Πέρα από όσα συμβαίνουν στη χώρα τις τελευταίες ημέρες σχετικά με τις τρέχουσες και τις επικείμενες διαπραγματεύσεις με την περίφημη «τρόικα», έχουμε όλοι μας πλέον συνειδητοποιήσει ότι έχουμε ανάγκη να αλλάξουμε πολλά, να προχωρήσουμε μεταρρυθμίσεις, να διευκολύνουμε..
επιτέλους τη ζωή μας που έχει πληγεί σημαντικά από τις απανωτές περικοπές των τελευταίων ετών. Είναι η ώρα να εφαρμόσουμε καινοτομίες, να εφαρμόσουμε ιδέες και αυτές να μην παραμένουν συνεχώς σε χαρτιά ή σε πρόχειρες υλοποιήσεις που καταρρέουν μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα.
Χρησιμοποιώ πρώτο πληθυντικό πρόσωπο γιατί σε αυτή την προσπάθεια πρέπει να συμβάλουμε όλοι μας, να σπρώξουμε όλοι μας τη χώρα προς τα μπρος και αναφέρομαι πολύ περισσότερο στη δική μου γενιά, μια γενιά που κινδυνεύει να περάσει στην ιστορία σαν μια γενιά που θα «χαθεί» μέσα στην κρίση, χωρίς στίγμα, χωρίς ευκαιρίες δημιουργίας, χωρίς τη δική της ιστορική στιγμή που θα πρέπει να μπει στη θέση του οδηγού και να ξεκολλήσει επιτέλους από εκείνη του απλού επιβάτη ή του «γκρινιάρη» παρατηρητή. Ζητώ ανατροπές, ζητώ συμμετοχή, επιζητώ δυναμική απαίτηση της γενιάς μου, απαίτηση αδιαπραγμάτευτη να πάρει στα χέρια της μια κατάσταση που ουσιαστικά την απειλεί με πλήρη απαξίωση και αφανισμό από το χάρτη της ιστορίας της χώρας.
Θα ήθελα να δώσω ένα παράδειγμα που σχετίζεται με ένα έργο που «βασάνισε» για χρόνια την Ελλάδα και ακόμη δεν έχει βρει το δρόμο του προς την ολοκλήρωση των δυνατοτήτων του.
Τον Οκτώβριο του 2006 ολοκληρωνόταν μετά από πολλά χρόνια και αρκετές επαναχρηματοδοτήσεις, ένα έργο πολύ σημαντικό για τη δημόσια ασφάλιση. Το έργο του ΑΜΚΑ, Αριθμός Μητρώου Κοινωνικής Ασφάλισης, εντάχθηκε στις 10/7/1996 στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα "ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ" και συγχρηματοδοτήθηκε από Εθνικούς και Κοινοτικούς πόρους μέχρι του ποσού των 1,2 δις δραχμών περίπου. Η αποστολή του ήταν η πλήρης χαρτογράφηση των ασφαλισμένων/συνταξιούχων/δικαιούχων στους δημόσιους φορείς και η ένταξή τους σε ένα κοινό Πληροφοριακό Σύστημα. Το 1999 το έργο χρηματοδοτήθηκε εκ νέου και εντάχθηκε στα έργα της δράσης "ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ". Μέχρι το 2006 το έργο ακόμα δεν είχε ολοκληρωθεί, παρότι είχαν προηγηθεί και άλλες χρηματοδοτήσεις και άλλα "αυστηρά" χρονοδιαγράμματα. Στα έτη 2005-2006-2007 το έργο του ΑΜΚΑ χαρακτηρίστηκε ως προτεραιότητα της ΓΓΚΑ (Γενική Γραμματεία Κοινωνικών Ασφαλίσεων) και προωθήθηκε η ολοκλήρωσή του με στόχο την πλήρη λειτουργία του.
Το 2006, όταν και εντάθηκε η υλοποίηση, κλήθηκαν εκ νέου οι ασφαλισμένοι στους διάφορους φορείς να απογραφούν και σχεδιάστηκε σχετική καμπάνια ώστε να πεισθούν για τη χρησιμότητά του. Κρίσιμο σημείο της καμπάνιας θεωρήθηκε ο υποχρεωτικός χαρακτήρας της κάρτας του ΑΜΚΑ που θα εφαρμοζόταν το 2009. Σήμερα τα αναφέρω ξανά όλα αυτά, γιατί πολύς λόγος έγινε για τις "δήθεν" καινοτομίες της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης και για τις πομπώδεις διεργασίες των "opengov" διαδικασιών που δήθεν εφαρμόστηκαν την τριετία 2009 – 2012 και που είδαμε πού μας οδήγησαν.
Τον Οκτώβριο του 2006 κατέθεσα στη ΓΓΚΑ ένα γενικό σχέδιο που προέβλεπε την ηλεκτρονικά πλήρη ενοποίηση των ασφαλιστικών φορέων και τη διαχείριση των παροχών, των ιατρικών ραντεβού και των ιατροφαρμακευτικών αγωγών. Ένα πλέγμα υπηρεσιών διαθέσιμο προς τους πολίτες, βασισμένο στο έργο του ΑΜΚΑ και τη βάση δεδομένων του, σχέδιο που μπορείτε να δείτε στη φωτογραφία του κειμένου (αναλυτικά μπορείτε να το βρείτε στην ακόλουθη ηλεκτρονική διεύθυνση : http://vbalafas.blogspot.gr/2011/02/2006.html).
Σήμερα πια όλοι μας ξέρουμε τις δυστοκίες και τις στρεβλώσεις που υπάρχουν στο ασφαλιστικό μας σύστημα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Παροχές υγείας, συντάξεις, ασφαλιστικές εισφορές. Ταλαιπωρία για τους πολίτες, δεκάδες βάσεις δεδομένων που βρίσκονται διάσπαρτες και ασύνδετες μεταξύ τους, μπάχαλο σχετικά με την ορθότητα ή τη νομιμότητα παροχής επιδομάτων, απόδοσης συντάξεων σε δικαιούχους, αμφιβολία σχετικά με χιλιάδες περιπτώσεις «μαϊμού» συντάξεων, επιδομάτων κτλ.. Ακόμα σαν χώρα δεν έχουμε κατορθώσει να συνδέσουμε με κάποιον τρόπο τις γεννήσεις με τους θανάτους ! Να ξέρουμε δηλαδή ηλεκτρονικά και με σιγουριά αν ένας άνθρωπος ζει ή αν έχει πεθάνει με όσα τραγελαφικά συμβαίνουν κατά καιρούς όπως η αποστολή εκκαθαριστικών σε πεθαμένους !
Βιώσαμε τα «δράματα» με τις «opengov» διαδικασίες που σήμερα προκαλούν απλώς οργή σε όλους μας, ενώ είχαμε και τις απείρου κάλλους καταστάσεις σχετικά με την ηλεκτρονική συνταγογράφηση που υλοποιήθηκε πρόχειρα και αγχωμένα, αποσπασματικά και χωρίς ολοκληρωμένο σχεδιασμό και οδήγησε σε παροξυσμό ασφαλισμένους και γιατρούς.
Το κράτος μας χρειάζεται να εκτελεί εφεξής έργα που θα είναι ενταγμένα σε μια γενικότερη στρατηγική και άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Να έχουν «κουμπώματα» μεταξύ τους και να μπορούν να αποτελούν συστατικό μέρος ενός ολοκληρωμένου συστήματος. Να μην μπορεί ο καθένας να φτιάχνει τη δική του «παράγκα», άλλος να αρνείται να χρησιμοποιήσει έργα ευρείας κλίμακας και ο κάθε «παράγοντας» της όποιας βαθμίδας και είδους διοίκησης να «κολλάει» ουσιαστικά τη χρήση ή να αναιρεί τη χρησιμότητα συστημάτων εκατομμυρίων.
Με μια τέτοια λογική ένα τέτοιο σύστημα θα μπορούσε να λύσει εκατοντάδες προβλήματα της καθημερινότητάς μας. Δίνω ακόμα ένα παράδειγμα. Για ποιο λόγο θα πρέπει να πηγαίνει ο ασφαλισμένος στις ουρές και να καταθέτει αποδείξεις για τα φάρμακα και να μην φτάνουν αυτές, μέσω του συστήματος που προανέφερα, κατευθείαν από το γιατρό, στο φαρμακείο και από εκεί στο ταμείο ασφάλισης με το πάτημα ενός κουμπιού και όντας συνδεδεμένα με το ΑΜΚΑ του ασφαλισμένου ; Σκεφτείτε πόσα καταργούνται αν απλώς ισχύσει αυτό το μικρό κομμάτι …
