Κάθε μέρα
μιλάμε για το επόμενο χειρότερο που έρχεται να μας συμβεί κι αφομοιώνουμε το προηγούμενο χειρότερο που μας έχει συμβεί.
Τώρα τρέμουμε για τους πλειστηριασμούς που έρχονται και τις ομαδικές απολύσεις, χωνεύοντας τις καταστροφές που μας έχουν ήδη βρει, το 1,5 εκατομμύριο ανέργους, το 1 εκατομμύριο απλήρωτους, τα...
914.000 νοικοκυριά που ζουν(;) στο όριο και κάτω απ’ το όριο της φτώχειας - ζέχνει αυτή η ιστορία.
Βγαίνει ο τάδε ΠΑΣΟΚος βουλευτής «στο κλαρί», χτυπάει τα στήθια του σαν γορίλας ο κάθε Νεοδημοκράτης κι ωρύονται και οι δύο, ότι δεν θα αφήσουν τους πλειστηριασμούς να συμβούν, ενώ έχουν ξεπατώσει τα οικογενειακά εισοδήματα, ενώ έχουν φορολογήσει τη μάνα τους και τον πατέρα τους, ενώ έχουν ευνουχίσει την εργατική νομοθεσία, ενώ έχουν στείλει την ασφάλιση στα θυμαράκια, ενώ έχουν νεκρώσει την αγορά - ζέχνει αυτή η πολιτική.
Ζέχνει δηλητήριο από μαγκάλι - βρωμάει το χνώτο της χρηματίλα. Γύρω στα 560.000 ευρώ χρωστάει η Ν.Δ. στη ΔΕΗ, χίλια χρώσταγε η Σέρβα μάνα, «κοριτσάκι με τα σπίρτα» έγινε η κόρη της, κι όποιος κάνει τέτοιες συγκρίσεις είναι... λαϊκιστής.
Σωρός ερειπίων η χώρα, αλλά έχει τον «σεβασμό του Σόϊμπλε». Γιατί να μην έχουν τον «σεβασμό» του αρχικαλικάντζαρου των Τραπεζών εκείνοι που ξεπουλάνε ανθρώπους και πόρους; Τον «σεβασμό»! τρόπος του λέγειν - ένας ακόμα ευφημισμός. Ποιος «σέβεται» τα ανδρείκελά του; Ποιος σέβεται αυτούς που διατάσσει; Τι σεβασμό να διεκδικήσουν απ’ τ’ αφεντικό τους σμπίροι, μπράβοι και μαχαιροβγάλτες;
Ή μήπως δεν είναι μαχαιροβγάλτες αυτοί που κόβουν τους μισθούς, κόβουν το ρεύμα σε καρκινοπαθείς, στέλνουν τα παιδιά πεινασμένα στα σχολεία; Ή μήπως όλα αυτά γίνονται ως εκ τύχης; Δεν είναι αυτά τα έργα του κ. Σαμαρά, του κ. Βενιζέλου, του κ. Στουρνάρα κι όλου του θλιβερού συφερτού που τους στηρίζει; Δεν φταίει ο κ. Σαμαράς για το μαγκάλι; Ποιος φταίει; Οι κώνωπες που ζουν στους ουρανούς, όταν κάνει ζέστη και δεν φυσάει;
Ή μήπως πρέπει να το «βουλώσουμε», κατά την προτροπή του κεντροαριστερού στον καφενέ μας, και να μη λαϊκίζουμε με τον θάνατο! Να το «βουλώσουμε», χρυσέ μου; Να περάσει ο φόνος στη μούγγα;! Ζέχνει αυτή η γούρνα, μα
ποιο πολύ ζέχνεις εσύ άμωμε-του-αίματος-υποστηρικτή-των-φονιάδων. Κάλπικο λουστρίνι παπουτσάκι, που ανατριχιάζεις όταν διαδηλώνουν 500 καθαρίστριες και 1.000 σχολικοί φύλακες, αν δεν τους σπάσουν τα ΜΑΤ το κεφάλι. Τι άλλο από εχθροί του έθνους είναι οι καθαρίστριες, οι γιατροί κι όποιος άλλος πετσοκόβεται; Τι άλλο από συντεχνίες και κομματικοί πελάτες; Ποιανών κομμάτων άραγε; Και τώρα, όταν τους αποκεφαλίζετε έναν έναν κλάδο όλους με τη σειρά τους, ταυτοχρόνως
εξαγγέλλετε (ω, Χαράς Ευαγγέλια!) 7.400 νέες θέσεις εργασίας για πέντε (ολόκληρους, παρακαλώ) μήνες με 427 ευρώ καθαρά (ω, ακάθαρτοι) για τα μειράκια και 490 ευρώ για τους πιο σιτεμένους.
Θα σας πάρει ο διάολος και θα ’ναι μέρα μεσημέρι.
Καταστρέφετε τα νοικοκυριά σαν να περαιώνετε γενοκτονία, και με γλώσσα Βέρμαχτ, νηφάλια και ψύχραιμα οι Γκαουλάιτερ της Τρόικας σας προτείνουν να «ετοιμάσετε καταλύματα», για όσους θα τους φάτε το σπίτι.
Τι σημαίνει στη γλώσσα σου, καταραμένη ορδή, η λέξη «κατάλυμα»; Παράγκα, σκηνή, φαβέλα, καλύβα; Χαμοκέλα, μαγκάλι, παγκάκι, παγωνιά στους πέντε δρόμους; Τι σημαίνει στη γλώσσα σας, βρε αδιάντροποι, το «κατάλυμα»; Στρατόπεδο συγκέντρωσης, αυτοκτονία, φυλακή, τι; Και
σε ποιους μιλάτε έτσι; Σε ανθρώπους; Σε πολίτες; Ή σε ζαγάρια που τα «σέβεστε» όσον ο Σόιμπλε;
Κάθε μέρα που περνάει μέσα στα χέρια σας γίνεται βόμβα για την επόμενη. Ξεκινήσατε απ’ τους «επίορκους» στο Δημόσιο και φθάσατε σε πογκρόμ απολύσεων. Απ’ την καταστροφή των συλλογικών συμβάσεων, φθάσατε στις συμβάσεις μιας μέρας και τις ομαδικές απολύσεις. Απ’ το έκτακτο χαράτσι στο μόνιμο χαράτσι, στις 5.000 αυτοκτονίες, στο ξέσχισμα του Συντάγματος, στα καραγκιοζιλίκια στη Βουλή, και τώρα ψάχνετε, πώς να φθάσετε ώς την αρπαγή των μικροϊδιοκτησιών, αγοράζοντας χρόνο. Χρόνο απ’ τη ζωή μας. Πόσος χρόνος, μια ή δυο γενιές, θα χρειασθεί για να αποκατασταθεί (αν) η ζημιά που κάνατε στην πατρίδα; Πόσο ακόμα θα μπορείτε να προστατεύετε τη δολιότητα των swaps, τα κατάστιχα των μιζαδόρων, τις λίστες των φοροφυγάδων, τους φερετζέδες των offshore;
Ομως, απ’ όλα σας τα εγκλήματα δύο είναι τα πιο θανατηφόρα, όντας ταυτοχρόνως και τα δύο οι δύο πυλώνες που σας στηρίζουν μέσα σ’ αυτόν τον βούρκο: η ηθική καταρράκωση και η εμφύτευση της απελπισίας.
Πήλινοι πυλώνες που πέπρωται να καταρρεύσουν. Και να σας θάψουν.
Του ΣΤΑΘΗ
ΠΗΓΗ: enikos.gr
