διάβασης».
Αυτές τις "επιπλέον δράσεις" φέρνουν πιο κοντά οι κινήσεις της αυστριακής κυβέρνησης, μαζεύοντας τα... σύρματα για τους νέους φράχτες, που θα στηθούν και αυτοί πάνω στις πλάτες μας.
*Πηγή: News247.gr. Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας
