Του Λάμπρου Κωστάρα
Ο τόπος ήταν πάντα ευλογημένος. Έτσι τον όρισε η ιστορία, έτσι τον ήθελαν οι αρχαίοι, έτσι τον προσδιόρισε η φύση. Ο δημόσιος πολιτικός λόγος έχει πυκνές αναφορές στα στρατηγικά του πλεονεκτήματα, ίσως γιατί αυτά είναι ορατά και αυτονόητα. Από την άλλη πλευρά, τόσο η...
αναπτυξιακή διαδικασία όσο η πολιτική διακυβέρνηση δεν κατανοεί τα πλεονεκτήματα. Διαχρονικά, τα υποβαθμίζει και τα εξαφανίζει …
Απόδειξη της αποτυχημένης διακυβέρνησης αποτελεί η κακοποίηση της αειφορίας της περιοχής με μη αναστρέψιμες παρεμβάσεις στο παραλιακό μέτωπο και τον αστικό χάρτη της πόλης. Απόδειξη της στρεβλής ανάπτυξης αποτελεί το γεγονός ότι η περιοχή συνεχίζει να επενδύει είτε σε επιχειρήσεις εστίασης είτε σε, κρατικοδίαιτου προσανατολισμού, επιχειρηματική δράση.
Στον πυρήνα της λειτουργίας της τοπικής κοινωνίας βρίσκεται καλά εγκατεστημένο το παρωχημένο πελατειακό μοντέλο διακυβέρνησης που μοιράζει αφειδώς και αδιαφανώς στους λίγους και ελάχιστα στην απόγνωση. Η δημοκρατία και η κοινωνική συμμετοχή είναι κομμένες και ραμμένες στις ανάγκες του πελατειακού συστήματος. Η επικοινωνία της εξουσίας με την κοινωνία αφορά σε μικρές « νόμιμες ατιμίες» και ελάχιστες ανάγκες που ανακουφίζουν προσωπικά και διαιρούν συλλογικά. Οι υπηρεσίες εργάζονται τρόπο που δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες της κοινωνίας ούτε προάγει τις πραγματικές επιχειρησιακές δυνατότητες και ανθρώπινες δεξιότητες που διαθέτει η αυτοδιοίκηση.
Οι προτεραιότητες της καθημερινότητας και οι πολιτικές επιλογές της δημοτικής αρχής ακολουθούν αποκλίνουσες διαδρομές. Τα έργα βιτρίνας εκτελούνται με αξιοθαύμαστη συνέπεια ενώ τα έργα ουσίας είτε απουσιάζουν είτε βαλτώνουν. Οι μεγάλες διεκδικήσεις της πόλης δεν προχωρούν και ο τόπος καταγράφει ήττες με πολλαπλό και διαρκές αναπτυξιακό κόστος. Τα αυτονόητα παρουσιάζονται ως επιτεύγματα και τα ελάσσονα ως θρίαμβοι.
Την ώρα που η κοινωνία πάει να λυγίσει, η αυτοδιοίκηση έχει μία ευκαιρία : να ξεφύγει από το μοντέλο της πόλης που καταναλώνει την κρατική επιχορήγηση και να πάει στο μοντέλο της πόλης που παράγει για τους δημότες. Να δράσει αναπτυξιακά, να αντισταθεί στη λαίλαπα που απειλεί τη συνοχή της κοινωνίας και να λειτουργήσει με διαφάνεια ικανοποιώντας το ώριμο λαϊκό αίτημα. Το δημαρχο-κεντρικό μοντέλο έχει χρεοκοπήσει παράγοντας ήττες για τον τόπο. Η μετάβαση σε μία νέα αναπτυξιακή και παραγωγική αντίληψη απαιτεί αποκατάσταση της δημοκρατίας της πόλης και ανάπτυξη της κοινωνικής συμμετοχής.
Ο τόπος έχει ανθρώπους με αξίες, ανάγκες και όνειρα τα οποία αναλώνονται και τραυματίζονται από την φθαρμένη και αναποτελεσματική άσκηση της αυτοδιοικητικής εξουσίας. Θεσμικοί και μη, κοινωνικοί και παραγωγικοί φορείς έχουν ευθύνη να φέρουν τον πολίτη συμμέτοχο διαμορφώνοντας ένα νέο κινηματικό μοντέλο λειτουργίας της τοπικής κοινωνίας. Οι επαγγελματίες της πολιτικής έδωσαν εξετάσεις και απέτυχαν, ειδικά όσοι έχτισαν επαγγελματική διαδρομή στην πολιτική. Τα μνημόνια αποτελούν σύμπτωμα πρακτικών και συμπεριφορών που βιώνει ακόμα η αυτοδιοίκηση. Η κρίση δεν θα αντιμετωπιστεί από αυτούς που ακόμα πολιτεύονται με το ύφος και την ηθική που έφερε τα δεινά στον τόπο.
Καμία επιχείρηση δεν επιβίωσε πάνω σε ιδέες που παρήγαγαν ισόβια μυαλά. Κανένας οργανισμός δεν ζωντάνεψε με φθαρμένες επιχειρησιακές και οργανωτικές συμπεριφορές. Καμία ευρεία ανατροπή δεν έγινε από μικρές παρέες, μάλλον το αντίθετο. Η δημόσια συζήτηση θα εξειδικεύσει και θα αναδείξει τόσο τις ήττες όσο τις ευκαιρίες. Αν κάποτε ήταν ζήτημα προσωπικής φιλοδοξίας, πλέον αποτελεί ηθική υποχρέωση : ακόμα κι αν δε είμαστε στη πρώτη γραμμή, απαιτείται να μιλήσουμε και να συν-διαμορφώσουμε. Η αντίσταση στα μνημόνια και η επίδειξη αξιοπρέπειας ξεκινάει στη γειτονιά , την πόλη και απαιτεί υπερβάσεις και ευρείες συνεργασίες. Άλλωστε, ο συμπολίτης τριαντάρης που ψάχνει στον κάδο φαγητό δεν μου συστήθηκε σε τηλεοπτικό πλάνο …
... δυο στενά πιο κάτω ήταν και θυμάται πολύ καλά τι ψήφισε προχθές …
, http://parto69.blogspot.gr
