Τα όρια της κοινωνικής (α)πειθαρχίας, της πολιτικής (αν)υπακοής και της ένοπλης πάλης σε συνθήκες δημοκρατίας, ακόμα και εν μέρει απονομιμοποιημένης, πρέπει να είναι σαφή.
Το ίδιο ισχύει και για τη στρατηγική των πολιτικών αγώνων, τα χρησιμοποιούμενα μέσα (σε σχέση με το σκοπό), το εύρος της λαϊκής συναίνεσης.....
Είμαι κατά της βίας, ιδίως της ένοπλης διότι αλλοιώνει το βαθύτερο νόημα του δημοκρατικού πολιτεύματος και αφυδατώνει την κανονιστική ισχύ των θεσμών, ανοίγοντας την πόρτα στην παράκρουση και τον παροξυσμό των πάσης φύσεως εκδικητών.
Η δοξολόγηση της βίας και η άνευ όρων και ορίων σύγκρουση, στο όνομα μιας αμφιλεγόμενης και ιστορικά αδικαίωτης «επαναστατικής ηθικής», καταλήγει συνήθως σε καταστολή και αυταρχισμό (πολλώ μάλλον αφού ουδείς σήμερα ισχυρίζεται ότι συντρέχουν προϋποθέσεις πραγματικής επανάστασης).
Η απάντηση στο αν υπάρχει απελευθερωτική βία η οποία διακρίνεται από την τυφλή, φασιστική, ρατσιστική βία, εξαρτάται απόλυτα από την ιδεολογική τοποθέτηση του καθενός. Και με την έννοια αυτή, εμείς ως αριστεροί, δεν ταυτίζουμε και δεν ταυτιζόμαστε με τα «ψευδεπίγραφα» και τα «κεκαλυμένα».
Το ερώτημα όμως δεν είναι θεωρητικό.
Στην πράξη όλα κρίνονται όχι από τις διακηρύξεις και τα σύμβολα, αλλά από τη λαϊκή στήριξη, τον δημοκρατικό έλεγχο της Νέας πρότασης Εξουσίας, τις αξίες της ισονομίας, της ισοπολιτείας, της ελευθερίας διακίνησης των ιδεών, τη διαφανή λειτουργία της Βουλής, της πάταξης της κομματικής νομενκλατούρας και της κρυφής διαφθοράς.
Αυτά και άλλα συναφή στοιχεία διαφοροποιούν την τρομοκρατική βία, τη φασιστική βία, την κρατική βία από την πολιτική ανυπακοή της αντίστασης και της ανατροπής.
Δυστυχώς, η Ιστορία της Ανθρωπότητας δεν μας έχει αφήσει στα θέματα αυτά «καθαρή κληρονομιά», γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε περισσότερο τη Δημοκρατία μας αντί να σκεφτόμαστε προς ποια κατεύθυνση θα την ανατρέψουμε.
Υ. Γ. Οι κουκουλοφόροι που με χτύπησαν μέσα στο Πανεπιστήμιο τον Φλεβάρη του 2009, σε ποια κατηγορία άραγε ανήκουν; Στην απελευθερωτική ή στη φασιστική;
*Καθηγητής Γιάννης Πανούσης, Βουλευτής ΔΗΜΑΡ.
