Οι γραμμές αυτές γράφηκαν περίπου μια ώρα μετά το χθεσινό δολοφονικό χτύπημα κατά των μελών της Χρυσής Αυγής κι ενώ ακόμα οι πληροφορίες για το γεγονός έφθαναν στα γραφεία της Real News. Συνεπώς, διαβάζοντας εσείς σήμερα αυτό το κείμενο θα...
γνωρίζετε περισσότερα εις ό,τι αφορά τις εξελίξεις. Θεώρησα όμως (επιτρέψτε μου το πρώτο πρόσωπο) απαραίτητο να γράψω, όχι εν θερμώ, αλλά
όσον πιο νηφάλια μπορώ κάποιες πρώτες σκέψεις για την πολιτική και ηθική πλευρά του πράγματος, όπως εκ πρώτης όψεως φαίνεται.
Εν πρώτοις η στήλη εκφράζει τα συλληπητήριά της στους οικείους και τους φίλους των δύο παιδιών που έχασαν τόσο άδικα τη ζωή τους. Θρηνώ και πενθώ.
Αυτό το χτύπημα εναντίον των νεαρών παιδιών, είτε μελών, είτε οπαδών ή φίλων της Χρυσής Αυγής, είναι ένα φασιστικό χτύπημα. Αυτοί που το διέπραξαν, εκτελεστές και δολοφόνοι, είναι φασίστες, ό,τι άλλο κι αν νομίζουν ή δηλώνουν ότι είναι. Διότι μόνον οι φασίστες νομίζουν, ότι είναι θεοί που αποφασίζουν ποιος ζει ή ποιος πεθαίνει, όπως έκανε η 17 Νοέμβρη στο παρελθόν και η Χρυσή Αυγή προσφάτως.
Αυτοί που νομίζουν, ότι μπορεί να είναι τιμωροί, κάτι σέχτες μέχτες ή οποιουδήποτε άλλου τύπου κουκουλοφόροι και μπάχαλοι, απ’ τη στιγμή που σηκώνουν το όπλο και παίρνουν μια ανθρώπινη ζωή, είναι φασισταράδες του κερατά και τίποτε άλλο.
Αυτοί οι αυτόκλητοι Σούπερμαν και Μπάτμαν δεν είναι τίποτα υπερήρωες, πρόμαχοι του λαού (έστω αυτόκλητοι) αλλά διαταραγμένα παλιόπαιδα, που νομίζουν ότι παίζουν τον δικαστή Ντρεντ.
Κομπλεξικές και σκοτεινές ψυχές που τη βρίσκουν με τα κουμπούρια και τον φόνο, όπως την έβρισκαν οι ναζήδες.
Οποιος πειράζει έστω και μια τρίχα απ’ το κεφάλι ενός Χρυσαυγίτη δεν είναι καλύτερος απ’ τους δήμιους των Ες Ες κι έχει τόση σχέση με την Αριστερά, όση οι Νεάντερταλ με τα μαθηματικά.
Οι φόνοι που έγιναν χθες, θα μπορούσαν να έχουν διαπραχθεί από ανθρώπους της νύχτας για ξεκαθάρισμα λογαριασμών, ή από φασίστες μεταξύ τους για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Ή από φασίστες βαλτούς, ώστε να ενοχοποιηθεί η Αριστερά και να θυματοποιηθεί η Χρυσή Αυγή. Να ανακοπεί το φυλλορρόημά της και μάλιστα να ξαναφουντώσει.
Μπορεί να είναι ένα τυφλό χτύπημα ή ένα προμελετημένο χτύπημα. Μπορεί την ευθύνη να αναλάβει κάποια μαύρη ομάδα, αντιεξουσιαστική (που αμαυρώνει αυτόν τον χώρο) ή κάποια ομάδα ακόμα πιο πονηρή, απ’ αυτές που η εξουσία παρουσιάζει ως αντιεξουσιαστικές.
Ο,τι και να είναι αυτό το χτύπημα, είτε οι έρευνες το διαλευκάνουν είτε όχι, είναι ένα προβοκατόρικο χτύπημα. Και ως τέτοιο κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Στόχος του είναι η Αριστερά, προκειμένου να ενοχοποιηθεί, οι ομαλές δημοκρατικές εξελίξεις, η δημοκρατία η ίδια.
Η θεωρία των δύο άκρων τρέφεται από τέτοιες καταστάσεις, πίνει το χυμένο αίμα και θεριεύει. Οι διαχειριστές του φόβου παίρνουν το πάνω χέρι. Η διάχυση της πόλωσης στην κοινωνία γίνεται πιο εύκολη, η εμφυλιοπολεμική ατμόσφαιρα καλλιεργείται, η βεντέτα οπλίζει τη λογική της, ο παραλογισμός γίνεται η χαρά του ανορθολογισμού - η κατατρομοκράτηση των πολιτών βρίσκει εύκρατο περιβάλλον.
Πολλά χρόνια τώρα έχουν ταλαιπωρήσει το λαϊκό κίνημα ανεγκέφαλοι και φασίστες τύπου Μαρφίν - σήμερα που ο κόμπος όσων διαπράττουν τα τροϊκανά ανδρείκελα έχει φθάσει στο χτένι, τι πιο χρήσιμο για το σύστημα από έναν τρομώδη αποπροσανατολισμό;
Το γεγονός ότι κάτι τέτοιο είναι προφανές ως προς τη σκοπιμότητα που εξυπηρετεί, δεν πτοεί τους διαχειριστές του σοκ και του δέους. Διότι έχει αποδειχθεί, ότι όσο πιο ψεύτικος είναι ένας κίνδυνος, τόσο πιο πιστευτός γίνεται, «όσο πιο χοντρά είναι τα ψέματα που λες, τόσο πιο πιστευτά γίνονται», δίδασκε ο Χίτλερ τον Γκαίμπελς.
Η συγκυρία βοά.
Με την υπόθεση της Μαρφίν εξουδετερώθηκαν οι λαϊκές κινητοποιήσεις εναντίον των Μνημονίων, όταν ήταν ακόμα απαλά τα νύχια τους. Σήμερα
επιχειρείται να αντιμετωπισθούν εκ προοιμίου ενδεχόμενες λαϊκές κινητοποιήσεις πριν καν εκδηλωθούν. Η έγκαιρη αντίδραση των κομμάτων της Αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ εναντίον των δύο στυγερών δολοφονιών και του τραυματισμού ενός ακόμα ανθρώπου, μόνον και μόνον για τις ιδέες τους, βοηθάει τη δημοκρατική άμυνα. Το κακό πρέπει να σταματήσει εδώ.
Η Χρυσή Αυγή δεν πρόκειται να συμβάλει σε αυτό, διότι δεν είναι φτιαγμένη για αυτό.
Συνεπώς το βάρος αυτή τη στιγμή της διατήρησης της νομιμότητας πέφτει πάνω στους ώμους της Αριστεράς και όλων, των δημοκρατικών δυνάμεων της Δεξιάς. Οπως επίσης και η περιφρούρηση της ομαλότητας, ώστε ο λαός να μπορεί να εκφράζεται δημοκρατικά και κατά την κρίση του. Πρόκειται
για καθήκοντα πρώτης γραμμής, που πρέπει να ασκηθούν νηφάλια αλλά και δυναμικά χωρίς κανέναν συμψηφισμό συμπαράταξης με τις δυνάμεις εκείνες των οποίων η πολιτική όχι μόνον εξέθρεψε τον φασισμό, αλλά διέλυσε την οικονομία, αποσάθρωσε την κοινωνία και μετέτρεψε τη χώρα σε ειδική οικονομική ζώνη, που πάει για νεκρή ζώνη. Ο εύκολος αντιφασισμός, τα διάφορα «συνταγματικά τόξα» δεν έχουν κανένα νόημα, και διότι είναι παράλογα (δεν μπορείς να συνασπισθείς εναντίον του φασισμού με εκείνους που τον παράγει η πολιτική τους) και διότι (ως εκ τούτου) είναι ανήθικα.
Ο φασισμός των τραπεζών και των πολυεθνικών, ο αυταρχισμός του δουλικού πολιτικού προσωπικού που τις υπηρετεί, η καταστολή, η προπαγάνδα, είναι που ωφελούνται απ’ την ανωμαλία και τον διχασμό. Η θυματοποίηση (ηρωοποίηση) της Χρυσής Αυγής ταιριάζει γάντι στο σκηνικό που διαμορφώνεται. Ηδη η ρητορική της Χρυσής Αυγής στρέφεται κατά της κυβέρνησης, ώστε να μπορέσει, να εμφανισθεί και πάλι στα μάτια όσων επηρεάζει ως αντισυστημική δύναμη.
Κάτι που δεν είναι, ενώ την ίδια στιγμή απαρνείται μετά βδελυγμίας αυτό που είναι.
Είναι άθλιο να θυσιάζονται ανθρώπινες ζωές (δύο νεαρά παιδιά νεκρά, εκτελεσμένα εν ψυχρώ) για ένα παιχνίδι που παίζεται επί μακρόν ήδη, που όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει, και όμως συνεχίζεται...
Του ΣΤΑΘΗ
ΠΗΓΗ: enikos.gr
