Του Νίκου Μπογιόπουλου
Η 25η Δεκέμβρη που πέρασε ήταν «επέτειος». Στις 25 Δεκέμβρη 1991 η κόκκινη σημαία έπαψε να κυματίζει στο Κρεμλίνο μετά από 74 χρόνια. Με εκείνον τον συμβολικό όσο και δραματικό τρόπο σηματοδοτήθηκε το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης, του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους στον κόσμο.
Εκατομμύρια άνθρωποι σε κάθε σημείο της Γης, ανεξάρτητα από πολιτική και ιδεολογική τοποθέτηση, άρχισαν από πρώτη εκείνη στιγμή, να αναμετρώνται με τη σκέψη των απωλειών που θα μπορούσε να επέλθει από αυτή την εξέλιξη.
Η πραγματικότητα που ακολούθησε, ξεπέρασε ακόμα και την πιο δυσοίωνη φαντασία.
Υπήρχαν όμως και οι άλλοι. Εκείνοι που στη θέση της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών έστησαν την δική τους λέσχη της… «ΕΣΣΔ»: Τη λέσχη της «Ένωσης Σαχλαμάρας Σπουδαιοφανών Δοκησίσοφων», που κάθε χρόνο τέτοια μέρα πρωτοστατεί σ’ ένα τρελό πανηγύρι «δημοκρατίας», «ελευθερίας» και «ευημερίας», πάνω στα «ερείπια του σιδηρού παραπετάσματος»…
Τέτοιας ποιότητας ήταν και είναι οι «αναλύσεις» τους που - δικαίως - έχουν κερδίσει μια περίλαμπρη θέση στο κλαμπ του «επιστημονικού κομπογιαννιτισμού», καθώς συνιστούν χαρακτηριστικό δείγμα, του υβριδίου της γελοιότητας που μπορεί να προκύψει από την σύζευξη του πρωτόγονου αντικομμουνισμού με την ιδεολογική τύφλωση.
Οι τελάληδες του ψεύδους και της απάτης συνεχίζουν το ίδιο τροπάρι ακόμα και όταν πια η ίδια η ζωή διέψευσε με τον πιο παταγώδη τρόπο τις θεωρίες τους.
Ακόμα και δυο δεκαετίες μετά την πτώση της ΕΣΣΔ διαβάζουμε και ακούμε απίθανα επινίκια. Έχω υπόψη μου ένα άρθρο, που γράφτηκε σχετικά πρόσφατα. Φέρει την υπογραφή του καθηγητή και γνωστού θεράποντα της ορθής σκέψης, του κ.Μαραντζίδη. Δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» (26/8/2012) και για να πάρετε μια γεύση, μεταφέρω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
«Αν κάτι εντυπωσιάζει πραγματικά τα τελευταία χρόνια είναι πως ο μετακομμουνιστικός κόσμος, οι χώρες δηλαδή που εξήλθαν ή εξέρχονται από τον κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό, σημαδεύουν όλο και περισσότερο με την παρουσία τους τις διεθνείς εξελίξεις. Περίπου το ένα τρίτο του πλανήτη, που μέχρι πρότινος βρισκόταν στο περιθώριο, τώρα καταλαμβάνει νέα θέση. Η κατάρρευση του κομμουνισμού σε συνδυασμό με την παγκοσμιοποίηση έφερε τους πληθυσμούς των χωρών αυτών στο προσκήνιο της παγκόσμιας σκηνής (...) Τελικά, από μια παράξενη ειρωνεία της ιστορίας, είναι ο καπιταλισμός που απελευθέρωσε εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους από τις αλυσίδες τους (...) Οι μετακομμουνιστικές δημοκρατίες της ανατολικής Ευρώπης κατάφεραν μέσα σε είκοσι χρόνια κάτι εντυπωσιακό και ίσως πρωτοφανές στη σύγχρονη Ιστορία: τη διπλή μετάβαση, δηλαδή, την οικοδόμηση μιας οικονομίας της αγοράς, πλαισιωμένης ταυτόχρονα από δημοκρατικούς πολιτικούς θεσμούς»...
Αφού, λοιπόν, παρακάμψουμε το γεγονός της φτώχειας και της λεηλασίας που υπέστησαν αυτές οι χώρες με το πέρασμά τους στον παράδεισο της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, αφού κλείσουμε τα μάτια στον περικυκλωμένο από τις φλόγες του πολέμου μεταψυχροπολεμικό κόσμο της «ειρήνης», αφού προσπεράσουμε το ντελίριο δημοκρατίας που θριαμβεύει με σημαιοφόρους τους ναζί, τους φασίστες και τους ακροδεξιούς από Ουκρανία μέχρι Τσεχία κι από Ουγγαρία και Πολωνία μέχρι Βαλτικές χώρες, ας έρθουμε να δούμε τώρα, στα 25 σχεδόν χρόνια μετά, το είδος της «εντυπωσιακής μετάβασης» για την οποία πανηγυρίζουν οι «σοφοί» πέριξ των καθεστωτικών σαλονιών.
Μια πρόχειρη κωδικοποίηση των στοιχείων είναι αρκετή, για να διαπιστώσουμε, πώς μετριέται η «ελευθερία» και η «δημοκρατία» της ανατροπής που συντελέστηκε το 1991, πρώτα και κύρια στην ίδια την πρώην Σοβιετική Ένωση, στη σημερινή Ρωσία.
Στη Ρωσία, λοιπόν, εκεί όπου οι Πούτιν και Μεντβέντεφ έχουν διακηρύξει την «οριστική ρήξη» με το σοβιετικό παρελθόν και όπου (στο πλαίσιο του καπιταλιστικού παρόντος) το άθροισμα των περιουσιών των 400 πλουσιότερων «ολιγαρχών» Ρώσων φτάνει το μισό και πλέον του ΑΕΠ της χώρας, συμβαίνουν τα εξής:
1) Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ , ο πληθυσμός της Ρωσίας, λόγω της εκτίναξης της θνησιμότητας, μειώθηκε έως και 10 εκατομμύρια. Υπολογίζεται, δε, ότι η μείωση του πληθυσμού μέχρι το 2025 θα φτάσει τα 18 εκατομμύρια και μέχρι το 2050 θα έχει ξεπεράσει τα 40 εκατομμύρια.
Ήταν ο ίδιος ο Πούτιν που τον Μάρτη του 2012, σε άρθρο του στην «Komsomolskaya Pravda», ενόψει των προεδρικών εκλογών ομολογούσε, ότι «σήμερα ζουν στη Ρωσία 143 εκατομμύρια άνθρωποι, σύμφωνα με εκτιμήσεις εμπειρογνωμόνων. Αν οι παρούσες συνθήκες παραμείνουν ίδιες, το 2050 ο πληθυσμός θα είναι 107 εκατομμύρια».
Ήδη μια δεκαετία νωρίτερα η 10η Σύνοδος της Γενικής Συνέλευσης της Ακαδημίας Ιατρικών Επιστημών της Ρωσίας, δημοσίευσε τα συμπεράσματά της σε άρθρο υπό τον τίτλο… «Αργός θάνατος». Όπως σημειωνόταν «οι διαστάσεις και η άνευ προηγουμένου αύξηση της θνησιμότητας και η χειροτέρευση της υγείας του πληθυσμού της Ρωσικής Ομοσπονδίας είναι τόσο σημαντικές, που εμφανίστηκε η απειλή της εθνικής ασφάλειας της χώρας».
Το ποσοστό θνησιμότητας στη Ρωσία είναι τόσο υψηλό ώστε να συγκρίνεται με εκείνο χωρών της Αφρικής. Τα αίτια της αυξανόμενης θνησιμότητας αποδίδονται στην κατάρρευση του συστήματος Υγείας, της Πρόνοιας, στην κακή διατροφή και στην υπαγωγή των Ρώσων σε καθεστώς στρεσογόνων καταστάσεων, όπως η ανεργία.
Φυσικά στους παράγοντες μείωσης του πληθυσμού κεντρικό ρόλο παίζει η μετανάστευση. Πάνω από 300.000 Ρώσοι μεταναστεύουν κάθε χρόνο προς αναζήτηση εργασίας…
2) Σύμφωνα με τις μελέτες που ολοκληρώθηκαν στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, η γεννητικότητα στη Ρωσία από το 1987 μειώθηκε κατά 2 φορές, η θνησιμότητα αυξήθηκε κατά 1,5 φορές, ο αριθμός των θανάτων ξεπερνούσε σταθερά τον αριθμό των γεννήσεων κατά 2,5 φορές.
Στη Ρωσία η μεγάλη θνησιμότητα του ικανού για εργασία πληθυσμού από αφύσικες αιτίες είναι κατά 2,5 φορές υψηλότερη απ' ό,τι στις προηγμένες χώρες και κατά 1,5 φορές υψηλότερη απ' ό,τι στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Σε μια σειρά περιοχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας η διάρκεια ζωής των ανδρών δεν ξεπερνάει τα 55 - 56 χρόνια . Ο μέσος όρος ζωής για τον αντρικό πληθυσμό της χώρας είναι σήμερα τα 64 χρόνια. Δηλαδή το προσδόκιμο ζωής των ανδρών στη Ρωσία έχει επιστρέψει στα επίπεδα του 1961, μισό και πλέον αιώνα πίσω!
Η έντονη διαφορά στο προσδόκιμο ζωής ανάμεσα στα δύο φύλα, με το προσδόκιμο ζωής των ανδρών να είναι χαμηλότερο από των γυναικών (76,5 χρόνια) οφείλεται, σύμφωνα με κοινωνικές έρευνες στην αύξηση του φαινομένου του αλκοολισμού μετά την πτώση της ΕΣΣΔ.
3) Σύμφωνα με τους επιστήμονες γιατρούς της Ακαδημίας Ιατρικών Επιστημών της Ρωσίας «οι συνέπειες των γκορμπατσοφικο-γελτσινικο-πουτινικών μεταρρυθμίσεων οδήγησαν στο γεγονός, ότι μέσα σε 10 χρόνια (1989 - 1999) όλες οι κατηγορίες ασθενειών στη Ρωσία αυξήθηκαν κατά 15,4%».
4) Ακόμα ένας αριθμός «ελευθερίας» και «ευημερίας»: Μόνο από τη μαζική έξαρση του αλκοολισμού που σημειώθηκε μετά την ανατροπή, σε διάστημα μιας 20ετίας στη Ρωσία έχασαν τη ζωή τους πάνω από 3 εκατομμύρια άνθρωποι! Ας κάνουμε μια σύγκριση:
Στα 10χρόνια πολέμου στο Αφγανιστάν σκοτώθηκαν 12.000 στρατιωτικοί. Με άλλα λόγια, από το αλκοόλ πέθαναν στη μετασοβιετική Ρωσία κατά 250 φορές περισσότερα άτομα από τις στρατιωτικές απώλειες που είχε σε 10 χρόνια η Σοβιετική Ένωση στο Αφγανιστάν.
Επίσης:
Μόνο τη δεκαετία 1999 - 2009, όπως καταγράφεται από την υπηρεσία του ΟΗΕ, ο αριθμός των ναρκομανών αυξήθηκε κατά 60%, στη σημερινή Ρωσία υπάρχουν πάνω από 1,5 εκατομμύριο χρήστες ηρωίνης και τα κέρδη των εμπόρων ναρκωτικών ξεπερνούν ετησίως τα 75 δισ. δολάρια, αφού η Ρωσία έχει μετατραπεί στη μεγαλύτερη αγορά ηρωίνης με το 20% του παγκόσμιου εμπορίου του συγκεκριμένου «προϊόντος» να διενεργείται στο έδαφός της...
5) Τρομακτικά είναι τα στοιχεία για τη θνησιμότητα των παιδιών και μητέρων. Η θνησιμότητα των παιδιών στον πρώτο χρόνο της ζωής τους είναι έως και 2 φορές υψηλότερη απ' ό,τι στις οικονομικά αναπτυγμένες χώρες.
Ο παιδικός πληθυσμός, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2009, έχει μειωθεί τουλάχιστον κατά 12%. Η μητρική θνησιμότητα στη Ρωσία είναι κατά τουλάχιστον 5 φορές υψηλότερη απ' ό,τι στις οικονομικά αναπτυγμένες χώρες.
6) Η «σπουδαία», κατά ορισμένους, μεταβατική διαδικασία από το σοσιαλισμό στην άγρια «οικονομία της αγοράς» και στους «δημοκρατικούς πολιτικούς θεσμούς», συνοδεύτηκε, κατά την πρώτη μόνο δεκαετία, από πρωτοφανή στην ιστορία αύξηση των κοινωνικών νοσημάτων, όπως είναι η φυματίωση, η σύφιλη, η ναρκομανία, οι μολυσματικές ηπατίτιδες.
Η θνησιμότητα από φυματίωση σε σύγκριση με το 1990 αυξήθηκε κατά 2,5 φορές. Από το 1990 έως το 1997 η νοσηρότητα από σύφιλη αυξήθηκε κατά 64 φορές.
Μια ματιά στα πλαίσια των στοιχείων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας πείθει ότι στο πλαίσιο του σοβιετικού κράτους, στα πρώτα μόλις χρόνια της νεαρής Σοβιετικής Ένωσης, εξαλείφθηκαν οι μολυσματικές ασθένειες. Αυτές που αναβίωσαν στη Ρωσία ακριβώς την επόμενη μέρα από την… «απελευθέρωσή της».
7) «Έξαρση της φτώχειας στη Ρωσία» ήταν ο τίτλος με τον οποίο περιγραφόταν πριν από δυο χρόνια από τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη χώρα.
Σύμφωνα με τη ρωσική στατιστική υπηρεσία «Ροστάτ», μόνο στο πρώτο τρίμηνο του 2011 ο αριθμός των Ρώσων, τα εισοδήματα των οποίων δεν ξεπερνούσαν το ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης, αυξήθηκε κατά 2,3 εκατομμύρια.
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα στην τελευταία της έκθεση, η Ρωσία κινδυνεύει με «σημαντική αύξηση» της φτώχειας. Το ποσοστό των φτωχών που αφορά όσους ζουν με λιγότερα από 5 δολάρια την ημέρα, αναμένεται να μετρηθεί φέτος αυξημένο κατά 14,2% φέτος όπως και του χρόνου. Η νέα αύξηση της φτώχειας έρχεται να προστεθεί στην αύξηση κατά 11,2% που σημειώθηκε το 2014 έναντι της προηγούμενης χρονιάς.
Σήμερα ο αριθμός των ανθρώπων που ζούνε - επισήμως - κάτω από τα όρια της φτώχειας ανέρχεται σε τουλάχιστον 20 εκατομμύρια, που αποτελούν το 1/7 του πληθυσμού της Ρωσίας , σύμφωνα με την αρμόδια αντιπρόεδρο της ρωσικής κυβέρνησης Όλγα Γκολοντέτς.
Πέραν της Παγκόσμιας Τράπεζας, η φτώχεια στη Ρωσία είναι πολύ πιθανό να ενταθεί τα επόμενα χρόνια, όπως υποστηρίζουν ειδικοί, σύμφωνα και με το ρωσικό πρακτορείο TASS. Σύμφωνα δε με τις δηλώσεις του διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομίας της ρωσικής Ακαδημίας Ρουσλάν Γκρίνμπεργκ «μόνο το 20% του ρωσικού πληθυσμού ζει άνετα. Για το ήμισυ σχεδόν του πληθυσμού η ζωή είναι απλώς μια μάχη επιβίωσης»…
8) Πάμε τώρα στην άλλη όχθη: Σύμφωνα με την αξιολόγηση και κατάταξη των πλουσιότερων ανθρώπων της Ρωσίας, που δημοσίευσε το περιοδικό«Forbes, ο αριθμός των Ρώσων δισεκατομμυριούχων σε σχέση με το 2004 τριπλασιάστηκε και από τους 36 πήγε στους 110.
Το 2013 η αξία των περιουσιακών στοιχείων των 200 πλουσιότερων Ρώσων επιχειρηματιών ανέρχετο σε 488,3 δισ. δολάρια, δηλαδή κατά 42 δισ. δολάρια περισσότερα σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Οι, δε, 100 πλουσιότεροι εκ των πλουσίων, το 2013 διέθεταν το 25% του συνολικού ΑΕΠ της χώρας
9) Από τα μεγαλύτερα θύματα της ανατροπής στη Σοβιετική Ενωση, και όχι μόνο, ήταν τα παιδιά. Η ίδια η διευθύντρια της ΓΙΟΥΝΙΣΕΦ, η Κάρολ Μπέλαμι, είχε αναγκαστεί να παραδεχτεί, παρουσιάζοντας την έκθεση του 2004, ότι «η οικονομική ανάπτυξη (σ.σ. μετά το 1990) στην Ανατολική Ευρώπη και την πρώην ΕΣΣΔ απέκλεισε τα παιδιά».
Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία (και πάλι της ΓΙΟΥΝΙΣΕΦ), ένα στα τρία παιδιά έφτασαν στην «μετακομμουνιστική» Ρωσία να ζει κάτω των ορίων της φτώχειας. Στις ρωσικές πόλεις να κυκλοφορούν πάνω από 2 εκατομμύρια «παιδιά του δρόμου», ενώ πάνω από 700.000 παιδιά να βρίσκονται σε ιδρύματα, «παρατημένα» από τις οικογένειές τους. Και κάτι ακόμα:
Κάθε χρόνο στη μετασοβιετική Ρωσία εξαφανίζονται πάνω από 30.000 παιδιά, τα οποία είτε καταλήγουν στη «βιομηχανία» λευκής σαρκός, την παιδική πορνεία, είτε θυσιάζονται στο εμπόριο οργάνων...
Πράγματι, όλα αυτά είναι εντυπωσιακά. Εντούτοις, ποτέ δε θα γίνουν τόσο «εντυπωσιακά», όσο «εντυπωσιακή» είναι η «επιστημοσύνη» και η «αντικειμενικότητα» εκείνων που τα βαφτίζουν μετάβαση στην... «ελευθερία». Και στην… «δημοκρατία».
ΠΗΓΗ: enikos.gr
