Μαλούχος Γεώργιος
Ώστε έτσι λοιπόν: ήταν ένα πρόγραμμα από την αρχή λάθος! Ένα πρόγραμμα που οδήγησε σε συνέπειες καταστρεπτικές. Και, κυρίως, ένα πρόγραμμα που, ενώ ονομάστηκε πρόγραμμα «σωτηρίας» της Ελλάδας, ουσιαστικά ήταν η σωτηρία της ευρωζώνης, μέσα από την ισοπέδωση της Ελλάδας! Και ποιος τα λέει αυτά;
Μα το ένα από τα τρία μέλη του προγράμματος, το ΔΝΤ. Και κατηγορεί τόσο εαυτό όσο και τους εταίρους του, μα και την ελληνική κυβέρνηση. Όλοι αυτοί συνεργάστηκαν σε μία καταστροφή που δεν είχε άλλο σκεπτικό παρά το πώς θα κερδηθεί χρόνος για τους άλλους…
Η πολυσέλιδη έκθεση του Ταμείου, που ήρθε χθες στη δημοσιότητα, αποτελεί κόλαφο για την πολιτική της «διάσωσης», αλλά, κυρίως, για την «Ευρώπη», δηλαδή, τη Γερμανία και, εξίσου για την ελληνική κυβέρνηση της εποχής, την κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία και υπέγραψε το πρώτο μνημόνιο.
Οι παραδοχές της έκθεσης ξεπερνούν σε οξύτητα κριτικής του προγράμματος κάθε φαντασία. Όχι απλώς το αποδομούν, κατά τρόπο καθολικό, αλλά και του αποδίδουν κατ ουσίαν τη δόλια πρόθεση να χρησιμοποιήσει την ελληνική κρίση, προκειμένου να προστατεύσει και, τελικά, να αναδιατάξει την πορεία της ευρωζώνης, ευθέως εις βάρος της Ελλάδας.
Είναι μία έκθεση εξοργιστική. Παραδέχεται ευθέως ένα έγκλημα, χωρίς φυσικά να αναλαμβάνει εμπράκτως την ευθύνη του. Αποκαλύπτει με τον πλέον επίσημο τρόπο το κίνητρο, χωρίς να αφιερώνει μία λέξη για το πώς όλη αυτή η τραγωδία που βιώνει η χώρα εξαιτίας όχι του χρέους αλλά του προγράμματος για τη διαχείριση του χρέους, θα μπορούσε, έστω και τώρα, μετά την κατ εξακολούθηση αναγνώριση τέτοιων λαθών, να αντιμετωπιστεί. Ο κυνισμός ξεχειλίζει…
Και, φυσικά, όλα αυτά εκθέτουν ανεπανόρθωτα την ελληνική πολιτική τάξη που στήριξε όλο αυτό το πρόγραμμα και το παρουσίασε ως τη μόνη δήθεν σωτηρία της χώρας. Που επέβαλε δια πυρός και σιδήρου την υπαγωγή της Ελλάδας σε αυτή τη συνταγή θανάτου, με το άλλοθι μιας διάσωσης που ήταν, όπως το ίδιο το ΔΝΤ τώρα παραδέχεται, καταστροφή.
Όχι μία, ούτε δύο, αλλά δεκάδες φορές, αυτή η στήλη, όπως το γνωρίζουν οι τακτικοί αναγνώστες της, έχει υποστηρίξει από την αρχή της κρίσης ακριβώς αυτά που τώρα το ίδιο το ΔΝΤ παραδέχεται, για το πώς η Ελλάδα αυτοχειριάστηκε μέσα από την πολιτική μιας δήθεν διάσωσης, που στην πραγματικότητα τη μετέτρεψε σε κρανίου τόπο.
Το πώς η πολιτική της τάξη δεν πάλεψε για τα συμφέροντα της χώρας, αλλά, αντιθέτως, προτίμησε τον εύκολο γι αυτή δρόμο, σκεπτόμενη ουσιαστικά μόνον τη διακράτηση της εξουσίας της.
Το πώς ήταν έτοιμη να παραδώσει κάθε ικμάδα κυριαρχίας της χώρας υποκύπτοντας σε έναν άθλιο ψευδή εκβιασμό, σε μία μπλόφα που το ίδιο το ΔΝΤ τη ζωγραφίζει τώρα με τα πιο έντονα χρώματα.
Η ελληνική κυβέρνηση, αν σέβεται, έστω και ελάχιστα είτε το «ελληνική», είτε το «κυβέρνηση», οφείλει να μην αφήσει αυτή την έκθεση να περάσει σα να μη συμβαίνει τίποτα.
Οφείλει, αυτή τη φορά, επιτέλους, να θέσει το ζήτημα: δεν είναι δυνατόν ο ένας από τους τρεις πόλους του μηχανισμού διεθνούς οικονομικού ελέγχου της χώρας να προχωρά σε αυτές τις επίσημες παραδοχές και η ίδια να μην αντιδρά. Ισως μάλιστα και γι αυτό να γράφτηκε και να ήρθε στο φως αυτή η έκθεση: για να δώσει στην Αθήνα τη δυνατότητα να αμφισβητήσει, επιτέλους, αυτή την πορεία – ίσως και όχι. Πάντως, η άποψη ότι «τους έπιασε ο πόνος» έτσι ξαφνικά για το κακό που έχει γίνει, είναι μάλλον αφελής.
Η Ελλάδα πρέπει, επιτέλους, κάτι να κάνει. Τι περιμένει άλλο; Και αν όχι τώρα, πότε; Και όσοι έλεγαν ότι αυτή είναι η «σωτηρία», ή ότι η ίδια η Ελλάδα είναι η μόνη υπεύθυνη για όλο το κακό, ότι οι Ελληνες έτσι που τα έκαναν πρέπει να τα υποστούν όλα αυτά, οφείλουν, επιτέλους, να αναθεωρήσουν την άποψή τους.
Οι ίδιοι οι δανειστές έκαναν την αυτοκριτική τους. Ε, ας την κάνουν επιτέλους και οι εγχώριοι οπαδοί τους… Και ας κοιτάξουμε, επιτέλους, όλοι μαζί, πώς θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε αυτές τις φοβερές παραδοχές, για να βάλουμε ένα φρένο στην καταστροφή, που ονομάστηκε σωτηρία.
Αν και μάλλον είναι πια πολύ αργά: γιατί τώρα, η Ελλάδα έχει χάσει πια όλα της τα όπλα. Με δική της ευθύνη…
http://www.tovima.gr/
