Tου Διονυση Γουσετη
Ιδού ο συλλογισμός: λόγω της αφροσύνης μας καταναλώναμε, μέσω δανεικών, περισσότερα από όσα παράγαμε. Οταν σταμάτησαν τα δανεικά, έπρεπε να προσαρμόσουμε την κατανάλωσή μας στο επίπεδο της παραγωγής μας.
Επρεπε δηλαδή να φτωχύνουμε...
Καλύτερα αυτό να γινόταν με εσωτερική υποτίμηση και παραμονή στο ευρώ, παρά με επιστροφή στη δραχμή και κανονική υποτίμηση.
Το δεύτερο θα σήμαινε οριζόντιες περικοπές και άρα επιβάρυνση των φτωχότερων στρωμάτων. Στο πρώτο θα επενέβαινε η πολιτική βούληση για μια πιο δίκαιη κατανομή της απώλειας αγοραστικής δύναμης και επιπλέον θα μας βοηθούσε ο μηχανισμός στήριξης των εταίρων μας.
Πειστικός ο συλλογισμός.
Το κρυμμένο λάθος του εντοπίζεται στη φράση «πολιτική βούληση για μια πιο δίκαιη κατανομή». Αποκαλύφθηκε τούτες τις μέρες, όταν οι πολίτες είδαν εμβρόντητοι στα εκκαθαριστικά της εφορίας τον φόρο τους να τετραπλασιάζεται. Επιπλέον, αναμένουν με τον λογαριασμό της ΔΕΗ το ανεκδιήγητο χαράτσι σε περιουσιακά στοιχεία «ακίνητα» που δεν τους αποφέρουν εισόδημα.
Και την ώρα που τους απαιτούν αυτά τα θηριώδη ποσά, τους λεηλατούν κι άλλο τους μισθούς, ακόμα και τις συντάξεις των 600 ευρώ. Σε ορισμένους πολίτες, το σύνολο των άμεσων και έμμεσων φόρων μπορεί να ξεπερνά το εισόδημά τους. Ιδιαίτερα στους ανέργους, που όλοι είναι του ιδιωτικού τομέα και ξεπερνούν το 1,1 εκατομμύριο.
Ετσι, την ώρα που μας φέρνουν στα όρια της απόγνωσης, πληρώνουμε άχρηστους υπεράριθμους του ΟΣΕ, για να δουλεύουν στη… βιβλιοθήκη της Ζαγοράς.
Ο κ. Ρέππας, ως υπουργός, είχε προτείνει τη μείωση των 300 βουλευτών σε 200, αλλά μετά το... ξέχασε, όπως ο κ. Μόσιαλος, ως υπουργός, ξέχασε να στείλει στη Βουλή, την εξαγγελία του να κλείσει την ΕΤ1.
Ο συνδικαλιστής δικηγόρος υπουργός Δικαιοσύνης Αντ. Ρουπακιώτης θεωρεί «ύβριν», ακόμα και να θέτουμε θέμα ανοίγματος του επαγγέλματός του!
Και ο υπουργός Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλος το διατύπωσε κυνικά: «Καμία μεταρρύθμιση δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς τη συμμετοχή της κοινότητας στην οποία απευθύνεται».
Οι μεταρρυθμίσεις γίνονται μόνον με την άδεια των προνομιούχων συντεχνιών!
Το λάθος λοιπόν στον συλλογισμό είναι, ότι ως κοινωνία δεν έχουμε την απαραίτητη συνοχή, ώστε να δράσουμε συλλογικά και με αλληλεγγύη, δηλαδή ορθολογικά.
Και όλες οι κυβερνήσεις, ο καθρέφτης μας, στάθηκαν ανίκανες να αντιπαραθέσουν στο «ξενόφερτο» Μνημόνιο ένα ελληνικό σχέδιο ανάκαμψης με κοινωνική δικαιοσύνη.
Χειρότερα: η κατανομή των βαρών δεν είναι καν ισοβαρής. Το βάρος πέφτει στους αδύνατους.
Μας κυβερνούν οι οργανωμένες μειοψηφίες των προνομιούχων. Η φωνή της πλειοψηφίας δεν ακούγεται, διότι δεν είναι οργανωμένη.
Μια λύση μας απομένει: να οργανωθεί η πλειοψηφία.
Αλλιώς, μας περιμένει η καταστροφή και η δραχμή, όπως ταιριάζει σε μια χώρα των δυτικών Βαλκανίων.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
diongus@otenet.gr
ΠΗΓΗ: radar-gr
