Oι στάσεις λεωφορείων της Σοβιετικής Ένωσης θυμίζουν πολλές φορές έργα τέχνης. Πριν την ανατροπή του καθεστώτος το 1991, αρκετοί αρχιτέκτονες και καλλιτέχνες εργάστηκαν, προκειμένου η μεταφορά με τις δημόσιες συγκοινωνίες να είναι όσο το δυνατόν πιο ευχάριστη για τους πολίτες.
Ένας τομέας που δεν άφηνε μεγάλα περιθώρια ιδεολογικής αντιπαράθεσης με το κράτος, άφηνε και πολύ μεγαλύτερα περιθώρια ελευθερίας. Οι επιβάτες λεωφορείων από την Εσθονία ή την Αρμενία ξεκουράζονταν κάτω από παράξενα κτίρια με ιδιαίτερη διαμόρφωση και αισθητική, η οποία θα είχε χαθεί ολοκληρωτικά μέσα στον χρόνο, εάν ο καναδός φωτογράφος Christopher Herwig δεν είχε ανακαλύψει και αποτυπώσει αρκετές από αυτές με εικόνες.
Ο φωτογράφος διέσχισε 14 διαφορετικές χώρες, προκειμένου να έχει μια ολοκληρωμένη εικόνα, αναζητώντας στην άκρη του δρόμου τα αποτυπώματα της καθημερινότητας σε μια εντελώς διαφορετική εποχή.
Όπως ανέφερε ο ίδιος στην προσωπική του ιστοσελίδα, πολλές από αυτές τις κατασκευές δεν έχαιραν ιδιαίτερης εκτίμησης από τους ντόπιους, ενώ άλλες τους θύμιζαν τα κατάλοιπα μιας αλλοτινής περιόδου. Ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο, ήταν ότι τα κτίσματα αυτά βρίσκονταν σε πολλές περιπτώσεις στη μέση του πουθενά, ειδικά στο Καζακστάν.
Οι αγαπημένες του στάσεις λεωφορείων κατασκευάστηκαν από τον Zurab Tsereteli, έναν καλλιτέχνη ο οποίος ήταν πρόεδρος της Ρώσικης Ακαδημίας Τεχνών. Ο ίδιος ήταν όπως φαίνεται πρωτοπόρος στον τομέα της κατασκευής με κάποιες δημιουργίες του να θυμίζουν χταπόδι, άλλες UFO και άλλες κοχύλια.
ΠΗΓΗ: το κουτι της Πανδωρας
