The Economist
Από τότε που ξέσπασε η κρίση της Ευρωζώνης, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) παλινδρομούσε, μεταξύ της νομικής και της φιλοσοφικής της αποστροφής να χρηματοδοτεί κυβερνήσεις και του...
καθήκοντός της ως του ύστατου δανειστή.
Χθες φάνηκε, να μπορεί να συμβιβάσει τα διεστώτα, ξεστρατίζοντας προς την πλευρά του δεύτερου.
Η ΕΚΤ θα μπορεί να αγοράζει κρατικά ομόλογα με λήξη από δωδεκάμηνο έως τριετία, υπό την προϋπόθεση ότι η χώρα που τα εκδίδει, έχει συμφωνήσει σε πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής είτε με τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης EFSF είτε με τον διάδοχό του, τον ESM.
O πρόεδρος της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, δικαιολόγησε το πρόγραμμα ως το απαραίτητο συμπλήρωμα της νομισματικής πολιτικής, γιατί η ικανότητα της Τράπεζας να θέτει τα επιτόκια για την Ευρωζώνη έχει συνθλιβεί, λόγω των φόβων ότι ορισμένες χώρες-μέλη της θα την εγκαταλείψουν.
Το γενικό περίγραμμα του προγράμματος και οι λεπτομέρειές του δημιούργησαν αίσθημα ασφάλειας και συνοπτικά ειναι:
Πρώτον, η ΕΚΤ ανέφερε δύο προϋποθέσεις, βάσει των οποίων τα ομόλογα θα ενδείκνυνται προς αγορά: είτε η χώρα θα εφαρμόζει πλήρες πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής τύπου Ελλάδας και Πορτογαλίας είτε θα ακολουθεί λιγότερο αυστηρό πρόγραμμα - ουσιαστικά θα πρόκειται για μία γραμμή πίστωσης σε χώρες με ρωμαλέες πολιτικές και προσωρινούς κραδασμούς. Αυτό προσφέρει στην Ισπανία και την Ιταλία λιγότερο ύπουλο τρόπο πρόσβασης στον ισολογισμό της ΕΚΤ.
Δεύτερον, η ΕΚΤ διασαφήνισε, πως, θεωρητικά, οι αγορές είναι απεριόριστες και θα ολοκληρωθούν, όταν επιτευχθούν οι στόχοι ή η εμπλεκόμενη χώρα παύσει να πληροί τους όρους.
Τρίτον, η ΕΚΤ δεν θα εμμείνει στο καθεστώς του προτιμητέου πιστωτή, όπερ σημαίνει, πως σε μία χρεοκοπία δεν θα επιμείνει να εξοφληθεί πλήρως και κατά προτεραιότητα.
Υπάρχει, όμως, μία μεγάλη παράλειψη και αφορά τα λεπτομερή κριτήρια παρέμβασης της ΕΚΤ.
Δεν προβλέπεται ρητά ένα όριο επί των αποδόσεων ή των spread.
Ο κ. Ντράγκι επισήμανε, πως η ΕΚΤ θα εξετάσει μία σειρά δεικτών, όπως οι αποδόσεις, τα spread, τα cds, οι συνθήκες ρευστότητας και η αστάθεια. Τις επόμενες εβδομάδες θα καταδειχθούν τα αποτελέσματα των όσων αποφάσισε η ΕΚΤ. Πιθανώς, ο πρόεδρος της ΕΚΤ να κατόρθωσε να αποσοβήσει μία συνολική κρίση στην Ιταλία και την Ισπανία, αλλά όχι και να αποκαταστήσει τις συνθήκες, ώστε η Ευρωζώνη να αναπτυχθεί ζωηρά και πάλι. Η ΕΚΤ αναθεώρησε δραστικά τις προβλέψεις της για το ΑΕΠ της Ευρωζώνης μεταξύ -0,6% και -0,2% το 2012 και μεταξύ -0,4% και 1,4% το 2013. Το κόστος δανεισμού σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις στην Ισπανία και την Ιταλία έχει δραστικά αυξηθεί.
Η κινητοποίηση της ΕΚΤ θα βελτιώσει ορισμένους αλλά όχι όλους τους παράγοντες.
Παρά τις προσπάθειες του Μάριο Ντράγκι να εμφανίσει τις αγορές ομολόγων ως εμπίπτουσες στην εντολή της ΕΚΤ, δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς, ότι απομακρύνονται πολύ από αυτήν. Εξ ου και δεν υπήρξε ομόφωνη ψηφοφορία. Μπορεί να μην κατονομάστηκε ο μόνος που διαφωνούσε, αλλά είναι σχεδόν βέβαιο, ότι πρόκειται για τον επικεφαλής της Buba, Γιενς Βάιντμαν.
Το μόνο, που θα μπορούσε να κάνει η ΕΚΤ για να μη δυστυχήσουν περισσότερο η Γερμανία και ο κ. Βάιντμαν, είναι να μην παράσχει στις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας το ίδιο κόστος δανεισμού με τις βόρειες.
Η ΕΚΤ έδρασε έγκαιρα για να σώσει το ευρώ. Εάν θα σώσει και την οικονομία, θα φανεί.
ΠΗΓΗ: radar-gr
