Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΥΣΗ
Η πατρίδα είναι το μόνο που έχει τελικά ο άνθρωπος
Τίποτε άλλο δεν του μένει
Ανδρέας Μήτσου, Ο κίτρινος στρατιώτης
Η Ελλάδα είναι ένα απομονωμένο - λόγω οικονομικής κρίσης - Έθνος-
Κράτος ή η μοναδική χώρα μέλος της Ε.Ε δίχως δική της πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική;
Η (όποια) επανίδρυση του Κράτους, πριν τη θεσμική μεταρρύθμιση, μήπως χρειάζεται να πάρει την κοινωνική συναίνεση για τη ρύθμιση των μέχρι σήμερα πολιτικών εκκρεμοτήτων (διαφθοράς, ατιμωρησίας, αναξιοκρατίας);
Σε ένα καπιταλιστικό παγκοσμιοποιημένο τοπίο και σε μία γραφειοκρατική/αναποτελεσματική/πελατειακή ελληνική δημόσια διοίκηση ποια ακριβώς είναι τα όρια πάταξης της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής; Μήπως είναι ακριβώς τα όρια του ίδιου του πολιτικού συστήματος;
Πόσες ακόμα «τελευταίες ευκαιρίες» έχουμε για να σωθούμε; Ποιους «τελευταίους σταθμούς»; Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει;
Γιατί όσοι βρίσκονται εκτός Βουλής (πρώην πολιτικοί, διανοούμενοι κ.α), κινδυνολογούν περισσότερο κι από τα κόμματα της Αντιπολίτευσης;
Πώς συμβιβάζεται εθνικό σχέδιο ανάπτυξης 2012-2020 και εθνική συνείδηση δημοσίου συμφέροντος 1830;
Είναι αλήθεια, ότι φοβόμαστε εξίσου ν’ αλλάξουμε, με το να μείνουμε στα ίδια;
Η Ελλάδα όλο (δια)σύρεται και αδικείται από τους άλλους; Από τον ίδιο τον εαυτό της (ηγεσία και λαό) ουδέποτε;
Στη Βουλή κυρίαρχο στοιχείο είναι η ψηφοκρατία ή η Δημοκρατία;
Στρατηγοί και στρατηλάτες πώς θα εφαρμόσουν τη στρατηγική της νίκης, αν δεν τους εμπιστεύονται οι στρατιώτες τους;
ΠΗΓΗ: radar-gr
