Θα πρέπει να αναγνωριστεί στον υπουργό «Προστασίας του Πολίτη» ότι είναι διορατικός: αντίθετα με άλλους συναδέλφους του, που βολοδέρνουν προσπαθώντας να διαχειριστούν τις υποθέσεις τους με όρους κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ο κ. Δένδιας έχει καταλάβει, ότι η κοινωνική αγανάκτηση και το...
1,5 εκατ. άνεργοι μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με την στρατηγική της έντασης.
Για αυτό έχει ξεκινήσει από το καλοκαίρι μια τακτική συνεχών προκλήσεων και αντιπερισπασμών. Όταν πχ. βάφτιζε «Ξένιο Δία» την επιχείρηση-σκούπα των μεταναστών, δεν διεκδικούσε την κληρονομιά του Τζώρτζ Οργουελ: προσπαθούσε να προκαλέσει αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, σε ένα θέμα για το οποίο ξέρει, ότι θα πάρει με το μέρος του μια μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης.
Μετά τους μετανάστες, ήταν η σειρά των καταλήψεων στις βίλες, όπου προσπάθησε και πάλι να στριμώξει τον ΣΥΡΙΖΑ. Όταν ο τελευταίος κατάλαβε ότι πρέπει να πάρει αποστάσεις, ήρθε η σειρά της τρομοκρατίας, την οποία η αξιωματική αντιπολίτευση κλήθηκε να αποκηρύξει μετά βδελυγμίας. Λες και η “Σέχτα Επαναστατών” είναι συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ.
Τι άλλο έμενε μετά;
Η διαπίστωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσαρμόζεται σταδιακά στην νομιμότητα! Και όταν αυτό προκάλεσε την δικαιολογημένη αντίδραση του Βούτση, μπήκαν στην μάχη οι μονταζιέρες, πετσοκόβοντας το βίντεο του Β. Διαμαντόπουλου. Ώστε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανιστεί αν όχι ως εγκέφαλος, τουλάχιστον ως ηθικός αυτουργός της τρομοκρατικής επίθεσης στο Mall.
Το αστείο είναι, ότι την υπόθεση Mall είχε πρώτος καταγγείλει ο Κ. Καραμανλής, αλλά στα παιχνίδια με την δημοκρατία δεν χωράνε αστεία.
Η οικονομική κατάσταση χειροτερεύει και η μη επίτευξη των ανέφικτων στόχων του μνημονίου (που όλοι πλέον παραδέχονται ότι ήταν λάθος, χωρίς να γίνεται τίποτα για την διόρθωσή του) θα υποχρεώσει την κυβέρνηση και σε νέα μέτρα. Και αυτά δεν μπορούν πλέον να περνάνε με τους όποιους δημοκρατικούς θεσμούς σε λειτουργία.
Για αυτό ακριβώς παρατηρείται μια σταδιακή απομάκρυνση από τους κοινοβουλευτικούς κανόνες.
Το νομοθετικό έργο αντικαθίσταται από αλλεπάλληλες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.
Ο υπουργός επιτίθεται στην Δικαιοσύνη, αν δεν του αρέσουν οι αποφάσεις της.
Το υπουργικό Συμβούλιο - που μετά από μήνες συνεδρίασε μια φορά στα τέλη Νοεμβρίου! - έχει αντικατασταθεί από την σύσκεψη των τριών αρχηγών, με τους αρχηγούς των μικρότερων κομμάτων να παίζουν ενίοτε και τον ρόλο της αντιπολίτευσης. Ο πρωθυπουργός τους άλλους δύο αρχηγούς ενημερώνει για τις διεθνείς του επαφές και τις κρίσιμες αποφάσεις για την χώρα, και όχι τον επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και πως να το κάνει άλλωστε, από την στιγμή που η τελευταία προσαρμόζεται ακόμη στην νομιμότητα;
Δεν υπάρχει προηγούμενο στην κοινοβουλευτική ιστορία του τόπου, ακόμη και στις ταραγμένες δεκαετίες πριν και μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, που η κυβέρνηση να προσάπτει στην αξιωματική αντιπολίτευση, ότι φλερτάρει με την τρομοκρατία. Σαν να είμαστε στην Νικαράγουα και η κυβέρνηση της χώρας να απευθύνεται στους αντάρτες Σαντινίστας, που επέστρεψαν μόλις από τα βουνά. Ούτε η ΕΔΑ το 1958, όταν μόλις 9 χρόνια μετά την λήξη του εμφυλίου πολέμου έγινε αξιωματική αντιπολίτευση, δεν έτυχε τέτοιας μεταχείρισης. Οι παλιότεροι, όπως ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, ήξεραν να σέβονται τους κανόνες του δημοκρατικού παιχνιδιού. Γιατί γνώριζαν ότι διαφορετικά θα καταστραφεί το παιχνίδι.
Αυτό είναι και το σοβαρότερο πρόβλημα που αναδεικνύουν οι εξελίξεις της τελευταίας εβδομάδας.
Όταν όλες αυτές οι παραβιάσεις των κανόνων πραγματοποιούνται 6 μόλις μήνες μετά τις εκλογές, τι θα γίνει αν τα πράγματα ζορίσουν περισσότερο και η κυβέρνηση βρεθεί σε θέση άμυνας;
Με κορυφαίο παράδειγμα την Αργεντινή αλλά και το Εκουαδόρ που είχαν πιαστεί στα δίχτυα των συνταγών αλά ΔΝΤ, η πείρα διδάσκει, ότι, μετά την σταδιακή απομάκρυνση από τους κοινοβουλευτικούς κανόνες, το επόμενο βήμα είναι η λήψη έκτακτων μέτρων άσκησης της εξουσίας.
Και τότε, το άγαρμπο χθεσινό μοντάζ θα αποτελεί μια κωμικοτραγική ανάμνηση.
